Αν σου έλεγαν ότι υπάρχει μία σχολή DJ που πραγματοποιεί για πρώτη φορά παγκοσμίως και αφιλοκερδώς μία εκπαιδευτική, μουσική εκδήλωση για νέους και νέες με νοητική στέρηση, διαταραχές του αυτιστικού φάσματος και σύνδρομο Down, σε ποιο μέρος του πλανήτη θα πίστευες ότι εδρεύει; Δεν χρειάζεται να πας πολύ μακριά αλλά μέχρι την οδό Θάσου 7 στη Γλυφάδα. Εκεί βρίσκεται η σχολή «DJ Survival Concept Course». Μία ιδιότυπη, πρωτοποριακή σχολή DJing και μουσικής παραγωγής, που ξεκίνησε τη λειτουργία της τον Ιανουάριο του 2016.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Συνδρόμου Down αποφασίσαμε να συναντήσουμε τον ιδρυτή της σχολής, Κωνσταντίνο Τσιώρη. Στη συζήτησή μας μιλήσαμε για τις «Ημέρες DJing και Μουσικής», οι οποίες πραγματοποιούνται σε συνεργασία με το Κέντρο Εκπαίδευσης Παιδιών με Ειδικές Ανάγκες «Ορίζοντες», για τα εκπληκτικά αποτελέσματα στην ψυχολογία αυτών των παιδιών, για τα μαθήματα ζωής που έχει πάρει ο ίδιος από την τριβή του με τα ΑμεΑ, για το αν η κοινωνία μας και οι επιχειρηματίες είναι έτοιμοι να υποδεχτούν ένα άτομο με σύνδρομο Down, αυτισμό ή με νοητική στέρηση στα decks και τη διαφορά αντιμετώπισης της Πολιτείας στο εξωτερικό σε σύγκριση με την Ελλάδα.
Πώς οδηγήθηκες στην ιδέα της σχολής;
Η ενασχόλησή μου με τη μουσική ξεκίνησε το 2005. Ήμουν promoter ενός πολύ μεγάλου DJ, του Little Louie Vega, από το 2001 μέχρι το 2011. Σε αυτά τα χρόνια θεωρώ πως ήμουν σ’ ένα εκπαιδευτικό καθεστώς μαζί του. Έκανα το promotion, έκανα το management για τα bookings του στην Ελλάδα, έκανα τα στησίματα για τα parties, έμαθα για ήχο, έμαθα για DJing και γενικότερα ήμουν ένας μαθητής του. Ήταν μεγάλο σχολείο για μένα. Η σχολή DJ Survival Concept Course ξεκίνησε τη λειτουργία της τον Ιανουάριο του 2016 και είναι μια πρωτοποριακή σχολή DJing και μουσικής παραγωγής, η ταχύτερα αναπτυσσόμενη για τα ελληνικά δεδομένα. Είναι μία από τις ελάχιστες στον κόσμο με εγκαταστάσεις που είναι απόλυτα στοχευμένες στις ανάγκες των νέων, αλλά και έμπειρων DJ και μουσικών παραγωγών.
Πώς φτάσαμε στο project με τα παιδιά ΑμεΑ;
Η 20ή Νοεμβρίου 2017 ήταν η αφετηρία. Είχα έναν μαθητή, τον Δημήτρη Δόριζα, ένα καταπληκτικό και πανέξυπνο άτομο. Ο Δημήτρης γνώριζε μία κοπέλα η οποία ήταν υπεύθυνη σ’ ένα κέντρο-ολοήμερο σχολείο με εκπαιδευόμενα ΑμεΑ. Μου πρότεινε αν με ενδιαφέρει να κάνουμε κάτι ως συνεργασία. Εγώ ήμουν πάντα ευαισθητοποιημένος προς αυτά τα άτομα και θεωρώ πως πρέπει να εκτιμάμε το τι είμαστε και τι έχουμε. Ακόμα και το πιο απλό πράγμα. Είμαστε «πλούσιοι» και δεν το γνωρίζουμε. Η πρώτη επαφή ήταν συγκινητική αλλά και δύσκολη γιατί είμαι πολύ ευαίσθητος και δεν ήθελα να δείξω στεναχώρια. Αποφασίσαμε, λοιπόν, να κάνουμε μία εξελιγμένη μορφή μουσικοθεραπείας με ηλεκτρονική μουσική.
Πήγαμε την πρώτη φορά στο κέντρο του Κέντρο Εκπαίδευσης Παιδιών με Ειδικές Ανάγκες «Ορίζοντες», στήσαμε booth και μας έφεραν όλα τα παιδιά που μπορούσαν να παρακολουθήσουν το μάθημα. Ήταν κάτι μαγικό, κάτι απίστευτο. Κάναμε κανονικό μάθημα, δηλαδή τους ανέβασα πάνω και βγάλαμε μία άσκηση. Πήγε τόσο καλά που μέχρι και το Διοικητικό Συμβούλιο δεν το περίμενε. Ήταν λογικό να έχουν τις αμφιβολίες τους διότι είναι τεράστια ευθύνη. Αυτά τα παιδιά είναι πολύ ευαίσθητα και στεναχωριούνται με το παραμικρό αν κάτι πάει στραβά. Ευτυχώς πήγε τόσο καλά που αποφασίσαμε να το κάνουμε μηνιαία δραστηριότητα αλλά πλέον αντί να πηγαίνουμε εμείς, να έρχονται τα παιδιά στο χώρο μας. Να ζήσουν την εμπειρία του club. Τους έχουμε δώσει ένα stage, τους ανεβάζω πάνω και από κάτω έχουν το κοινό τους. Εδώ, τα παιδιά του ΚΕΕΠΕΑ έχουν την ευκαιρία να ζήσουν από κοντά την εμπειρία μιας διαφορετικής τάξης, απολαμβάνοντας και νιώθοντας την εξέχουσα οπτικοακουστική διαφορετικότητα της ξεχωριστής «μαθητικής» αίθουσας του DJ Survival.
Τις ονομάσαμε «Ημέρες DJing και Μουσικής» και πρόκειται για μία μία πρωτοποριακή, εκπαιδευτική, μουσική εκδήλωση, που πραγματοποιείται -αφιλοκερδώς- για πρώτη φορά παγκοσμίως, στη σχολή «DJ Survival Concept Course», σε συνεργασία με το Κέντρο Εκπαίδευσης Παιδιών με Ειδικές Ανάγκες «Ορίζοντες». Τα αποτελέσματα στην ψυχολογία αυτών των παιδιών είναι εκπληκτικά. Μαθητές είναι νέοι και νέες με νοητική στέρηση, διαταραχές του αυτιστικού φάσματος και σύνδρομο Down.
Ποια είναι τα μαθήματα ζωής που πήρες από τη συχνή επαφή με άτομα με σύνδρομο Down και γενικότερα τα ΑμεΑ; Υπάρχει κάτι που δεν περίμενες και σ’ εξέπληξε;
Η σχολή μού έχει κάνει μαγικά πράγματα. Μ’ έχει κάνει καλύτερο άνθρωπο γιατί είμαι υπεύθυνος για πολλά άτομα. Είναι άτομα που περιμένουν τη βοήθειά μου, τη συμβουλή μου και την οδηγία μου. Η διδασκαλία είναι κάτι μαγικό. Η συμβουλευτική υπηρεσία που κάνουμε εδώ. Είναι Μη Κερδοσκοπικό αλλά κερδίζεις εκατομμύρια. Αν μπορούσα να το μετατρέψω όλο αυτό που αισθάνομαι σε λεφτά, θα ήταν εκατομμύρια. Έχω κερδίσει ως άνθρωπος. Κάθε μάθημα που κάνω γίνομαι και καλύτερος άνθρωπος. Έχω κερδίσει ότι υπάρχει μία μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση από τον περίγυρό μου ως προς αυτά τα άτομα. Έχω κερδίσει θετικά σχόλια για τη σχολή μου. Έρχονται οι γονείς αφήνουν τα παιδιά τους και μας δείχνουν εμπιστοσύνη και ασφάλεια. Το να σου λένε πως έχουν τυφλή εμπιστοσύνη και πως «αυτό που κάνετε είναι δώρο ζωής» είναι κέρδος για μένα. Το DJing είναι μαγεία. Έχω καταφέρει και το έχω προωθήσει σε κάθε κοινωνικό στρώμα.
Πώς το φαντάζεσαι να ολοκληρώνεται αυτό το ταξίδι; Θα μπορούσε να γίνει ένας θεσμός, κάθε χρόνο, ένα μουσικό event με άτομα με σύνδρομο Down;
Εμείς είχαμε σκοπό πριν τον Covid-19 να φέρουμε ένα παιδί σε κάποιο μαγαζί και να παίξει για λίγο. Πώς το φαντάζομαι; Αυτή τη στιγμή είναι τέλειο, τα παιδιά είναι μία τεράστια χαρά, ένα bonus, είναι κάτι πρωτοποριακό. Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στον κόσμο κάτι αντίστοιχο με dance μουσική: Δηλαδή το να κάνουν μάθημα και party σε άτομα με σύνδρομο Down, αυτισμό ή νοητική στέρηση με dance και house μουσική. Μας πάει τόσο καλά που έχουμε και επίσημα κάποια παιδιά ως μαθητές. Όπως για παράδειγμα ο Gerard, ένα παιδί με αυτισμό, που κάνει μάθημα μαζί μας κανονικά και τον έχει αναλάβει ο συνεργάτης μου, ο Γιάννης Πλαβούκας. Το παιδί είναι ιδιοφυΐα. Λοκάρει σε beat και σε μέτρα και κάνει διαστημικές αλλαγές.
Έχεις ζήσει στο εξωτερικό. Υπάρχει διαφορά στην αντιμετώπιση της Πολιτείας σε σύγκριση με την Ελλάδα;
Ναι, όπως και τα περισσότερα πράγματα που συμβαίνουν στην Ελλάδα σε σύγκριση με το εξωτερικό. Θεωρώ πως γίνεται μία σημαντική προσπάθεια από την Πολιτεία για κάποια στήριξη ως προς αυτή την κατάσταση. Ωστόσο δεν υπάρχει αρκετή αναγνώριση και ευαισθητοποίηση και πιστεύω πως αυτό το μάθημα έχει βοηθήσει ώστε να υπάρξει μία αλλαγή. Κάνουμε αυτό το βήμα αναγνώρισης και ευαισθητοποίησης για τα ΑμεΑ. Η Ελλάδα δυστυχώς είναι πίσω σε αυτό. Μια βόλτα στους δρόμους αρκεί για να καταλάβεις. Τώρα βγήκε νομοσχέδιο με το οποίο θα είναι υποχρεωτική η πρόσβαση για ΑμεΑ σε κτίρια και πολυκατοικίες. Το τι γίνεται στους δρόμους, στις διαβάσεις, στο parking είναι ειλικρινά απαράδεκτο. Απέχουμε έτη φωτός μέχρι να ευαισθητοποιηθούμε και να κάνουμε σοβαρή δουλειά πάνω στο κομμάτι ΑμεΑ. Στο Αμβούργο πρέπει να είναι 2.000 – 3.000 χρόνια μπροστά στο συγκεκριμένο θέμα. Όλα τα φανάρια είναι smart. Για πεζούς, για ποδήλατα, ηχητικά για τυφλούς. Δρόμους για ΑμεΑ, λωρίδες για ΑμεΑ. Για οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς. Εδώ έχουμε ένα φανάρι στο κέντρο, στο Παναθηναϊκό Στάδιο και δεν ξέρω αν υπάρχει και αλλού.
Πιστεύεις πως θα έρθει η στιγμή η κοινωνία μας και οι επιχειρηματίες να είναι έτοιμοι να υποδεχτούν ένα άτομο με σύνδρομο Down, αυτισμό ή με νοητική στέρηση στα decks τους;
Εννοείται. Όλοι μας στηρίζουν. Να ξέρεις πως αυτό που κάνω όλα αυτά τα χρόνια είναι Μη Κερδοσκοπικό. Υπάρχουν όμως κόστη. Σε όποιον έχω ζητήσει βοήθεια γι’ αυτό το project, κανείς δεν αρνείται. Μάλιστα τελευταία έχω δει στην Ελλάδα και μαγαζιά που παίρνουν άτομα με αυτισμό ή σύνδρομο Down για δουλειά. Θεωρώ πως δεν υπάρχει άνθρωπος στη χώρα που να μην έχει ευαισθητοποίηση ή να μη δώσει μία ευκαιρία σε αυτά τα παιδιά. Εφόσον, βέβαια, μπορεί να κάνει τη δουλειά. Γιατί δεν υπάρχουν εκπτώσεις ούτε από τη μία, ούτε από την άλλη πλευρά. Όταν έχει την ικανότητα και υπάρχει η δυνατότητα, εννοείται πως θα πάρει την ευκαιρία του. Ειδικά από τους επιχειρηματίες που συναναστρέφομαι και είναι φίλοι μου. Δεν υπάρχει ρατσισμός.
Έχεις σκεφτεί σε κάποια εμφάνισή σου σε decks, να ανοίξει το set ένα παιδί με σύνδρομο Down ή με αυτισμό;
Είναι δύσκολο και θέλει αρκετή μελέτη. Θα ήθελα να είναι ωραία εμπειρία για τον ίδιο ή την ίδια, όσο και για το κοινό. Να γίνει κάτι σωστά. Αυτό που φοβάμαι είναι μήπως κάνω κάτι λάθος και γίνει κάποια ψυχολογική ζημιά σε κάποιο παιδί. Δεν είναι τόσο απλό. Αυτό που κάνουμε εδώ είναι τέλειο και τους έχουμε σαν παιδιά μας. Σήμερα όλο αυτό έχει εξελιχθεί και συζητάμε μ’ έναν συνεργάτη μου να κάνουμε μια τεράστια εκδήλωση σ’ ένα ξενοδοχείο, με το κάλεσμα να είναι πιο ανοιχτό. Να μπορούν να έρθουν περισσότερα παιδιά. Μας έχουν πλησιάσει από την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας να οργανώσουμε μία τέτοια εκδήλωση στην κεντρική πλατεία Χαλκίδας. Αυτό για μένα είναι δώρο Θεού.
Ποιο είναι το είδος μουσικής που τους αρέσει περισσότερο; Είναι κάτι πιο κοντικό σε ελληνική μουσική ή ηλεκτρονική;
Τα παιδιά τρελαίνονται γενικά μ’ εμάς. Τους αρέσει η ηλεκτρονική μουσική γιατί επιλέγω και τι είδους ηλεκτρονική μουσική θα τους βάλω. Δε θα παίξω techno, δε θα βάλω μία μπότα να παίζει. Παίζουμε κομμάτια που θα μπορούν να ταυτιστούν και να χορέψουν. Κάτι χαρούμενο. Λίγο disco, ένα remix ενός γνωστού κομμάτιου. Αν τους πω ότι αυτό που παίζω είναι δικό μου κομμάτι, τρελαίνονται. Μας αγαπάνε πάρα πολύ. Αυτό που έπαθα σοκ με αυτά τα παιδιά είναι ότι από τη στιγμή που σπάσεις τον τοίχο της εμπιστοσύνης που υπάρχει ανάμεσα, σε αγαπάνε, σε αγκαλιάζουν, σε φιλάνε, είναι τρομερό συναίσθημα. Με το που τους πω ότι αυτό που κάνουμε τώρα είναι δικό μου ή κάποιου άλλου DJ που γνωρίζουν γίνεται χαμός στο party.
Πόσο διαφορετικό είναι να δουλεύεις με τέτοια παιδιά σε σύγκριση με τους μαθητές σου; Είναι τεράστια πρόκληση για σένα;
Σαν δουλειά είναι το ίδιο. Δεν είναι πρόκληση γιατί πλέον είμαστε έμπειροι και το κάνουμε χρόνια. Αν εξαιρέσεις μία παύση λόγω της πανδημίας του Covid-19, κάτι που στεναχώρησε εμάς αλλά και τους ανθρώπους και τα παιδιά του ΚΕΕΠΕΑ, το κάνουμε χρόνια.
Ποια είναι η γνώμη σου για την τάση της εποχής αναφορικά με τα techno parties που γίνονται σε κάθε café – club της πόλης;
Έχω μία συγκεκριμένη φιλοσοφία σχετικά με αυτό, την οποία έχω μάθει από τον Vega: «Αν δεν έχεις κάτι καλό να πεις, μην πεις τίποτα. Αν δε σου αρέσει κάτι, μην ασχολείσαι». Μαγικό και δύσκολο. Η μουσική είναι κάτι όμορφο. Μαθαίνω στα παιδιά της σχολής πως υπάρχει μουσική που δε μας αρέσει και πολύ απλά δεν ασχολούμαστε και υπάρχει μουσική που μας αρέσει και επιλέγουμε να την ακολουθήσουμε. Να χτίσουμε πάνω σε αυτό που μας αρέσει. Εγώ έχω γεννηθεί στη Νέα Υόρκη. Στη Νέα Υόρκη αυτή τη στιγμή έχει ανέβει πάρα πολύ η σκηνή. Την προηγούμενη εβδομάδα έπαιξα στο Αμβούργο και έπαθα πλάκα με την κουλτούρα τους και τη μουσική τους παιδεία. Μην ξεχνάς πως στο Αμβούργο έγιναν ευρέως γνωστοί οι Beatles. Έπαιζαν 5 φορές την εβδομάδα και είναι η πόλη που τους ανέδειξε και έκαναν buzz. Στην Ελλάδα δεν έχουμε την ίδια μουσική παιδεία. Η Ελλάδα δεν έχει χώρους που να μπορούν να στηρίξουν την ηλεκτρονική, dance σκηνή. Οι χώροι που στηρίζουν το συγκεκριμένο είδος μουσικής είναι μετρημένοι στα δάχτυλα. Είτε είναι πολυχώροι που γίνονται συγκεκριμένα events, είτε είναι κάποια brands που κάνουν υπερπαραγωγές και έχουν στήσει τα δικά τους δίκτυα με συγκεκριμένους DJs. Ωστόσο στην Ελλάδα υπάρχουν εκατοντάδες DJs. Αυτοί οι DJs ποιο stage θα βρουν να παίξουν; Πουθενά. Τι πρέπει να γίνει λοιπόν; Υπάρχει κάποιο café που σερβίρει brunch και το βράδυ ο επιχειρηματίας θα ανεβάσει τον τζίρο του και το ποτό του μ’ ένα party με κάποιον DJ που δε θα παίξει ποτέ σ’ ένα stage ενός μεγάλου φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής, ούτε σε κάποιο beach bar στη Μύκονο και στα clubs της Αθήνας. Κάπου πρέπει να πάει κι αυτός. Σε πληροφορώ πως κάποια από τα καλύτερα party της ζωής μου, τα έχω κάνει σε café στην επαρχία.
Ποια είναι τα στοιχεία που κάνουν ξεχωριστό έναν καλό DJ;
Πρέπει να είναι προσγειωμένος, να καταλάβει καλά τι πρέπει να κάνει μουσικά και να διασκεδάζει το κοινό. Να κοιτάει τον κόσμο γιατί έχει ευθύνη για τη διασκέδασή του και να μην τον διώχνει από το μαγαζί. Οφείλει να έχει καλό χαρακτήρα, όπως για παράδειγμα ο Agent Greg που θεωρείται το «χρυσό παιδί» της σκηνής. Πρέπει να παίζει καλή μουσική: Υπάρχει το τεχνικό κομμάτι, υπάρχει και το ακουστικό κομμάτι. Αν θέλει να γίνει brand πρέπει να επενδύσει στο marketing. Ευτυχώς ή δυστυχώς είμαστε DJ που πρέπει να κάνουμε marketing. Επειδή και ο DJ είναι μια επιχείρηση. Εδώ πρέπει να κάνουν marketing όλες οι μεγάλες εταιρίες του πλανήτη. Διότι ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος.
Ποια είναι τα μαθήματα ζωής που πήρες από τον Little Louie Vega;
Τα πάντα. Η σχολή έχει χτιστεί και βασιστεί, τα θεμέλια είναι πάνω σε ανθρώπους που μεγάλωσα δίπλα τους. Όπως ο Vega. Δέκα χρόνια μαζί, εκτός του ότι ήμασταν καλοί φίλοι, ήταν πολύ σκληρός στη δουλειά του. Επαγγελματίας στο έπακρον. Τότε όπως και τώρα είναι τεράστιο όνομα. Σαν να λέμε Madonna. Όπως είναι σήμερα ο Black Coffee. Σκληρός επιχειρηματίας, σκληρός με τον ήχο και το μάθημα που πήρα ήταν ο επαγγελματισμός, η ευθύνη και η υπευθυνότητα. Έμαθα πολλά πράγματα για τον ήχο. Ο άνθρωπος είναι μουσική ιδιοφυΐα στην τεχνική του, στην παραγωγή του αλλά και στο επιχειρηματικό κομμάτι. Ο Vega μαζί με τον David Morales και άλλους ανθρώπους που ήταν τα είδωλά μου ήταν οι πρόποδες για την σχολή γιατί βασίστηκα πάνω στη θεωρία τους.
