«Όσα Παίρνει ο Άνεμος». Η νουβέλα-σταθμός στην ιστορία της λογοτεχνίας. Το βιβλίο που συνδύασε υπέροχα love story και πόλεμο. Η ιστορία που έβαλε στο ίδιο καλούπι τις έννοιες «γλυκανάλατο» και «άγριο», γεννώντας ένα αριστούργημα που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλά διάσημα έργα του σήμερα.
Για αυτούς που δεν έχουν δει την ταινία (ή διαβάσει το βιβλίο) είναι απλά ένα τετράωρο ρομαντικό story, άντε και οι ερωτικές περιπέτειες της Scarlett O ‘Hara. Για όσους όμως γνωρίζουν καλά το αριστούργημα της Margaret Mitchel ξέρουν πως τα πάντα περιστρέφονται γύρω από ένα όνομα. Από έναν τυχοδιώκτη. Τον μυστήριο τύπο από το Νότο των ΗΠΑ. Τον πρώτο αληθινό καζανόβα της λογοτεχνίας. Τον Rhett Butler.
Θα λέγαμε πως είναι ένας James Bond κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου της Αμερικής. Ένας 007 παλιάς κοπής, που δεν διαθέτει μόνο τα στοιχεία του γόη, αλλά και τη σβελτάδα και τη φοβερή ικανότητα να κινείται στις σκιές, πίσω από τις εχθρικές γραμμές των Γιάνκηδων. Ωστόσο η μεγαλύτερη ομοιότητά τους βρίσκεται μέσα στην σκοτεινή ψυχή τους. Εκεί που τόσο ο διάσημος πράκτορας όσο και ο Τυχοδιώκτης του Νότου αναλώνονται στην πίστη αποκλειστικά και μόνο μίας ιδέας: του ίδιου τους του εαυτού.
Rhett εσύ σούπερ σταρ
H ιστορία της Margaret Mitchel πραγματοποιεί τη μεγάλη της πρεμιέρα στην πόλη της Ατλάντα στις 15 Δεκεμβρίου του 1939. Ναι μεν οι περισσότερες σελίδες δεν αφορούν τον Rhett αλλά και την συμπρωταγωνίστριά και alter ego του, Scarlett O ‘Hara, αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο ίδιος κρατάει παραμάσχαλα τον ρόλο του πρωταγωνιστή. Κάθε φορά που εμφανίζεται κλέβει την παράσταση, επειδή ακριβώς βλέπεις έναν τζέντλεμαν της εποχής, με το προσεγμένο του ντύσιμο, μουστάκι στην πένα, μαλλί φράπα και αφεντιά που δικαίως σε κάνει να αναρωτιέσαι για το άτομό του.
Τόσο μυστήριος που δεν πιστεύεις στιγμή ότι τον βλέπεις να βασανίζεται 4 κοτζάμ ώρες για τα μάτια της κακομαθημένης από την Tara. Και πάνω που είσαι έτοιμος να τη στείλεις στο καλό για να τον γλιτώσεις, αναλαμβάνει εν τέλει ο Rhett για πάρτη σου.
Πέραν αυτού, όμως, τι είναι αυτό που κάνει τον Rhett Butler τόσο special, σε βαθμό που ο συγγραφέας Donald McCaig έγραψε πρόσφατα βιβλίο (αναγνωρισμένο μάλιστα από το «Ινστιτούτο Margaret Mitchel» σε αντίθεση με το τραγικό βιβλίο-σίκουελ «Scarlett» που δεν πήρε ποτέ έγκριση) με τίτλο «Rhett Butler’s People» (στα ελληνικά «Ο Τυχοδιώκτης του Νότου», Εκδόσεις Ψυχογιός) για να εξηγήσει τον ήρωα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τα γεγονότα του original βιβλίου;
Ένας σύγχρονος ήρωας σε λάθος εποχή
Η εποχή που διαδραματίζεται το βιβλίο είναι εκείνη του Εμφυλίου των ΗΠΑ. Ο Βιομηχανικός Βορράς (Γιάνκηδες) απέναντι στον Αγροτικό Νότο. Οι πρώτοι είχαν τη φήμη των θεωρητικά πιο φτωχών που μάχονταν για την κατάργηση της δουλείας, ενώ οι δεύτεροι εκείνη των πλούσιων υπεροπτών με ένα μάτσο δούλους στη δούλεψή τους. Η Mitchel, ως γνήσια νότια, αποφάσισε να αποδώσει στον Rhett παρόμοια καταγωγή, δικαιολογώντας με αυτόν τον τρόπο το περήφανο υφάκι του, τις γνώσεις από την εκπαίδευση και την αρχοντιά στην εμφάνισή του.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει, άλλωστε, τον Clark Gable να δίνει ερμηνεία ζωής προσφέροντάς μας κυριολεκτικά έναν τύπο που και οι πιο στυλάτοι της σύγχρονης εποχής θα ζήλευαν;
Όλα καλά με την εμφάνιση και τον πλούτο, αλλά από χαρακτήρα μόνο Νότιο δεν τον έλεγες. Διότι ήταν ο μόνος από το συνάφι του που θεωρούσε ότι οι τυπικότητες δεν αποτελούν δείγμα ευγένειας, αλλά υποκρισίας. Δεν τις γούσταρε, όπως δεν ένιωθε όμορφα βλέποντας τύπους να τον υπηρετούν. Αυτός ήταν και ο λόγος που αντί να τους διατάζει, επέλεγε να τους κάνει παρέα.
Όσο για τον τίτλο του τζέτλεμαν; Περιττό να πω που τον είχε γραμμένο. Πολλοί θα σκότωναν για να είναι στην πάνω κατηγορία, ενώ οι υπόλοιποι δεν θα άφηναν με τίποτα κανέναν και τίποτα να τους χαλάσει τη φήμη. Σε μια εποχή μάλιστα που ο όρος «καλή φήμη» αποτελούσε παράσημο, εκείνος έκανε τα πάντα για να την αμαυρώνει. Είτε λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα του, είτε με τις κατακτήσεις του στο γυναικείο φύλο. Το προσπαθούσε δηλαδή, καθώς ο τίτλος έμοιαζε διαρκώς καρφωμένος στο κούτελό του. Ήταν ίσως η μοναδική τυπικότητα που δεν μπόρεσε ποτέ να αποφύγει.
«Once a gentleman, always a gentleman».
Για αυτό τον γουστάρεις πραγματικά
Ο Rhett Butler, στην τελική, είναι ο τύπος που πας με χίλια επειδή δεν θα κιοτέψει και θα βγάλει λαγό από το καπέλο ακόμα και αν πράγματα δεν δείχνουν ευνοϊκά. Δυναμικός και μυστήριος. Τόσο μυστήριος δε που αναρωτιέσαι για το πώς άγεται και φέρεται από μια αντιπαθητική τύπισσα σαν τη Scarlett O’ Hara.
Μέχρι που έρχεται το τέλος της ιστορίας και συνειδητοποιείς ότι τόσες ώρες δεν πήρες πρέφα αυτό που εξελισσόταν μπροστά στα μάτια σου. Ότι αυτό το κορίτσι που γνώρισε και ερωτεύτηκε στις «12 Βελανιδιές», αυτή που γούσταρε παράφορα τον άντρα της καλύτερής της φίλης, Ashley Wilks, ακόμα και όταν παντρεύτηκε τον Rhett. Αυτή που τον φλόμωσε στο ψέμα ότι δεν θα τον αγαπήσει ποτέ, αποδείχτηκε ότι τον ήθελε παράφορα και τον λάτρευε πολύ περισσότερο από ό,τι εκείνος.
Την ήθελε βέβαια και ο ίδιος. Όχι επειδή τον αγνοούσε αλλά διότι στο πρόσωπό της έβλεπε ένα πλάσμα που του θύμιζε εκείνον. Ένα πρόσωπο που ελάχιστα νοιαζόταν για τους νόμους και τους κανόνες και κύριο μέλημά του ήταν να ακολουθεί την καρδιά. Με μία σημαντική διαφορά: Εκείνος δεν ένιωσε ποτέ την ανάγκη να τον αγαπήσουν. H πραγματική του ανάγκη ήταν να αγαπήσει ο ίδιος.
