Ας κάνουμε λίγο εικόνα την κατασκευή του Τείχους του αυτοκράτορα Ανδριανού, ένα έργο που ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 122 μ.Χ. και απλωνόταν από ακτή σε ακτή, απομονώνοντας την αρχαία Καληδονία (Σκωτία) των Πηκτίων από τους Ρωμαίους που είχαν κατακτήσει το «Νησί». Οι Ρωμαίοι λεγεωνάριοι που καλέστηκαν να υπηρετήσουν, ουσιαστικά αντιμετώπιζαν βέβαιο θάνατο. Σε αντίθεση με τους Γαλάτες και τους Ίβηρες, οι κατεκτημένοι Βρετανοί και οι Πήκτιοι δεν αποδέχτηκαν ποτέ την Pax Romana. Και αυτό έχει συγκεκριμένες συνέπειες.
Οι Ρωμαίοι πατρίκιοι που εγκαταστάθηκαν μόνιμα στη Μπριτάνια μαζί με τους λεγεωνάριους, ξόδεψαν αίμα, χρήμα και ιδρώτα για να δουν το Τείχος του Ανδριανού να γίνεται πραγματικότητα. Ήταν το τελευταίο σύνορο. Τα όρια ανάμεσα στην ασφάλεια και τον βέβαιο θάνατο, μιας και οι επιδρομές στα ρωμαϊκά φρούρια δεν σταμάτησαν ποτέ. Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (η Δυτική) έπεσε, ο Μεσαίωνας ήρθε και μαζί του κατέφθασαν και οι Σάξονες. Το Τείχος του Ανδριανού γκρεμίστηκε σε αρκετά του σημεία, αλλά όχι ολοσχερώς με αποτέλεσμα να αποτελεί σήμερα Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO – από το 1987 για την ακρίβεια. Αλλά γίνονται και σκηνικά σαν το παρακάτω.
Την ζημιά την έχουν κάνει -για ακόμη μία φορά- οι άνθρωποι. Το άλλοτε οικοδόμημα, ή μάλλον ότι έχει απομείνει αυτό με τα θεμέλιά του, είναι σε τόσο ευαίσθητη κατάσταση που η παραμικρή ενέργεια μπορεί να κατεδαφίσει ό,τι έχει απομείνει. Και αυτό ακριβώς συνέβη μιας και όπως αναφέρουν οι κάτοικοι της περιοχής στην Mirror, δεν είναι λίγοι οι τουρίστες που σκαρφαλώνουν στο Τείχος του Ανδριανού προκειμένου να βγάλουν μια σέλφι. Σας φαίνεται περίεργο; Γιατί; Επειδή έχει μόνο θεμέλια; Φανταστείτε κάποιον να παίρνει αγκαλίτσα ένα από τα αγάλματα που έχουμε στο μουσείο. Θα πείτε «μα είναι μουσείο, έχει φύλακες, κάμερες». Δεν έχει να κάνει ωστόσο με αυτό, αλλά με τον σεβασμό που δείχνουμε σε έναν πολιτισμό ασχέτως αν είναι νεότερος ή όχι από τον δικό μας. Τα έχουμε ξαναδεί και δεν είναι λίγα τα σκηνικά που γίνονται κάθε χρόνο σε επισκέψεις τουριστών. Όποιος έχει καλή μνήμη θα θυμάται εκείνες τις Αμερικανίδες που αποφάσισαν να…σκαλίσουν τα ονόματα τους στις επί χιλιάδων ετών πέτρες του Κολοσσαίου στη Ρώμη. Το πρόστιμο μπορεί να επιβλήθηκε, αλλά η ζημιά είχε δει γίνει και κάποιοι από τους αρχαιολόγους που συνεργάζονται μόνιμα για την επιτήρηση και την συντήρηση του μνημείου, είχαν βάλει τα κλάματα βλέποντας τον βανδαλισμό.
Γιατί πρέπει να μας νοιάζει το Τείχος του Ανδριανού; Γιατί θα μπορούσε κάλλιστα να είχε συμβεί το όλο σκηνικό εδώ. Ή στο Κολοσσαίο. Ή στις Πυραμίδες. Ή σε οποιοδήποτε μνημείο του κόσμου. Και αν κάτι είναι να μην βαστάξει, τουλάχιστον ας μην χαθεί από το πρόσωπο της Γης εξαιτίας μίας φωτογραφίας που πρέπει να ανέβει στο Instagram.
