Τους απολαμβάνεις συνεχώς στο Youtube με τις πρωτότυπες ιδέες τους, σαν μια «συμμορία του διαδικτύου» που δίνει όμως άλλη έννοια στον ρόλο των απανταχού youtubers. Οι Unboxholics, η παρέα από την Αριδαία μας έχει αποδείξει ότι όταν πρόκειται για videogames απλά δεν παίζεται, καταφέρνοντας παράλληλα να συνδυάσουν περίφημα τη δουλειά με τη διασκέδαση και τον χαβαλέ με τον επαγγελματισμό.
Πέραν των δύο ταινιών μικρού μήκους, την περίφημη σειρά μίνι επεισοδίων με όνομα «Κουκλοθέατρο» και την νέα ταινία τους με τίτλο «ΑΝΝΑ», συγκινούν διαρκώς –και ας μην το φωνάζουν- με το κοινωνικό τους έργο, κινητοποιώντας με δράσεις τους κόσμο να βοηθήσουν ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.
Με αφορμή λοιπόν την Ημέρα του Πατέρα απευθύναμε τρεις ερωτήσεις στους αδερφούς Καρπά, Σάκη και Αλέκο, και εκείνοι με τη σειρά τους μας έδωσαν να καταλάβουμε πως πίσω από τον χαβαλέ, τις πλάκες και τις λατρεμένα βίντεο στο Youtube, κρύβονται δύο σοβαροί γονείς που θες να ακούσεις την άποψή τους.
Απολαύστε τους.
Θυμηθείτε τη συνέντευξη του Σάκη Καρπά στην εκπομπή «Ανάκριση Γ' Βαθμού».
1. Τι ειναι αυτό που σκέφτηκες όταν κράτησες για πρώτη φορά στα χέρια σου το παιδι σου;
Α: Ένα ρίγος να με διαπερνά. Μέχρι τότε ήμουν και εγώ παιδί κάποιου. Παύεις να αισθάνεσαι παιδί κάποιου όταν κάνεις το δικό σου.
Σ: Είπα στον εαυτό μου «κοίταξε να δεις η φάρσα τελείωσε. Πίσω από την κοιλιά της γυναίκας σου υπήρχε όντως ένας άνθρωπος και αυτός ο άνθρωπος είναι κατά το ήμισυ δικός σου». Ένιωθα ότι μπορεί και να μην είμαι τόσο ικανός για να ανταποκριθώ σε κάτι τόσο μεγάλο, να καταφέρω να μετατρέψω το μικρό αυτό πλασματάκι σε κανονικό άνθρωπο. Τελικώς όλα αυτά ήταν σκέψεις της στιγμής. Όλα εξελίχθηκαν ομαλά.
2. Έχουμε δει μητέρες να μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους. Ένας πατέρας μπορεί να μεγαλώσει εν τέλει μόνος του ένα παιδί;
Α: Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να αντικαταστήσεις την αγκαλιά της μάνας με το βρέφος αλλά σίγουρα μπορείς να μεγαλώσεις το παιδί σου μόνος σαν άντρας. Δεν έχεις και πολλές επιλογές άλλωστε. Εγώ θεωρώ πως θα μπορούσα.
Σ: Δεν θα σου δώσω την κλισέ απάντηση ότι όντως μπορεί κάποιος να το κάνει. Προφανώς και θα το κάνει αν είναι ικανός και τον ευννοήσουν και οι καταστάσεις και οι περιστάσεις. Από την άλλη όμως είμαι της άποψης ότι ένα παιδί πρέπει να μεγαλώνει και με τους δυο γονείς, γιατί και από τις δύο πλευρές μπορεί να πάρει πολύ χρήσιμα στοιχεία ενώ η μία πλευρά καλύπτει τα κενά της άλλης. Οπότε ναι μεν μπορεί ένας πατέρας να μεγαλώσει μόνος ένα παιδί αλλά δεν είμαι φαν αυτής της λογικής.
3. Θεωρείς πως άλλαξε η συμπεριφορά στην καθημερινότητά σου από τότε που έγινες πατέρας;
Α: Έχεις ένα μόνιμο άγχος για το παιδί σου. Αν έφαγε, αν περνάει καλά, αν κρύωσε αν αν..πολλά αν. Αυτά τα «αν» δεν αλλάζουν μόνο την καθημερηνότητα σου αλλά και την ψυχοσύνθεση σου ως άτομο. Στην τελική όμως η αγκαλιά του παιδιού σου είναι το ομορφότερο πράγμα που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος και είμαι κάθετος σε αυτό.
Σ: Αν άλλαξε λέει; Τα πάντα τα βλέπω διαφορετικά! Θα το θέσω όμως αλλιώς. Δεν άλλαξε ο τρόπος που λειτουργώ σαν άνθρωπος, δηλαδή ό,τι έκανα και πριν πάνω-κάτω κάνω τα ίδια και τώρα. Έτσι και αλλιώς δεν έκανα και καμιά έξαλλη ζωή, από την άλλη όμως άλλαξε ριζικά ο τρόπος που σκέφτομαι, οι προτεραιότητές μου, οι στόχοι μου, ο τρόπος που κοιμάμαι τα βράδια. Πλέον δεν υπάρχει νύχτα που θα κοιμηθώ ήσυχος, ακόμα και όταν έχω δίπλα μου την κόρη μου. Πάντα ένα κομμάτι του εγκεφάλου σου μένει πάντα ξύπνιο για εκείνη. Για το παιδί σου. Όπου και αν είσαι, ό,τι και να κάνεις, σε όσο ασφαλή χέρια και αν είναι πάντα ένα κομμάτι του μυαλού σου θα είναι ενεργοποιημένο σε αυτήν. Δεν θα μπορείς ποτέ να ξαναρίξεις 100% τον διακόπτη από την ημέρα που γίνεσαι πατέρας.
