Είσαι ο Γρηγόρης Αρναούτογλου. Ο ελβετικός σουγιάς. Το πολυεργαλείο. Είσαι πιο καλό παιδί κι από τον Γιάννη Πλούταρχο. Και παρουσιάζεις το «Nomads». Και τη «Μαμά που μαγειρεύει καλύτερα από τη δική σου». Και βραδινό talk - show. Και το «My Way» με τον Έκτορα Μποτρίνι που γυρνάς και τρως και πίνεις και μιλάς με κόσμο. Και αρκετά παλιότερα και κυριακάτικο σόου, με τη Χρουσαλά δίπλα σου και την Καλομοίρα παραδίπλα και την αγελάδα την Κλάρα στα πέριξ. Για κάποιον λόγο σου έχουν πει ή πιστεύεις ή νιώθεις ή καταλαβαίνεις ότι τα κάνεις όλα με την ίδια επιτυχία. Γίνεται; Δεν γίνεται.
Τι είναι τελικά ο Γρηγόρης; Ο ιδανικός γαμπρός για να παντρέψεις την κόρη σου; Ο κολλητός για να πας στην ταβέρνα και να πιεις μπύρες; Ο χαλαρός τυπάκος που κάθεσαι και συζητάς μαζί του τα πάντα; Ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, που είναι πάντα ευγενικός και γλυκομίλητος; Ο περιπετειώδης τύπος που γουστάρει τα extreme και αντί να σαπίζει στον καναπέ, του αρέσει να καταπιάνεται συνέχεια με διαφορετικά πράγματα;
Προφανώς τα κανάλια στα οποία έχει εργαστεί και ο ΑΝΤ1 στον οποίον εργάζεται, θεωρεί ότι είναι λίγο απ’ όλα: στο Nomads είναι «κομάντο» με βερμούδα και άρβυλο, στο βραδινό talk-show είναι στην πολυθρόνα με κοστούμι, στα μαγειρικά ή τις βόλτες με τον Μποτρίνι είναι με τζιν και κάζουαλ διάθεση. Γίνεται όμως στην πραγματικότητα κάποιος να είναι όλα αυτά τα πράγματα ταυτόχρονα; Προφανώς όχι και δεν είναι θέμα αν κάποιος μπορεί να κάνει καλά πολλά πράγματα, αλλά ότι τα πράγματα αυτά τρακάρουν μεταξύ τους. Με άλλα λόγια κάποιος μπορεί να είναι καλός στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο και στο γραπτό του ή μπορεί να είναι καλός σε δυο διαφορετικά τηλεοπτικά πρότζεκτ, που όμως δεν στέκονται απέναντι το ένα από το άλλο. Όταν όμως πρέπει το πρωί να βάλει το άρβυλο και το βράδυ το κοστούμι, όταν αναγκάζεται να παίξει διαφορετικούς ρόλους, τότε ακριβώς επειδή παίζει ρόλους, δεν είναι ο εαυτός του. Τόσο απλά.
Αλλά!
Είναι τρομερά άδικο να κρίνει κάποιος το Γρηγόρη από τα κιλά του ή την κοιλιά του, λες και πρέπει όσοι κάνουν τηλεόραση να είναι «κομμάτια», με κοιλιακούς φέτες και γραμμωμένους δικέφαλους. Προφανώς σε ένα reality επιβίωσης και κακουχίας, όπου οι παίκτες ψωμολυσσάνε και οι περισσότεροι είναι γυμνασμένοι, είναι πιο ταιριαστός ένας πιο «μάχιμος» παρουσιαστής, που σου δίνει την εντύπωση πως αν χρειαστεί να μπουκάρει στο στίβο μάχης και να αγωνιστεί, θα το κάνει χωρίς δεύτερη σκέψη και θα τα πάει μια χαρά.
Σ’ αυτό το ρόλο για παράδειγμα ήταν πολύ καλή επιλογή ο Σάκης Τανιμανίδης στο «Survivor», τόσο καλή που το εξαργύρωσε με τη συμμετοχή του στο «Ελλάδα έχεις ταλέντο». Είναι αλήθεια ότι η κοψιά του Γρηγόρη Αρναούτογλου δεν σε πείθει, αλλά παραμένει άδικο και unfair να στέκεσαι στα κιλά του, αν τα υπόλοιπα είναι στο βαθμό που πρέπει να είναι. Μόνο που δεν είναι: η έξτρα συγκίνηση, το τρέμουλο στη φωνή, η επιτηδευμένη βραχνάδα, οι μελό - τύπου - ποδοσφαιρικές περιγραφές στα αγωνίσματα, τα γλυκανάλατα όταν κάποιος χάνει ή όταν κάποιος φεύγει, είναι τα πράγματα στα οποία κάποιος οφείλει να σταθεί και να κάνει κουβέντα και όχι στο πόσο ζυγίζει ή αν έχει προκοίλι.
Ας αρχίσουμε λοιπόν να σβήνουμε κάποια από τα πράγματα που λέγαμε παραπάνω: είναι ο ιδανικός γαμπρός για να παντρέψεις την κόρη σου; Αν είχα κόρη και ήταν της παντρειάς, προσωπικά δεν θα του την έδινα αλλά σε γενικές γραμμές θα έλεγα ναι: είναι καλό παιδί και άξιο παλικάρι, δουλευταράς, κάνει τα χωρατά του και με τη συμπεθέρα θα έπιναν κάθε πρωί καφέ και θα τα έλεγαν μια χαρά. Είναι ο χαλαρός τυπάκος που κάθεσαι μαζί του και συζητάς τα πάντα; Δύσκολο... Για μπάλα δεν νομίζω ότι μπορείς να μιλήσεις, για γκόμενες παίζεται, για ό,τι σε απασχολεί βέβαια είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα κάτσει να σε ακούσει με προσοχή και θα σε συμβουλεύσει στο βαθμό που μπορεί. Είναι ο ευγενικός και γλυκομίλητος άνθρωπος της διπλανής πόρτας; Και με το παραπάνω και του δίνεις χωρίς δεύτερη σκέψη τα κλειδιά του διαχειριστή και ξέρεις ότι η πολυκατοικία θα είναι πάντα λαμπίκο και ο λέβητας θα κολυμπάει στο πετρέλαιο τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Είναι ο περιπετειώδης και extreme τύπος; Ούτε καν...
Λογαριασμός και σούμα
Προφανώς ο Γρηγόρης είναι ένας πετυχημένος παρουσιαστής, μια που είναι τόσα χρόνια στην τηλεόραση. Προφανώς κάποια πράγματα τα κάνει πολύ καλά διότι του ταιριάζουν. Προφανέστερα, δεν κάνει για όλα, όπως κανείς και ποτέ και πουθενά δεν έκανε για όλα.
Προσωπικά, θεωρώ ότι οι καλύτερές του τηλεοπτικές στιγμές, ήταν τόσο στα ξεκινήματά του όταν έβγαινε στο δρόμο και μίλαγε με κόσμο, αλλά και όποτε το έκανε όλα αυτά τα χρόνια, διότι είναι επικοινωνιακός, γλυκός και μπορεί να τρολάρει και να πειράξει τον άλλον χωρίς να τον προσβάλει, να τον ξεφτιλίσει ή να τον ταπεινώσει. Το «My Way» με τον Μποτρίνι, του πάει γάντι, «Η Μαμά μου μαγειρεύει καλύτερα από τη δική σου» του πήγαινε τέλεια. Το βραδινό talk-show έτσι κι έτσι (τον έσωζε το «τσαλάκωμα» όταν έκανε τα παιχνίδια με τους καλεσμένους, το έχανε όμως στη φάση της συνέντευξης), το Nomads δείχνει να μην του ταιριάζει καθόλου - κι ας έχει ένσημα από την παρουσίαση του πρώτου «Survivor».
Πολύ απλά διότι τα πρώτα τηλεοπτικά προϊόντα απευθύνονται σε ηλικίες αλλά και σε κυρίες που τον λατρεύουν και θα ήθελαν να πίνουν καφέ μαζί του όλη μέρα, πολύ απλά διότι το reality επιβίωσης απευθύνεται σε ηλικίες και σε κόσμο που δεν έχει κοινά με το Γρηγόρη και δεν θα τον έκανε παρέα.
