Την στιγμή που το Χόλιγουντ έκοψε το μαλλί του Κρις Χεμσγουορθ για το Thor: Ragnarok και έβαλε εκρήξεις και «μαρβελισμό», κάτι έσπασε μέσα μας. Εντάξει, Χόλιγουντ είναι αυτό και αγαπάμε Thor, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: το πραγματικό το Ράγκναροκ, αυτό της Σκανδιναβικής Μυθολογίας που γίνεται της κακομοίρας, είναι πολύ πιο ζόρικο και αιμοβόρικο. Μιλάμε για το τέλος του κόσμου, την τελική μάχη ανάμεσα σε θεούς και τέρατα, τα πάντα γίνονται κουλουβαχατιό.
Η αρχή
Όλα τα σημάδια έδειχναν ότι θα ξεσπούσε πόλεμος και φαγωμάρα. Ανήσυχος ο Όντιν, μπαμπάς θεών και ανθρώπων, έκοβε βόλτες πάνω-κάτω στην Άσγκαρντ. Τι βαλεριάνες πήρε, τι επαναλήψεις είδε από το «Καφέ της Χαράς» μπας και τον πάρει ο ύπνος. Τίποτα.
«Κοιμήσου Ντίντι μου, έχει πάει 4, τσάμπα ανησυχείς για το παιδί» του έλεγε η γυναικούλα του η Φρέγια, αλλά ούτε με τα στήθη της έξω φόρα-παρτίδα δεν μπορούσε να ηρεμήσει ο Ντίντης. Ο μονόφθαλμος το είχε δει το στόρι. Αυτό ήταν το χάρισμα και η κατάρα του. Η αρχή του Ράγκναροκ, του τέλους των πάντων, θα γινόταν με τον θάνατο του γιου του, του Μπάλντερ.
Σε αντίθεση με το υπόλοιπο σκυλολόι στη Βαλχάλα, που γούσταρε να τσακώνεται στα μπαρ με τους Βίκινγκς και να σκοτώνονται μεταξύ τους, ο Μπάλντερ ήταν ήρεμος, σοφός και του άρεσε περισσότερο η ειρήνη παρά ο πόλεμος. Ήταν κάτι σαν τον δικό μας Απόλλωνα. Του άρεσε να έρχεται σε επαφή με τους θνητούς, τους προστάτευε και τους γιάτρευε. Αγαπούσε την μουσική, την ποίηση και γενικά ειχε στην επίβλεψή του και το υπουργείο Πολιτισμού. Όταν βαριόταν, ξέμπλεκε τον αδερφό του τον Θορ από περιττούς καβγάδες. Τον αγαπούσε τον γιο του ο Όντιν, αλλά ήξερε ότι μήτε θνητός μήτε θεός μπορεί να ξεφύγει από την μοίρα και τις προβλέψεις του.
Έχουμε ξαναγράψει πάντως για θεούς. Τσέκαρε εδώ.
Την ζημιά τελικά, θα την έκανε ο Λόκι, ο πλέον εξόριστος γιος του Όντιν που έτριβε τα χέρια του περιμένοντας το Ράγκναροκ. Η Φρέγια, μαμά του Μπάλντερ, έβαλε όλα τα αντικείμενα του κόσμου να δώσουν όρκο ότι δεν θα βλάψουν τον γιο της. Όλα, εκτός από το φυτό τον ιξό, το γκυ δηλαδή. Που οι θεοί δεν ασχολήθηκαν γιατί το θεώρησαν άκακο. Ο Λόκι λοιπόν έφτιαξε ένα βέλος από δαύτο και το έδωσε στον τυφλό αδερφό του Μπάλντερ, τον Χόντουρ.
«Το βλέπεις το βέλος;»
«Πολύ αστείο ηλίθιε».
«Ρίξε και εσύ με αυτό το τόξο, να αποδείξεις πως τίποτα δεν μπορεί να βλάψει τον Μπάλντερ. Θα γίνω εγώ τα μάτια σου».
Καλό παιδί ο Χόντουρ, αλλά βλάκας. Το έφαγε του παραμύθι του Λόκι και έριξε το βέλος στον αδερφό του.
Ο Μπάλντερ είδε το θεϊκό του αίμα να αναβλύζει και τα έκανε πάνω του.
«Τι έγινε ρε παιδιά; Άλλα μου λέγατε. Εφημερεύει ο Ευαγγελισμός;».
Ούρλιαξε η Φρέγια, έτρεξε ο Όντιν με την παντόφλα γιατί νόμιζε ότι είδε η γυναίκα του κατσαρίδα και είδαν το παιδί κάγκελο. Χαμός μεγάλος στην κηδεία του Μπάλντερ. Τον έκαιγαν στο ξύλινο πλοίο του και έκλαιγαν άνθρωποι και θεοί. Το φάγανε μπαμπέσικα το παιδί. Η γυναίκα του Μπάλντερ, Νάννα, έπεσε στην πυρά επειδή δεν άντεξε τον πόνο του χαμού του άντρα της. «Σύριζα δεν θέλατε;» σχολίαζε ο Θορ που έκλαιγε τον αδερφό του. «Φάτε τα τώρα, δεν θα μείνει κοκαλάκι». Οι θεοί τσαντίστηκαν και ξεκίνησαν τις γκρίνιες.
«Γιατί δεν ήρθε ασθενοφόρο εγκαίρως;»
«Και η Αντιτρομοκρατική; Τι κάνει; Τσάμπα πληρώνουμε τα κερατιάτικα μας στους φόρους;»
«Που είναι αυτός ο γερμανοτσολιάς ο Λόκι;»
Ο Λόκι πήρε χαμπάρι πως θα τον έκαναν πριονοκορδέλα αν τον έπιαναν οι θεοί στα χέρια τους και κρύφτηκε στο Γιότουνχαϊμ, το βασίλειο των γιγάντων. Πολύ νωρίτερα όταν ο κόσμος ήταν στα φρέσκα του, είχε βγει ένα βράδυ εκεί για ποτάρες και γνωρίσε μία γιγάντισσα ονόματι Ανγκρμπόντα που δούλευε στο μπαρ και είχε κάνει στα νιάτα της και φωτογράφηση στο Playboy. Ο Χλαπάτσας της Άσγκαρντ την είδε και τα χρειάστηκε.
«Αμάν, τι μανάκι είναι τούτο!»
Της την έπεσε ο Λόκι, της πούλησε και παραμύθι ότι έχει μπαμπά που λύνει και δένει στην Κυβέρνηση και πως αν βοηθήσει να τον φάνε λάχανο θα την κάνει Πρώτη Κυρία. Δεν ήθελε πολλά και αύτη, λίγα τα ένσημα και στο μπαρ, άνοιξε τα πόδια της στον θεό της πανουργιάς και από την ένωση τους ξεπήδησαν τρία παιδιά βγαλμένα από θρίλερ. Ο λύκος Φένριρ, το γιγαντιαίο ερπετό Τζόρμουνγκαντρ και η Χελ, η προσωποποίηση της Κόλασης. Όταν γεννήθηκαν, ο Λόκι τα πήγε στον Όντιν να γνωρίσουν τον παππού τους, αλλά ο γέρος του την έσκασε.
«Πιες εσύ μία φρεντάρα και φέρε τα παιδιά να τα πάω λούνα παρκ».
Μόνο λούνα παρκ δεν τα πήγε ο μονόφθαλμος. Έβαλε τα δύο του κοράκια, Χoύγκιν και Μούνιν, να απασχολήσουν τον Λόκι και ξεκίνησε τις φυλακίσεις. Πέταξε το ερπετό στον ωκεανό, έστειλε την Χελ στην Κόλαση να την διαφεντεύει και φυλάκισε τον λύκο που ήξερε ότι στο Ράγκναροκ θα τον έκανε μαμ. Παραλίγο να του ρίξει και φόλα. Ο Λόκι τρελάθηκε.
«Μα ρε μπαμπά τα παιδιά;»
«Βρε άι στο διάολο και εσύ και δαύτα. Μας βγήκε η Παναγία να φτιάξουμε τον κοσμάκη και εσύ θα μας το κάνεις αμέρικαν μπαρ με τα μούλικα; Στα τσακίδια να μη σε βλέπω».
Όμως με τον θάνατο του Μπάλντερ, είχαν ήδη ξεκινήσει οι ατελείωτοι χειμώνες του παγωμένου ανέμου Φίμπελγουίντερ, που ήταν η αρχή για το τέλος του κόσμου και η εκδίκηση του Λόκι στους θεούς της Άσγκαρντ.
Η μεγάλη μάχη
Βγήκε ο κοσμάκης στα παραθύρια και μάζευε τα ασπρόρουχα να μην τα πάρει ο αέρας. «Ανάθεμα την ώρα και την στιγμή που γεννηθήκαμε Βίκινγκς» λέγανε. «Ελλαδίτσα ρε. Ζέστη, μπανάκια και χιπ-χοπ πάρτι με τον Διόνυσο. Δεν έχουν και ΔΝΤ ακόμα». Οι χειμώνες είχαν κρατήσει τρία χρόνια και μία μέρα ο ήλιος δεν ξαναβγήκε ποτέ. Ο Όντιν τσαντίστηκε.
«Ποιο ζώο δεν πλήρωσε πάλι την ΔΕΗ;»
Χωρίς φως και με κρύο που ξήλωνε δέρμα, άρχισαν να ανάβουν και τα αίματα. Κάτι στραβοκοιτάγματα από εδώ, κάτι ατάκες για τα ποδοσφαιρικά από εκεί, μια ωραία πρωία στην ουρά για τα ηλεκτρονικά εισιτήρια, άρχισαν οι Βίκινγκς να πλακώνονται μεταξύ τους.
«Μου θέλατε και Όντιν γίδια»
«Ναι δεν ξέραμε να ψηφίζαμε την μουχρίτσα τον Λόκι»
«Είπες κάτι ρε;»
«Και αν είπα τι; Θα με κάνεις ντα;»
«Θα γευτείς το τσεκούρι των προγόνων μου!»
«Για έλα με την όπισθεν!»
Έπεσε τέτοιο ξύλο στη Μίντγκαρντ που έκανε τα ματς στο ΟΑΚΑ να θυμίζουν παιδική χαρά. Αλλά όταν έπεσε η πρώτη σταγόνα αίμα έγινε και το μακελειό. Έτριξε η γη ολόκληρη και άνοιξε στα δύο. Φωτιές βγήκαν από το έδαφος και τα αστέρια έπεσαν από τον ουρανό απελευθερώνοντας τα παιδιά του Λόκι. Οι περισσότεροι θεοί έκαναν βαλίτσες για να φύγουν με τα ΚΤΕΛ και ο γέρος ο Όντιν προσπαθούσε να τους βάλει στη γραμμή.
«Δεν ντρέπεστε ρε ρεζίληδες; Κοτζάμ θεοί το βάζετε στα πόδια;»
«Αφεντικό δεν μας τα είχες πει αυτά στη σύμβαση. Σόρρι κιόλας ε;»
Έξυσε το μούσι του, τους μούτζωσε και αποφάσισε να πάει μόνος να προτάξει αντίσταση. Τον είδαν οι άλλοι και πήραν θάρρος. Η γυναικούλα του η Φρέγια, ο Θορ, ο Φρέι και ο Χέιμνταλ που φυλούσε την πύλη της Άσγκαρντ. Όλοι παρατάχθηκαν. Ήρθαν οι Βαλκυρίες με τους πολεμιστές τους που ούρλιαζαν και ξεκίνησε η μάχη η μεγάλη.
Οι νεκροί σηκώθηκαν από τους τάφους και επιτέθηκαν με τον Λόκι και τους παγωμένους γίγαντες. Ο Όντιν πήγε να πει «βαράτε τους» αλλά δεν πρόλαβε. Ο λύκος ο Φένριρ τον έκανε μία χαψιά και ολοκλήρωσε την προφητεία. Οι θεοί κέρωσαν.
«Τι θα κάνουμε χωρίς αρχηγό; Ποιον να βάλουμε αλλαγή στο ’90;»
Ήταν κάπου εκεί που ο νεότερος γιος του Όντιν, ο Βίνταρ, τα πήρε στο κρανίο και έπιασε τον λύκο από την μουσούδα.
«Τον πατέρα μου ρε κοπρόσκυλο; Σκούμπι Ντου θα σε κάνω»
Του άνοιξε το κάτω σαγόνι κρατώντας το στο έδαφος με το μαγικό παπούτσι που έφτιαχνε από την αρχή του Χρόνου και του έκοψε το κεφάλι. Στη μάχη έπεσε και ο Θόρ αλλά αφού πρώτα σκότωσε το ερπετό Τζόρμουνγκαντρ με το σφυρί του. Ο Λόκι και ο Χέιμνταλ έπεσαν από κοινού και τη στιγμή εκείνη, ο γίγαντας Σουρτρ με το φλεγόμενο σπαθί σηκώθηκε από τον Νότο και έβαλε φωτιά σε όλη την γη. Τίποτα δεν επέζησε και ο κόσμος άρχιζε να βουλιάζει μέσα σε μία κοχλασμένη θάλασσα. Το Ράγκναροκ είχε ολοκληρωθεί και λίγοι ήταν αυτοί που θα έκαναν το νέο ξεκίνημα.
Ο νέος κόσμος
Ήταν κάπου εκεί που ο Μπάλντερ αναστήθηκε μαζί με έναν νέο κόσμο. Καταπράσινο χωρίς πάγους, με καρπούς και ζεστό κλίμα. Εκτός από τον Βίνταρ και τους γιους του Θορ, Μόντι και Μάγκνι, γλίτωσαν και δύο άνθρωποι κρυμμένοι στο Ίντρασιλ, το δέντρο που στήριζε τον κόσμο: ο Λίφθασιρ και η Λιφ. Τους είδε ο Μπάλντερ τα έχασε.
«Άντε μωρέ βγείτε, τι κρύβεστε;»
«Να βγούμε ή θα μας βάλετε να πληρώσουμε όλα τα ΕΝΦΙΑ αναδρομικά;»
Ο θεός γέλασε.
«Πάνε αυτά. Έγιναν στάχτη μαζί με το Ράγκναροκ».
Η νέα γη θα ονομαζόταν Μπρίμιρ, που θα υπήρχε πάντα ποτό και φαγητό και οι άνθρωποι θα έβρισκαν καταφύγιο στο Όκολνιρ, το κάστρο που ποτέ δεν θα πέσει από τη φλόγα του Σουρτρ. Για τους πεσόντες θεούς έγινε μία νέα Άσγκαρντ πάνω από την παλιά, όπου επιτέλους θα μπορούσαν να ξεκουραστούν. Ο Θορ παρέδωσε το σφυρί στους γιους του υπερήφανος.
«Άντε παιδάκια μου. Αναλάβετε εσείς μπας και πάρω και εγώ το ΕΦΑΠΑΞ μου»
Και η ζωή θα ξανακυλήσει από την αρχή με τους καλούς ανθρώπους να καταλήγουν στο πλευρό του Μπάλντερ και τους κακούς να καταβροχθίζονται από τον δράκο Νίντχογκ που τους περιμένει στην Κόλαση.
Δηλαδή τι; Καλύτερο το Χόλιγουντ;
