Ο Σπάρτακος, ο ηγέτης της επανάστασης των μονομάχων κατά των Ρωμαίων, έκλεισε αισίως σήμερα (9/12) τα 102 του χρόνια. Μην μπερδεύεσαι όμως. Δεν μιλάω προφανώς για τον πραγματικό Σπάρτακο της αρχαιότητας (αν ζούσε θα ήταν σήμερα κοντά 2080-κάτι ετών).
Και όχι, δεν εννοώ ότι η κλασική ταινία του 1960 κλείνει παραπάνω από αιώνα ζωής (το ριμέικ του 2004 και τη σειρά μίνι σειρά του 2010 δεν τα λαμβάνω καν υπ’ όψιν). Εγώ μιλάω για τον τύπο που τον υποδύθηκε στο φιλμ του Στάνλεϋ Κιούμπρικ. Εκείνον που τον ζωντάνεψε για πρώτη φορά στις οθόνες του σινεμά. Μιλάω για τον μοναδικό Κερκ Ντάγκλας.
Πολλοί από τους νεότερους ενδεχομένως να μην τον γνωρίζουν. Λογικό από τη μία καθώς πιο πολύ ζήσαμε τον γιο του, Μάικλ παρά τον ίδιο. Επειδή όμως καλό είναι να ξέρουμε από πού προέρχεται ο πρωταγωνιστής του «Βασικό Ένστικτο» αλλά και ότι υπάρχει κι άλλος Κερκ πέραν από κείνον του... Σταρ Τρεκ, το Ratpack γυρίζει το χρόνο πίσω και εστιάζει στον ρόλο-συνώνυμο της καριέρας του πατέρα Ντάγκλας.
Του συναισθηματικού επαναστάτη, ο οποίος από την απόλυτη σκλαβιά και τη δίχως προοπτική πραγματικότητα των υποδουλωμένων βαρβάρων (υποτέλεια, ξύλο και μαστίγιο) έφτασε να γίνει ηγέτης μιας επανάστασης δίχως προορισμό.
Σε έναν αγώνα προς το άγνωστο, που και οι πέτρες γνώριζαν ότι οι πιθανότητες δεν ήταν υπέρ του. Σε έναν τύπο που όμως ποτέ δεν χαμήλωσε κεφάλι, που πιστεύοντας ότι δεν είχε τίποτα να χάσει έδινε τα πάντα για ένα καλύτερο αύριο. Για εκείνον και κυρίως τους φίλους-συντρόφους του.
Βλέπεις ο Κερκ-Σπάρτακος θα μπορούσε απλώς να υποδύεται έναν αποχαυνωμένο και σκληρό τύπο που μισεί τους Ρωμαίους, χωρίς συναισθήματα και το μόνο που τον νοιάζει είναι να τους πατήσει. Με οποιονδήποτε τρόπο. Αυτή είναι άλλωστε και μια πτυχή του εαυτού του. Να τους εξαφανίσει. Ένας μεγάλος ηγέτης όμως στο μυαλό δεν είναι μόνο βάρβαρος.
Ο Θρακιώτης ήρωας της ταινίας δεν γινόταν να έχει μόνο το αίμα στο μυαλό του. Κατά τη διάρκεια των τρυφερών στιγμών του άλλωστε με την αγαπημένη του Βαρίνια αποτυπώνονται μέσα από τις λέξεις η ανάγκη και η λαχτάρα του να εξερευνήσει τα όριά του. Σαν κάτι μέσα του να τον καλεί να δει τα πάντα πέρα από εκεί που τον διέταξαν οι Ρωμαίοι κατακτητές ότι μπορεί να δει. Τι είναι αυτό; Τα πάντα. Είτε λέγεται από πού προέρχεται ο άνεμος, είτε τι είναι αυτό που ονομάζεται έρωτας…
Στη ματιά του αποτυπώνεται διαρκώς η επιθυμία του να ζήσει ελεύθερος. Ακόμα και ο θάνατος δεν τον τρομάζει. Στο μυαλό του ίσως είναι ο μόνος τρόπος να μη βρίσκεται κάτω από τις διαταγές του Κράσσου ή του οποιουδήποτε Ρωμαίου αντιπάλου του. Με λίγα λόγια ο Κερκ στον Σπάρτακο κάνει αυτό που όλοι μας, κυρίως οι νεότεροι, θα θέλαμε να δούμε σε μια ταινία του σήμερα. Έναν άντρα ο οποίος να μη χαμπαριάζει.
Έναν τύπο που όπως είπε και ο Τζακ Μπλακ στο «School of Rock»: «να τη λέει στον Μεγάλο». Έναν ήρωα που θα τις φάει από δέκα ταυτόχρονα, αλλά τον έναν θα τον αφήσει ανάπηρο. Έναν μάγκα που θα κάνει τα πάντα για το σύνολο και στο τέλος όλοι θα τον ακολουθούν τυφλά. Που θα κάνουν ότι και ο ίδιος για εκείνους. Ακόμα και αν κινδυνεύει η ζωή τους.
Με λίγα λόγια ο Σπάρτακος δεν είναι απλώς ένα φιλμ που είναι μεν κλασικό (και οφείλεις να το δεις). Είναι αποκλειστικά για σένα που είσαι φαν της παρέας –μια και Ratpack διαβάζεις. Για σένα που ακόμα και αν σε τρομάζει η μεγάλη διάρκειά της θα λατρέψεις κάθε ένα από 184 λεπτά της.
Γιατί αυτή είναι η ταινία που μας έδειξε για πρώτη φορά στην ιστορία του κινηματογράφου τι θα πει να θυσιάζεσαι στο βωμό της φιλίας. Είτε παλεύουμε για ένα καλύτερο αύριο, είτε για να έχει ο κολλητός μας έναν καλύτερο θάνατο από ότι εμείς.
