Μέχρι πριν δυο χρόνια έμοιαζε χαμένη υπόθεση. Άκουγες το όνομά του και έκραζες γιατί δεν είχε κάνει και λίγες φλόμπες. Άλλαζες θέμα. Σαν ένας τύπος από ανέκδοτο – να με σχωρούν οι Πόντιοι – πλασμένος να φάει μάπα ή να κάνει γκάφα. Με μία λέξη «Απογοήτευση». Διότι ο M. Night Shyamalan δεν ήταν ένας τυπάκος που ξέραμε ότι δεν κατέχει το άθλημα. Κάθε άλλο, είχαμε μεγάλες απαιτήσεις από τον μάγκα. Κοτζάμ «Τεχνητή Νοημοσύνη» είχε γυρίσει άλλωστε και μάλιστα πριν κλείσει τα 30 του χρόνια.
Μόνο που εκεί που περιμέναμε να κάνει παπάδες άρχισε να τσαμπουνάει τη μία παπάτζα μετά την άλλη. «Σκοτεινό Χωριό», «After Earth» και «Last Airbender» δεν ήταν πολλά φιλμάκια αλλά ήταν αρκετά για να χαλάσουν την υστεροφημία του. Δεν ήταν πλέον ένα ανερχόμενο αστέρι, αλλά το μαύρο πρόβατο. Κάτι σαν τον κουλ αλλά άπλυτο τύπο του γραφείου που κάνεις το σταυρό σου να μη βρεθείς πλάι του στο ασανσέρ. Καλύτερα να σου βγει το μάτι που λένε παρά το όνομα δεν λένε;
Mια φορά και ένα καιρό ήταν ένα εργάκι που λεγόταν «Unbreakable»
Ο Ινδός τα είχε δοκιμάσει όλα. Ταινίες γύριζε μεν και κερδοφόρες μάλιστα (σ.σ.: το «Last Airbender» ήταν σκέτη σάχλα αλλά έβγαλε καμιά 150ριά εκατομμύρια κέρδος) αλλά καμιά δεν ανήκε σε αυτές που πάει ο κόσμος στο σινεμά και φεύγει με το χαμόγελο στα χείλη. Λες και το έκανε επίτηδες. Σαν να είναι παγιδευμένος -καταραμένος καλύτερα- να γυρνάει τη μία μούφα μετά την άλλη. Ψαχνόταν για το μεγάλο comeback, χωρίς ωστόσο να ξέρει ότι είχε ήδη βάλει τις βάσεις για να το καταφέρει. Απλώς κανείς δεν το γνώριζε.
Ήταν το 2000 όταν γύρισε ένα φιλμ συμπαθητικό -ούτε φοβερό αλλά σίγουρα ευχάριστο- με σπουδαίο cast, μεταξύ των οποίων και η άγνωστη τότε Robin Wright (όλε). Και το όνομα αυτού: «Unbreakable».
Ένα εργάκι γύρω στα 100 λεπτά, με τον Bruce Willis (στο ρόλο του David Dunn) να καλείται να βρει την ισορροπία ανάμεσα στην καθημερινότητα και κυρίως στη δική του πραγματικότητα. Ή μάλλον τον Unbreakable που ξύπνησε μέσα του. Στον αντίποδα ένας εκ των κορυφαίων κακών στην ιστορία του σινεμά, ο Mr. Glass του μαϊντανού Samuel L. Jackson προσπαθεί να ξυπνήσει το «κτήνος» στον αντίπαλό του. Με λίγα λόγια να εκμεταλλευτεί τον τύπο που είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει (κυριολεκτικά). Το κοίταζες και θύμιζε την κλασσική ταινία που ο «καλός» τα βάζει με τον κακό, σε ένα σύμπαν που θα μπορούσε να ήταν υπερηρωικό αλλά δεν ήταν. Ή μήπως τελικά ήταν;
Στο τέλος ο Dunn δεν θα υποκύψει, ο Glass θα συλληφθεί και η ιστορία τους γρήγορα ξεχάστηκε όπως και ο Shyamalan. Σαν ένα φιλμάκι που ήθελε να έχει κάτι από ήρωες της Marvel αλλά δεν τα κατάφερε αρκετά καλά. Μέχρι που μια μέρα, μέσα στο 2015, σκάει μύτη αυτό εδώ. Το τρέιλερ της νέας του ταινίας, με τίτλο «Split».
Ένα Υπερηρωικό Σύμπαν καμία σχέση με τα άλλα
Αν το «Unbreakable» ήταν το εισιτήριο, το «Split» αποτέλεσε το πλοίο της επιστροφής για τον Shyamalan. Την ανάστασή του. Λίγοι μπήκαν σε κινηματογραφική αίθουσα για δουν το συγκεκριμένο έργο και δεν αποχώρησαν σε κατάσταση «Πω αδερφέ, τι είδαμε μόλις;». Ήταν αυτό που λέμε σκηνοθετική μαγκιά.
Έδωσε «τυράκι» στον θεατή πως θα δει κάτι ενδιαφέρον, το στήριξε με καθοδήγηση, σενάριο και εξαιρετική ερμηνεία(ες) του James McAvoy και στο φινάλε έκανε το υπέρτατο. Ανάτρεψε τα πάντα. Έβγαλε έναν κρυφό άσο από το πουθενά και εκεί που πήγε να ηρεμήσει το κοινό, του έδωσε και άλλη κορύφωση για να το αποτελειώσει.
Mε βάση τη νέα του ταινία «Glass» δείχνει πως θέλει να μας ταράξει για τα καλά.
Σε μια εποχή που ο κινηματογράφος βρίσκεται σε σύγχυση, που το μόνο πράγμα που τον κρατά όρθιο είναι οι υπερηρωικές ταινίες των Marvel και DC Comics, το σύμπαν του Star Wars, του Tolkien και του Harry Potter, ήρθε ο Shyamalan σαν άλλος Stan Lee να εξαπολύσει ένα νέο κόσμο. Έφτιαξε έναν καινούργιο και πιο ανθρώπινο Superman (David Dunn), καινούργιους Lex Luthor (Mr. Glass) και Joker (Split) και θα τους βάλει να συγκρουστούν στη δική του «Justice League» (Glass) τον ερχόμενο Ιανουάριο.
Ένα καινούργιο σύμπαν μακριά από τα στερεότυπα των Avengers και του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Μία πραγματικότητα που φέρει την υπογραφή ενός τύπου που έμοιαζε ιδιαίτερα αμφίβολο το αν θα ξαναγυρίσει ποτέ κάτι το αξιοπρεπές.
Όταν έχεις τη ρετσινιά, καλή ώρα σαν τους Michael Bay και Joel Schumacher θες κάτι το συνταρακτικό για να αναδυθείς. Μόνο που ο Μ. Night Shyamalan δεν αναδύθηκε απλώς. Διέπρεψε. Είναι ξανά εκεί που βρισκόταν μετά την «Έκτη Αίσθηση», με ακόμα πιο στρωμένο έδαφος για να ανέβει ένα σκαλί παραπάνω. Αυτή είναι και η ευχή μας για τον Ινδό ανήμερα των 47ων γενεθλίων του. Να μείνει στην επιφάνεια και να γράψει ιστορία τώρα που ανέβηκαν ξανά – και απότομα – οι απαιτήσεις μας.
Λίγη υπομονή για να δούμε που θα το πάει. Το Glass, το τρίτο κεφάλαιο της σειράς των ταινιών, κυκλοφορεί στις 18 Ιανουαρίου.
