Αν το ποδόσφαιρο ήταν μόνο αριθμοί, προφανώς και δεν θα ήταν το λαοφιλέστερο άθλημα επί γης. Είναι πολλά παραπάνω. Η δημιουργία ινδαλμάτων, ειδώλων, ακόμη και προτύπων ήταν το πρώτο πράγμα που προσέφερε και προσφέρει στον θεατή.
Ένα τέτοιο υπήρξε τις προηγούμενες δύο δεκαετίες για πολλούς από εμάς ο Αλεσσάντρο Ντελ Πιέρο. Και όταν ήρθε η ώρα να αποχωρήσει, αυτό που βλέπαμε στα μάτια μας, στην πλάτη του, δεν ήταν απλά οι αριθμοί. Εκτός φυσικά από το μεγαλοπρεπές και συμβολικό «10» που κουβαλούσε για σχεδόν 20 χρόνια.
Δεν είναι οι 705 εμφανίσεις του με τη Γιουβέντους, τα 290 γκολ, τα 6 Πρωταθλήματα Ιταλίας, το Champions League του 1996, τα αμέτρητα κομψοτεχνήματα που έφτιαχνε με τα πόδια και τις εκτελέσεις του. Ήταν όλα αυτά μαζί, περιτυλιγμένα από τον τζεντλεμανισμό του, την αφοσίωσή του, την κουλτούρα του. Αυτά που για κάθε παιδί, έφηβο ή ενήλικα, δημιουργούσαν το πρότυπο, όχι απλά του ποδοσφαιριστή, αλλά του άντρα (τουλάχιστον όπως ορίζει ο τζεντλεμανισμός του).
Ενός άντρα που στα 44 του, μπορεί να έχει αφήσει πίσω του το ποδόσφαιρο, ωστόσο συνεχίζει να αποτελεί έναν «Σινιόρε» με τα όλα του. Τον οποίο θαυμάζουμε και στα γενέθλιά του, του χαρίζουμε 10 δικές του αλήθειες που κάνουν ακόμη πιο βαθιά την υπόκλισή μας μπροστά του.
