Είτε τον ακούς, είτε όχι, σ’ αρέσει δεν σ’ αρέσει, οφείλεις πολλά στον Springsteen. Όπως και ένα μεγάλο κομμάτι της rock και της «rock ‘n’ roll». Κι εμείς εδώ στο Ratpack θεωρούμε ότι του χρωστάμε ένα εορταστικό αφιέρωμα για να του ευχηθούμε χρόνια πολλά, σήμερα που κλείνει τα 69 του χρόνια.
Ένας από τους πιο δυναμικούς και επιδραστικούς εκφραστές της 70s rock, ένας καλλιτέχνης που κατάφερε να δημιουργήσει δικό του κοινό, δικό του ήχο, να μιλήσει με την Telecaster του, να επηρεάσει και να προβληματίσει με τους πάντα πολιτικοποιημένους και φιλοσοφημένους του στίχους.
Ένας αμερικανοθρεμμένος μουσικός, αλλά όχι ένα υποταγμένο αμερικανάκι βγαλμένο από την ακμάζουσα showbiz της εποχής του πάνω στην οποία έχτισε όνομα, καριέρα και κοινό. Δεν δίστασε και δεν διστάζει να τα βάλει με πολιτικούς κολοσσούς, παραμένοντας θιασώτης της Δημοκρατίας και δείχνοντας με το δάχτυλο μέσα από τα τραγούδια και τα πάντα ηχηρά του live όσους προσπαθούν να την σπιλώσουν. Εκσυγχρονίζοντας παράλληλα το rock n roll και προτάσσοντάς το πάντα ως το κοινωνικό αντίβαρο στο βάρος των πολιτικών ευθυνών που πάντα βάραινε τους αδύναμους και όχι τους δυνατούς.
Δύο από τα πιο πετυχημένα του άλμπουμ, το Born to Run (1975) και το Born in the U.S.A. (1984), πέρα από το επιστέγασμα των επιτυχιών του, αντηχούν την απόδειξη ότι ο Springsteen ήταν και είναι ένας πατριώτης που τάσσεται υπέρ της καθημερινής μάχης του απλού πολίτη. Συνδέοντας τον δυναμικό αλλά και χορευτικό του ήχο, με τον αφυπνιστικό και επιμορφωτικό στίχο για να εξημερώσει αλλά και να… αγριέψει ολόκληρες μουσικές γενιές.
Για να τιμήσουμε τα 69α γενέθλιά του, επιλέξαμε 9 από τους… αμέτρητους λόγους για τους οποίους τον αγαπάμε και υποκλινόμαστε στο μουσικό και πνευματικό του μεγαλείο.
1. Γιατί τα βάζει με το σύστημα
Το παρατσούκλι του είναι «Αφεντικό», αλλά ο Bruce ποτέ δεν υποτάχθηκε στα αφεντικά. Πάντα τα έβαζε απέναντί του, υπερασπιζόμενος τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Τα έβαλε με μεγάλους πολιτικούς ηγέτες των ΗΠΑ, ενώ σε μία πρόσφατη δουλειά του κατήγγειλε τους απατεώνες της πολιτικής με ένα τραγούδι διαμαρτυρίας για το οποίο συνεργάστηκε με τον Τζο Γκρασέκι για το «That' s What Makes Us Great»: «Μην μου λες ψέμα και το πουλάς ως αλήθεια, έχω περάσει από αυτό τον δρόμο νωρίτερα και δεν θα ξαναγυρίσω. Μην μου καυχιέσαι ότι δεν διάβασες ποτέ ένα βιβλίο. Δεν εμπιστεύομαι ποτέ έναν απατεώνα», τραγουδά με πάντα δυναμικό και επαναστατικό ύφος.
2. Γιατί είναι τρομερός δεξιόχειρας και έχει τον «δικό του» ήχο
Επειδή πάντα στη μουσική πρωταγωνιστής θα πρέπει να είναι η ίδια η μουσική, δεν ήταν μόνο το πολύ σκληρό και δυναμικό γρέζι της φωνής του που σε υπέτασσε πάνω στη σκηνή. Ήταν ο ήχος του, ο δικός του ήχος, τον οποίο και δημιούργησε χάρη στην πολυαγαπημένη του Fender Telecaster και στην… τέχνη του δεξιού του χεριού. Ο Bruce Springsteen, μπορεί να μην ειδικευόταν και να απέφευγε τα solo, ωστόσο το δεξί του χέρι στην κιθάρα ήταν άπαιχτο. Για όσους έχουν γνώση της μουσικής και δη της κιθάρας, ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείς το δεξί χέρι στην κιθάρα, το πώς «βαράς», πώς γκρουβάρεις και πώς ροκάρεις με το δεξί είναι και ένα σημαντικό κομμάτι της ταυτότητας του κιθαρίστα. Ο Bruce ξεχώριζε σε αυτό. Το ότι έπαιξε με τον Tom Morello λέει πολλά:
3. Για το Streets of Philadelphia
Μία από τις καλύτερες μπαλάντες όλων των εποχών την οποία «υπογράμμισε» μέσα από μία άλλη κορυφαία (και ομώνυμη) κοινωνική ταινία σε μία από τις σπουδαιότερες ερμηνείες του Τομ Χανκς. Για όσους δεν έχουν δει το συγκεκριμένο έργο και δεν έχουν ακούσει το συγκεκριμένο τραγούδι, τα γενέθλια του Bruce θα ήταν μία καλή αφορμή και ένα καλό δώρο στον ίδιο αλλά περισσότερο στον εαυτό τους για να το κάνουν.
4. Για τον κόσμο που επηρέασε με το «Ι’ m on Fire»
Τι κι αν ήταν ένα «ξένο» κομμάτι στη συλλογή του «Αφεντικού», το «I am on fire» ξεχώρισε για δύο λόγους. Εκτός του ότι είναι… κομματάρα, από τη μία μιλάμε για ένα folk κομμάτι που δεν πολυθυμίζει Springsteen, από την άλλη πρόκειται για ένα από τα πιο δελεαστικά και εμπορικά κομμάτια για διασκευή. Ανήκει στην κατηγορία των κομματιών με τις περισσότερες διασκευές και από τους περισσότερους καλλιτέχνες. Όλο και σε κάποια συναυλία θα το έχετε ακούσει.
5. Για τον δυναμισμό του «Born in the USA»!
Είναι ίσως το πιο γνωστό κομμάτι του Springsteen και ένα από τα κομμάτια με τις καλύτερες και πιο δυναμικές εισαγωγές. Ο χτύπος των ντραμς σε συνδυασμό με το σκληροπυρηνικό «Born in the USA» με το οποίο… συστήνεται ο Bruce αλλά και η synthesizer υπόκρουση που κρατά το χορευτικό του ύφος αναλλοίωτο, έχουν κρατήσει το κομμάτι ζωντανό και εξίσου νεανικό μέχρι σήμερα. Κι αν έχει χρησιμοποιηθεί ως soundtrack για κάθε είδους αμερικανιά, μόνο αυτό δεν εκφράζει. Τίποτα το εθνικιστικό δεν περιλαμβάνει το κομμάτι, απλά κάποιοι στέκονται μόνο στο ρεφρέν. Το τραγούδι μιλά για την ζωή ενός βετεράνου στρατιώτη του πολέμου στο Βιετνάμ, δέκα χρόνια μετά την επιστροφή του στην πατρίδα του.
6. Για το άκρως... οικογενειακό και χορευτικό «Dancing in the Dark»
Ίσως το πιο χορευτικό από τα τραγούδια του, που όμως μιλά για τη ματαιότητα και το πώς μπορείς να της ξεπεράσεις ή και προσπεράσεις. Στις 30 Ιουνίου του 2013, ο Bruce Springsteen και το συγκρότημα E Street βρέθηκαν στην Αγγλία για περιοδεία. Εκεί, όταν ήχησε το «Dancing In The Dark», ο Springsteen καλεί ένα μέλος από το κοινό να ανέβει στη σκηνή για να χορέψουν μαζί. Αυτή ήταν η μητέρα του, Adele, στην ηλικία των 87 ετών. Ο Springsteen άφησε τη σκηνή για να χορέψει με την μητέρα του προκαλώντας… ντελίριο ενθουσιασμού στο κοινό.
7. Για τότε που χόρεψε με… 91χρονη!
Όσο κι αν τα κοριτσάκια κάτω από τη σκηνή παρακαλούσαν για μία στιγμή δίπλα του, ο ίδιος θέλησε να δώσει τη χαρά σε μία 91χρονη θαυμάστριά του. Φώναξε την Jeanne στη σκηνή και μαζί χόρεψαν, προκαλώντας συγκίνηση.
8. Γιατί ποτέ του δεν κρύφτηκε
Ο Bruce ήταν πάντα γήινος, χωρίς να χρησιμοποιήσει το lifestyle ως κάτι ξεχωριστό που θα τον έκανε να διαφέρει από τους κοινούς θνητούς Δεν έκρυψε τις αδυναμίες του, δεν φοβήθηκε να αποκαλύψει την πραγματική εικόνα για να μην πληγώσει το image του, πράγμα που φάνηκε από όλες τις μαύρες κηλίδες που απλόχερα έβαλε σε πολλές σελίδες της στην αυτοβιογραφίας του «Born to run».
9. Γιατί πάλεψε με την κατάθλιψη
Σε αυτή την αυτοβιογραφία, ο Bruce περιγράφει τις πρόσφατες μάχες του με την κατάθλιψη, την οποία και κατάφερε να νικήσει: «Με συνέθλιψε ενώ ήμουν μεταξύ 60 και 62, και πάλι μεταξύ 63 - 64», γράφει. «Η Patti (σ.σ. σύζυγός του) έβλεπε ένα τρένο φορτωμένο με νιτρογλυκερίνη να τρέχει γρήγορα». Κι όμως, ο Springsteen δεν φοβήθηκε να αποκαλυφθεί και να αποκαλύψει, να τσαλακωθεί στα μάτια του κοινού του αλλά και να μοιραστεί μία εμπειρία που αποτελεί παρελθόν. Άλλωστε, και από αυτή τη μάχη βγήκε νικητής.
