Πηγαίνοντας μία βόλτα τώρα που υποτίθεται όλα ανοίγουν ξανά και η εστίαση είναι έτοιμη να δεχτεί τους τουρίστες αλλά και τους ντόπιους, εγώ συνειδητοποιώ κάτι πολύ άσχημο που συμβαίνει τώρα καιρό αλλά μάλλον κανείς ακόμη δεν το έχει πάρει ακριβώς χαμπάρι.
Πήγα να φάω το αγαπημένο μου "βρώμικο" στο τοπικό εστιατόριο της γειτονιάς αλλά έλα όμως που ήταν κλειστό, ακόμη και τώρα που υποτίθεται όλα ανοίγουν και προσπαθούμε σιγά σιγά να έρθουμε πίσω στην κανονικότητα.
Elon Musk μήπως είσαι η απόλυτη κατάρα των κρυπτονομισμάτων;
Ρολά κατεβασμένα, παράθυρα καλυμμένα με εφημερίδες, ερημιά κι εγκατάλειψη εκεί που άλλοτε υπήρχε ζωή και κόσμος, όλα αυτά φυσικά πριν από το μακελειό του ιού.
Δεν μπορώ να μην λυπηθώ με μία τέτοια κατάσταση. Τα μικρά μαγαζάκια της γειτονιάς δύσκολα επιβίωναν έτσι κι αλλιώς και χωρίς τον ιό και την καραντίνα. Τώρα όμως το τελικό χτύπημα ήταν θανατηφόρο για τους καταστηματάρχες μικρών βιοτεχνιών και εστιατορίων.
Τώρα που θα τρώω το αγαπημένο μου μαγειρευτό; Όλα έχουν γίνει σκόνη κάτω από το πέρασμα του ιού, που εκτός από θανατηφόρος είναι και επιζήμιος για την οικονομία της χώρας. Φυσικά οι μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων θα επιβιώσουν, τι γίνεται όμως με τους μικρούς;
Μέχρι ποια ηλικία πρέπει να μένουμε με τους γονείς μας;
Η βόλτα μου τελικά δεν ήταν καλή. Μάλλον περισσότερο έμοιαζε με καταγραφή απωλειών. Η γειτονιά γέμισε ξανά με μικρά «κηδειόχαρτα» υπό τη μορφή λουκέτων και βιτρίνων καλυμμένων με εφημερίδες και σκόνη.
Η βόλτα μου θύμισε πολύ έντονα κάτι βόλτες που έκανα στη γειτονιά γύρω στο 2011, όπου η μεγάλη οικονομική κρίση είχε χτυπήσει για τα καλά και τίποτα δεν είχε μείνει όρθιο από αγαπημένα μαγαζιά.
Κάτι τέτοιο γίνεται και τώρα. Ο μικρός επιχειρηματίας δεν αντέχει τόσο καιρό απραξίας, οι υποχρεώσεις φουσκώνουν και τα έσοδα μειώνονται συνεχώς, ίσως μηδενίζονται τελείως.
Βρήκαμε την απόλυτη λύση για εσένα που βαριέσαι να περιμένεις το delivery
Θυμάμαι και τον δικό μου πατέρα όταν στην κρίση του 2009 έκλεισε το δικό του μικρό μαγαζί στο νησί, έτσι και τώρα ακούω από φίλους για τους δικούς τους πατεράδες που δεν είναι πλέον ικανοί να τα βγάλουν πέρα με το επίδομα του κράτους κι αναγκάζονται να βάζουν λουκέτο στις επιχειρήσεις τους και να ζητάνε δουλειά αλλού.
Στη μέση της βόλτας ψιλομετάνιωσα που βγήκα, ακόμη κι αν κόσμος κυκλοφορεί και γενικά υπάρχει μία θετική ατμόσφαιρα στον αέρα λόγω του εμβολίου και την πορεία προς την κανονικότητα, το θέαμα των κλειστών μαγαζιών με αποθάρρυνε εντελώς και με έκανε να σκεφτώ αν τελικά από κάτω από την λεγόμενη «κανονικότητα» που όλοι μας παλεύουμε να φτάσουμε, υπάρχει κάποιο κρυμμένο «οικονομικό τέρας» που ακόμη δεν έχουμε δει το πραγματικό του μέγεθος.
Τα σημάδια που δείχνουν ότι το αμάξι σου θα σε προδώσει σύντομα
Πως είναι δυνατόν το κλείσιμο τόσων και τόσων μαγαζιών να μην επηρεάσει όλη την οικονομία της χώρας; Μάλλον δεν είναι δυνατόν κάτι τέτοιο να μην συμβεί. Είμαστε όμως προετοιμασμένοι για άλλο ένα μνημόνιο; Δεν ξέρω πραγματικά. Μετά από τόσο πόνο και ταλαιπωρία με τον ιό δεν ξέρω αν ο Ελληνικός λαός και η οικονομία μπορεί να αντέξει ένα τόσο μεγάλο βάρος.
Εμείς το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για την οποιαδήποτε εναλλακτική λύση.
Δες το παρακάτω άλμπουμ για να δεις τι γίνεται στη γειτονιά μου από κλειστά μαγαζιά:
