Δεν χρειαζόμασταν τη ταινία του Joe Wright, «Τhe Darkest Hour» για να συζητήσουμε το στυλ του Winston Churchill. Εντός και εκτός του πρωθυπουργικού του γραφείου, φαντάζει αναπόφευκτο. Γιατί μπορεί να μην ήταν ο πιο όμορφος, ο πιο εκλεπτυσμένος, ούτε καν ο πιο καινοτόμος στυλιστικά πολιτικός των δεκαετιών του ’40 και του ’50, ήταν όμως σίγουρα ο πιο ενδιαφέρων.
Από την Αβάνα με αγάπη
Ο Churchill λάτρευε τα πούρα και συγκεκριμένα αυτά από την Κούβα. Τα «Romeo y Julieta» και τα «Camacho» ήταν τα αγαπημένα του brands και επειδή το πάθος του ήταν γνωστό και είχε εκτιμηθεί ιδιαιτέρως και από τους υπόλοιπους πολιτικούς ηγέτες το 1941 είχε λάβει δώρο από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Κούβας, Fulgencio Batista, ένα κουτί με 2.400 πούρα Αβάνας. Φυσικά δεν τα κάπνισε ο ίδιος όλα γιατί ένα από κάθε πακέτο το δοκίμαζε πρώτα άνθρωπος της φρουράς του για να δει αν είναι δηλητηριασμένο.
Ο Churchill με την κόρη του, Diana.
Ήταν καλοφαγάς, τι να κάνουμε;
Το φαγητό δεν ήταν κάτι διεκπαιρεωτικό, αλλά ολόκληρη ιεροτελεστία για τον ευτραφή πολιτικό. Απολάμβανε τις σούπες, τα θαλασσινά, το χαβιάρι, τους αστακούς και τα καβούρια, ενώ μετά το κυρίως πιάτο του έτρωγε πάντα λίγο τυρί και ένα σοκολατένιο εκλέρ. Επίσης πολύ συχνά την ώρα του φαγητού έκανε πρόβα της ομιλίες που θα έδινε στο κοινοβούλιο και φημολογείται πως ένα δείπνο του με τον Στάλιν στη Μόσχα κράτησε πάνω από έξι ώρες. Αν, λοιπόν, σήμερα θεωρείς ξεπερασμένο το να αφιερώσεις χρόνο σε ένα «περιποιημένο» γεύμα… ξανασκέψου το.
Ένα ουίσκι την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα
Πριν μεταφερθεί στην Ινδία ως νεαρός στρατιωτικός, δεν είχε δοκιμάσει ποτέ του το συγκεκριμένο αλκοολούχο ποτό. Έπινε σταθερά μόνο νερό με λεμόνι και τσάι. Όταν βρέθηκε στην ασιατική χώρα πρόσθεσε και το ουίσκι στα ροφήματα που τον ξεδιψούσαν. Όπως είχε πει και ο ίδιος «στην αρχή απέρριπτα τη γεύση του, από τη στιγμή όμως που το δοκίμασα αυτό που με απωθούσε σε αυτό, άρχισε να με ελκύει». Trendy πριν από τον James Bond και το Martini του.
Το κοστούμι-τον-μέλει
Στο όνομα της πρακτικότητας και της άνεσης, ο Churchill είχε σχεδιάσει το δικό του στυλ κοστουμιού, που τα παιδιά του αναφέρονται σε αυτό ως «romper». Τον σχεδιασμό του τον είχε αναθέσει στους ράφτες Turnbull & Asser και είχε πάρα πολλά στην κατοχή του σε διαφορετικά χρώματα και υφάσματα - συμπεριλαμβανομένου ενός χαρακτηριστικού μπλε κοστουμιού που φορούσε συχνά στις δημόσιες εμφανίσεις του και ένα που φτιάχτηκε για να το φοράει ενώ ζωγραφίζει. Τις περισσότερες φορές δεν τους έβαζε γραβάτα αλλά παπιγιόν, τα οποία θεωρούσε πολύ πιο εκλεπτυσμένα. Και επειδή δεν έχανε τη φινέτσα του ούτε εντός σπιτιού, ήταν διάσημος και για τις μεταξωτές πυτζάμες που φορούσε. Ο Churchill είχε ακόμη και ένα custom made ζευγάρι παντόφλες που σχεδίασε μόνο για αυτόν ο Οίκος Peal & Co.
Μπες μεσ’ το καμπριολέ
Ο Churchill οδηγούσε στην αρχή ένα μικρό διθέσιο Wolseley, το οποίο αργότερα «άλλαξε» για ένα De Luxe Landaulette. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αγόρασε μία Rolls-Royce Barker κάμπριο έναντι 2.250 Λιρών Αγγλίας. Δεν ήταν ο καλύτερος οδηγός καθώς υπάρχουν πολλές μαρτυρίες ανθρώπων του περιβάλλοντός του που δήλωναν ότι σε πολλές περιπτώσεις του έσβηνε το αμάξι με το που πήγαινε να ξεκινήσει, αλλά αυτό δεν τον πτοούσε στο να κάνει τη φιγούρα του με τα αμάξια. Άλλωστε όπως έχει πει και ο ίδιος «η επιτυχία είναι να προχωράς από αποτυχία σε αποτυχία, χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου».
