Το "θραύσμα" έχει πλέον ενταχθεί για τα καλά στην καθημερινότητα μας και συγκεκριμένα τα “θραύσματα” που δεχόμαστε μέσω του Instagram και του TikTok. Η καθημερινότητα μας αποτελείται από ώρες διασκορπισμένες πάνω σε μία οθόνη. Πόσες φορές δεν έχεις πιάσει τον εαυτό σου να αισθάνεται νευρικός όταν το τηλέφωνο βρίσκεται στην τσέπη και σε τρώει το χέρι να το κοιτάξεις; Συγκεκριμένα θα μιλήσω για μένα αλλά πιστεύω πως και όλοι οι άλλοι κάπως έτσι πρέπει να το βιώνουν. Σύμφωνα με έρευνα που έγινε από την Statista, οι άνθρωποι στον κόσμο περνάνε μέχρι και 4 ώρες καθημερινά μπροστά από το τηλέφωνο τους, κοιτώντας Instagram reels και TikTok videos. Kατά προσέγγιση υπάρχουν 4,7 δισ. ενεργοί χρήστες social media διεθνώς. Ακούγεται παράξενο; ο συνολικός πληθυσμός της Γης είναι περίπου 7,8 δις.
Τα αδιανόητα ποσά που ζητάνε οι επώνυμοι για ένα post στο Instagram
Πάμε πίσω όμως στο πιο μικροοικονομικό. Παρατηρώ τον εαυτό μου και τρομάζω. Δεν μπορώ να μην κοιτάξω το τηλέφωνο μου ανά δέκα λεπτά περίπου. Και μέσα σε αυτά τα δέκα λεπτά θα δω σίγουρα τρία ή τέσσερα reel. Δεν έχει σημασία τι βλέπω. Τα reel μπορεί να είναι από χαριτωμένα γατάκια μέχρι βίντεο με μαστορέματα ή φάρσες. Συνειδητοποιώ πως το κάνω εντελώς αντανακλαστικά κι αυτό στο τέλος της μέρας με τρομάζει.
Γιατί όμως πρέπει να ζω με αυτή την “τροφή;” Παίρνω κάτι από όλο αυτό, αναρωτιέμαι. Συνολικά, αν κανείς αθροίσει τις ώρες που περνάμε συνολικά μπροστά από το τηλέφωνο, βγαίνει ένα αρκετά τρομακτικό νούμερο. Αυτές τις 4 ώρες που αφιερώνω καθημερινά στα social θα μπορούσα να είχα κάνει κάτι που πραγματικά να είχε νόημα. Θα μπορούσα να είμαι με τους φίλους μου, με την κοπέλα μου ή με τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Όντως όμως; Αναρωτιέμαι.
Στο Πανεπιστήμιο του Τέξας μπορείς να κουβαλάς όπλο, αλλά δεν μπορείς να χρησιμοποιείς το TikTok
Δεν ζούμε πραγματικά γιατί μάλλον δεν θέλουμε να ζήσουμε πλέον. Μοιάζει δυσοίωνο σαν σκέψη, αλλά δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Εγώ προσωπικά βαριέμαι πολύ εύκολα τα πάντα, όπου και να πάω αισθάνομαι άγχος και ανία την ίδια στιγμή και το μόνο που επιθυμώ είναι να κοιτάξω λίγο το τηλέφωνο μου. Έχω πιάσει τον εαυτό μου να μου μιλάνε και να μην μπορώ να παρακολουθήσω με τίποτα την κουβέντα, κάτω από το τραπέζι το χέρι πηγαίνει αμέσως στο τηλέφωνο. Τα μικρά βίντεο στο Insta και στο TikTok είναι κάτι σαν ναρκωτικό. Πλήρως εξαρτημένος στο "θραύσμα" ζωής ή πληροφορίας και στο γρήγορο που προσφέρει ένα reel.
Κοιμάμαι κι όταν ξυπνάω, με το που ανοίγω τα μάτια μου, πιάνω έντρομος το τηλέφωνο. Δεν ξέρω γιατί, δεν περιμένω κάτι συγκεκριμένο, κάποιο μήνυμα ή κάτι ανάλογο. Όταν βγαίνω έξω για ποτό, την περισσότερη ώρα έχω το νου μου στο τηλέφωνο. Με έκανε κανείς add; Με τάγκαρε κάποιος; Έχει βάλει ο τάδε ένα ωραίο στόρυ; Πρέπει να το δω; Και καθώς αναρωτιέμαι όλα αυτά, η ζωή φεύγει από τα πόδια μου και χάνεται.
Εντάξει ίσως το κάνω κι εγώ λίγο πιο δραματικό, αλλά όμως η ουσία αυτή είναι: Δεν ζούμε το τώρα, δεν μαθαίνουμε πλέον από την πραγματικότητα. Έχουμε ανάγκη τα νούμερα, την αποθέωση, την ανταπόκριση, την έγκριση του social network. Καμιά φορά σκέφτομαι πως αν χάσω τους κωδικούς του Instagram, αν κάποιος μου χακάρει το λογαριασμό, τι θα κάνω; Μία τρομακτική σκέψη. Άλλες φορές παρακαλάω κάποιος να μου σπάσει το τηλέφωνο ή να το ξεχάσω κάπου, έτσι ώστε να ηρεμήσω λίγο. Υπάρχουν πολλές παθογένειες κρυμμένες μέσα σε αυτό το μικρό κομμάτι τεχνολογίας που κρατάμε συνεχώς στα χέρια μας.
Μήπως το να μην ανεβάζεις τίποτα στα social από την έξοδό σου είναι το νορμάλ;
Τι μπορεί να κάνει κανείς; Δεν ξέρω πραγματικά. Όλα πλέον τα κάνω μέσω του τηλεφώνου μου. Όλη μου η ύπαρξη βρίσκεται μέσα του και χωρίς αυτό τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει (έστω φαινομενικά). Κάρτες, mail, τηλέφωνα, επαφές, σημειώσεις, βίντεο, φωτογραφίες. Όλη μου η ζωή είναι θαμμένη μέσα σε ένα πλαστικό πραγματάκι δύο ιντσών.
Η έρευνα, εκτός από το Instagram, επικεντρώνεται γενικά στις ώρες που περνάμε μπροστά από το τηλέφωνο μας. Το νούμερο είναι αποκαρδιωτικό: Τα τελευταία στοιχεία δείχνουν ότι αφιερώνουμε περίπου 5,5 ώρες κάθε μέρα στο κινητό μας, εκ των οποίων τον μισό στα social media. Δεν ξέρω αν στο μέλλον θα γίνει κάτι που θα ξεριζώσει αυτή την συνήθεια, δεν έχω ιδέα αν τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα. Το δεδομένο είναι πως ο μέσος κάτοικος αυτού του πλανήτη πλέον σκέφτεται μόνο με όρους story ή όρους reel. Δεν είναι ικανός να σκεφτεί διαφορετικά. Κι αυτό είναι τρομακτικό.
