Πόσες φορές δεν έχει γίνει χαζομάρα με τα κανονίσματα του ρεβεγιόν; Όλοι θέλουν το δικό τους ονειρικό μάζεμα φίλων και συγγενών, κανείς όμως τελικά δεν συμφωνεί με τον άλλο. Στο τέλος όλοι συμβιβάζονται και όλοι περνάνε χάλια. Αυτό κυρίες και κύριοι είναι η δική μου εμπειρία από τις παραμονές Πρωτοχρονιάς της ζωής μου. Ίσως ακούγεται λίγο απαισιόδοξο αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό. Οι μέρες πριν από το ρεβεγιόν είναι δύσκολες, ιδιαίτερα αν η κοπέλα σου θέλει να γίνει hostess της παραμονής. Εκεί σίγουρα έχεις μπλέξει άσχημα φίλε μου. Αυτό σημαίνει τρελό κουβάλημα και γκρίνια. Ετοιμάσου.
Αν όμως το «λαχείο» πέσει σε κάποιο άλλο σπίτι, και πάλι δεν την γλιτώνεις γιατί η κοπέλα σου δεν θα θέλει να πάτε για κάποιο δικό της λόγο. Δεν είναι λίγες οι χρονιές που έχεις μείνει στο κρεβάτι μόνος γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο: η αναποφασιστικότητα της τελευταίας στιγμής είναι μια κατάρα που σε έχει καταβάλει. Γιατί δεν έχεις όρεξη να περάσεις την τελευταία βραδιά του χρόνου με φίλους και συγγενείς; Τι σε πιάνει; Πάντα κάτι θα έχεις την παραμονή και θα είσαι φουλ μανουριασμένος. Το παράξενο είναι πως το υποσυνείδητο σου υποτίθεται πως κοιμάται λόγω των γιορτών, στη δουλειά είναι χαλαρά, γιατί λοιπόν δεν είσαι ικανός να περάσεις καλά; Γιατί σε ενοχλούν όλα; Είναι το άγχος να κάνεις κάτι πολύ σπέσιαλ, να είσαι καλύτερος από τους άλλους; Είναι αυτή η υποχρέωση του να κάνεις πάντα κάτι ενδιαφέρον; Σίγουρα τα κανονίσματα πέφτουν σε αυτή την κατηγορία.
Και μέσα στη βδομάδα αρχίζει το βάσανο. Απέχουμε μόνο τρεις μέρες από την παραμονή κι όλοι έχουν τρελαθεί, είναι λες και είναι έτοιμοι να φορέσουν ζουρλομανδύα. Κανείς δεν έχει ιδέα που θα περάσει το ρεβεγιόν του κι αυτό σύμφωνα με τα ελληνικά δεδομένα είναι ακραία καταστροφή. Είσαι ανεπιθύμητος, παρίας, παρακατιανός, εξόριστος. Δεν έχεις φίλους; Είναι ποτέ δυνατόν να μην σε έχουν ακόμη καλέσει πουθενά; Εσύ αποκλείεται να κάνεις ρεβεγιόν στο σπίτι σου, είναι μικρό και γενικά βαριέσαι τη βαβούρα.
Μετά από λίγο όμως ο κόσμος γυρνάει ανάποδα, πέφτουν τηλέφωνα, έρχονται οι προτάσεις σαν (όξινη) βροχή. Ο ένας φίλος θέλει να βγει, ο άλλος θέλει να πάει σε ένα πάρτι, ο τρίτος θα κάνει μάζωξη στο σπίτι του. Ό,τι και να διαλέξεις κάποιος από όλους θα παρεξηγήσει, θα ξενερώσει και θα σου πει πως τον κλάνεις και πάλι φέτος, όπως και πέρσι. Δεν έχεις που να κρυφτείς. Πραγματικά λυπάσαι αλλά δεν γίνεται να τους ικανοποιήσεις όλους, δεν είσαι χταπόδι. Οι γιορτές είναι βάσανο για την ψυχοσύνθεση σου που είναι τόσο μα τόσο ενοχική.
Ναι, τα κανονίσματα για το ρεβεγιόν είναι ίσως ό,τι χειρότερο υπάρχει στις γιορτές. Πόσες φορές δεν έχουμε πλακωθεί με κολλητούς και σχέσεις για την παραμονή πρωτοχρονιάς, πόσες φορές δεν έχουμε ξενερώσει με τις επιλογές των άλλων; Και μετά είναι φυσικά το γεγονός πως δεν περνάς ποτέ καλά, αυτό πάντα είναι το αποτέλεσμα. Ακόμη απορείς γιατί; Μήπως είναι κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα; Μήπως δεν θέλεις με τίποτα να φύγει ο παλιός ο χρόνος; Ποιο είναι το πρόβλημα; Αλήθεια δεν ξέρεις. Συνήθως το Πάσχα περνάς καλύτερα. Ναι, το ενοχικό σύνδρομο σε πιάνει μόνο στο ρεβεγιόν. Απλά δεν μπορείς να περάσεις καλά.
