Τελευταία αναρωτιέμαι τι γίνεται και δεν μπορώ να απολαύσω ούτε μία ταινία, ούτε μία σειρά, μήπως είναι η κατάρα του εύκολου streaming, μήπως γερνάω και απλά τίποτα δεν μου κάνει εντύπωση; Καιρό τώρα προσπαθώ να καταλάβω τι μου συμβαίνει και δεν είμαι σε θέση να απολαύσω μία ταινία. Υπάρχει περίπτωση να περάσω όλο το χρόνο μου που υποτίθεται θα αφιέρωνα σε μία ταινία ή σειρά μετά τη δουλειά και τελικά συνειδητοποιώ πως το μόνο που κάνω είναι να βλέπω επί μία ώρα σχεδόν μόνο trailer μπας και αποφασίσω τι να επιλέξω. Και κάπου εκεί μου σκάει η άβολη συνειδητοποίηση πως αναλώνομαι πολύ σοβαρά στα trailer, κι όχι μόνο αυτό, είναι και παραπλανητικά. Πόσες φορές δεν έχει τύχει να δω ένα “καλό” trailer και τελικά η ταινία να βγει μεγάλη μούφα; Πολλές. Αλλά συμβαίνει και το αντίθετο. Ας μπούμε όμως στο θέμα μας.
Wakanda Forever: Το δεύτερο trailer αποδεικνύει πως υπάρχει ακόμα προστάτης
Οι εταιρίες παραγωγής ταινιών σε όλο τον κόσμο επενδύουν πολλά χρήματα σε σκηνοθέτες οι οποίοι ειδικεύονται στα trailer. Αυτά είναι που φέρνουν τον κόσμο στις αίθουσες και στις πλατφόρμες. Έτσι πολλές φορές μπορεί να υπερβάλλουν τόσο πολύ που να φτιάχνουν μία ταινία μέσα στην ίδια την ταινία. Αυτό όμως είναι μάλλον παραπλανητικό και πολλές φορές ξεφεύγει από το ίδιο το στόρι της πραγματικής ταινίας. Βλέποντας trailer έχουμε φάει πολλές ώρες από τη ζωή μας και δεν φτάνει μόνο αυτό, αλλά είναι και λάθος, είναι σαν να παίρνουμε μία ιδέα για μία ταινία που δεν θα δούμε ποτέ. Όλο αυτό μοιάζει αρκετά κακό, είναι λες και οι παραγωγοί και οι σκηνοθέτες έχουν βαλθεί να μας τρελάνουν. Η αλήθεια είναι πως όλα γίνονται για καλύτερο μάρκετινγκ, αυτό όμως που μένει τι είναι; Άνθρωποι που είναι κολλημένοι στις οθόνες και βλέπουν μικρές ταινίες που μάλλον δεν θα δουν ποτέ γιατί η actual ταινία είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.
Επίσης ένα άλλο ζήτημα είναι η αναζήτηση της κατάλληλης σειράς ή ταινίας. Με τις άπειρες δυνατότητες κι επιλογές που μας δίνουν πλέον πλατφόρμες όπως είναι το Netflix και το HBO, έχουμε χαώσει τόσο πολύ που δεν μπορούμε να διακρίνουμε τι είναι καλό και τι αξίζει να δούμε. Κι αυτό δεν είναι πρόσφατο φαινόμενο, συμβαίνει πολλά χρόνια τώρα. Πάνε οι εποχές που ήξερες πολύ καλά τι θα δεις, είχες την άγια λίστα σου από ταινίες τις οποίες φυσικά και τις κατέβαζες. Ναι η αλήθεια είναι πως μας λείπει λίγο η εποχή προ streaming. Πλέον όλα έχουν γίνει λιγο όλα τα ίδια, ίδιο μάρκετινγκ, ίδια φίλτρα στις κάμερες, ίδια σενάρια politically correct, όλα έχουν μεταλλαχθεί καιπολτοποιηθεί σε μία αμφιβόλου ποιότητος “κινηματογραφική κρέμα” που πρέπει εμείς σαν ξεδοντιάρηδες κι ευγνώμονες πλέον σινεφίλ να καταναλώνουμε αναγκαστικά και να λέμε κι ευχαριστώ.
