Πείτε ό,τι θέλετε για το EndGame. Πως ήταν ή δεν ήταν επικό. Πως ο Thanos καλώς βρήκε τον μάστορα του από τους Avengers με αυτό το σενάριο. Σε περιπτώσεις σαν αυτές που ένα τεράστιο saga φτάνει στο τέλος του, δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Υπάρχει μόνο το αν σου άρεσε ή όχι. Και πέρα από τα φινάλε και τις διθυραμβικές μάχες, εμείς θελήσαμε να σταθούμε σε μία από τις πιο επικές στιγμές. Στη μεταμόρφωση του Thor.
Λίγο οι μπίρες, λίγο η κοιλιά, λίγο οι ατάκες, δεν δυσκολεύτηκε κανείς να μπερδέψει τον Chris Hemsworth με τον Jeff Bridges. Για την ακρίβεια, δεν υπήρξε άνθρωπος που ήταν πάνω από 30 και δεν νοστάλγησε τις σκηνές από το Big Lebowski. Πέρα όμως από όλον εκείνο τον χαβαλέ και τον υπέρβαρο θεό του κεραυνού που έμοιαζε με θυμωμένο Βίκινγκ, υπήρχε και κάτι παραπάνω που έδωσε νόημα και σημασία σε αυτή την μεταμόρφωση. Ότι αυτή η στροφή στη σωματοδομή και τον χαρακτήρα του Thor, είναι η πιο ανθρώπινή του στιγμή στο μεγάλο σύμπαν των Avengers. Η καλύτερη στιγμή. Που δείχνει ότι ακόμη και αν είσαι μεγαλωμένος στην Άσγκαρντ και έχεις για πατέρα τον σοφότερο των σοφότερων, η μάχη που δίνεις για τον εαυτό σου και οι δαίμονες που καλείσαι να αντιμετωπίσεις, είναι το ίδιο ζόρικη ακόμη και αν είσαι θεός. Το γεγονός πως ο Thor νιώθει υπεύθυνος για το ότι δεν κατάφερε να το σταματήσει, αρκεί για να τον ρίξει σε μία ματαιότητα αναζητώντας την χαμένη του ταυτότητα. Τελικά χρειάστηκε μια μητρική αγκαλιά και το πεδίο της μάχης για να θυμηθεί ποιος είναι. Και ευτυχώς για εκείνον το έκανε με στυλ
.
Όλα τα άλλα είναι απλά μία ωραία ανάμνηση. Για τον Lebowski δηλαδή. Μάλλον για τον Thor. Ή εδώ που τα λέμε και για τους δύο.
