Σε μια χώρα όπως η Ινδία που τίποτα δεν είναι δεδομένο, ο Μαχάτμα Γκάντι προσπάθησε να γεφυρώσει τα αγεφύρωτα. Κυρίως να αποδείξει πρώτα στους συμπατριώτες του και μετά στους Βρετανούς ότι ένας λαός, όσο μεγάλος και όσο απαίδευτος κι αν είναι, δεν χρειάζεται βούρδουλα. Του αρκούν η θυσία και η αλληλεγγύη. Ψέματα. Και ηγέτες που αγαπούν τον λαό και την πατρίδα τους. Όπως ο Γκάντι. Αυτός ο τύπος που απαρνήθηκε οτιδήποτε πραγματικά περιττό, για την ελευθερία της ψυχής του και μετά την ελευθερία του λαού του, κατάφερε και καταφέρνει ακόμη και τώρα 150 χρόνια μετά τη γέννηση του (2 Οκτωβρίου του 1869) να εμπνέει την ανθρωπότητα.
Παρότι αντιπαθούσε τους χριστιανούς, αγαπούσε τόσο τον Χριστό, βαδίζοντας στα χνάρια του, όσο ελάχιστοι πάνω σε αυτόν τον πλανήτη. Και σίγουρα πολύ περισσότερο απ’ όσους δηλώνουν χριστιανοί.
Γυρίζοντας όχι απλά και το άλλο μάγουλο στα χτυπήματα αλλά κάνοντας τρόπο ζωής την παθητική αντίσταση, ο Γκάντι έδειξε σε ολόκληρο τον πλανήτη ότι υπάρχουν και επαναστάσεις που δεν στηρίζονται στα όπλα. Κι ας πνίγονται και αυτές στο αίμα.
Ο λόγος του Γκάντι δεν ήταν πύρινος αλλά ουσιαστικός. Είπε απλά «μην συνεργάζεστε με τον κατακτητή». Κι αυτό αρκούσε για να παραλύσει ένα σύστημα που έπινε το αίμα των Ινδών για να πλουτίζουν οι Βρετανοί. Αν σου θυμίζει κάτι, καλά κάνει και στο θυμίζει.
Για τον Γκάντι η ελευθερία του ινδικού λαού δεν θα ερχόταν μέσα από τις βίαιες συγκρούσεις. Του αρκούσε η σύγκρουση. Οργάνωσε μαζικά μποϊκοτάζ κάλεσε τους Ινδούς υπαλλήλους και αξιωματούχους της κυβέρνησης να παραιτηθούν, τα παιδιά να σταματήσουν να πηγαίνουν στα κρατικά σχολεία, τους στρατιώτες να αφήσουν τα όπλα και τους πολίτες να σταματήσουν να πληρώνουν φόρους. Τόσο απλά, τόσο άμεσα. Και έκανε έναν ηγέτη όπως ο Τσώρτσιλ όχι απλά να υποχωρήσει αλλά να χάσει τις εκλογές και αργότερα και την Ινδία… Ο εχθρός είχε πια νικηθεί.
Όχι όμως για πάντα. Ότι δεν κατάφεραν οι Άγγλοι με τη βία το κατάφεραν με το φανατισμό. Αυτόν που όπλισε το χέρι ενός ινδουιστή. Έναν από αυτούς που ο Γκάντι αγωνίστηκε για την ελευθερία του. Ο Νατουράμ Γκοντσέ, στις 30 Γενάρη του 1948 με τρεις πυροβολισμούς έκοψε το νήμα της ζωής του Μαχάτμα (Μεγάλη Ψυχή) Γκάντι, αποδεικνύοντας στην ανθρωπότητα πως για δεύτερη φορά στάθηκε κατώτερη των περιστάσεων. Η πρώτη ήταν με τον Χριστό που τόσο πιστά αντέγραψε στη πορεία της ζωής του ο Μαχάτμα.
