Αν υπάρχει κάτι για το οποίο είμαστε όλοι σίγουροι είναι ότι θα πεθάνουμε. Αυτό ωστόσο, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσπαθήσουμε να ζήσουμε στο μέγιστο. Και τελικά άμα το καλοσκεφτεί κανείς δεν είχε σημασία το πότε φεύγεις, αλλά ο τρόπος με τον οποίον φεύγεις.
Ακολουθούν οι ιστορικοί θάνατοι 7 μεσαιωνικών ηγεμόνων που, πώς να το κάνουμε, θα ήθελαν και οι ίδιοι να φύγουν με άλλο τρόπο.
Ριχάρδος Α’
Πώς πέθανε: Από βαλλίστρα και τηγάνι.
Το 1199 ο Ριχάρδος Α' είχε χρεοκοπήσει την Αγγλία, χάρη στην δαπανηρή Τρίτη Σταυροφορία και την επακόλουθη πληρωμή λύτρων μετά τη σύλληψή του από τον Γερμανό Αυτοκράτορα. Για να χρηματοδοτήσει τις πολεμικές του προσπάθειες στη Γαλλία, ο Ριχάρδος ανακάλυψε ότι χρειαζόταν τεράστια χρηματικά ποσά τα οποία δεν μπορούσαν να διατεθούν μόνο με φόρους. Πέθανε ενώ έψαχνε για χρήματα στο Κάστρο Chalus-Chabrol στη Γαλλία, το οποίο στέγαζε χρυσό σύμφωνα με φήμες. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του μικροσκοπικού κάστρου, ένα νεαρό αγόρι που πολεμούσε με ένα τηγάνι άρπαξε μια βαλλίστρα και πυροβόλησε σε μια ομάδα ιπποτών έφιππων. Χτύπησε το ένα στον ώμο και το θύμα σηκώθηκε αμέσως και συνεχάρη το παιδί για την εύστοχη βολή του. Αυτός ο ιππότης ήταν ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος. Ο Ριχάρδος πέθανε μέρες αργότερα καθώς η μικρή πληγή έγινε γάγγραινα, αν και στο νεκροκρέβατό του απένειμε στον εξαθλιωμένο δολοφόνο του εκατό σελίνια σε μια πράξη τελικού ιπποτισμού. Παρόλα αυτά, το αγόρι που σκότωσε τον Ρίχάρδο, απαγχονίστηκε αργότερα.
Μαρτίνος της Αραγωνίας
Πώς πέθανε: Δυσπεψία και ανεξέλεγκτο γέλιο.
Κατά τη διάρκεια μιας γιορτής το 1410, ο Μάρτιν, κόμης της Βαρκελώνης και βασιλιάς της Αραγονίας, πέθανε σε εξαιρετικά ατυχείς συνθήκες. Οι σύγχρονοι περιγράφουν τον θάνατο ως έναν θανατηφόρο συνδυασμό τόσο σοβαρής δυσπεψίας, από την οποία υπέφερε ο Μάρτιν τις ημέρες πριν από το περιστατικό, όσο και από υστερικό γέλιο, που τον έκανε να καταρρεύσει στο τραπέζι του δείπνου. Οι προσπάθειες για να σωθεί η ζωή του Βασιλιά αποδείχθηκαν άκαρπες. Οι σύγχρονοι απέτυχαν να αναφέρουν τι ακριβώς έκανε τον Μάρτιν να γελάει τόσο ανεξέλεγκτα, αλλά γενικά θεωρείται ότι η δυσπεψία του προκλήθηκε από το υπερβολικό φαράγγι στα χέλια, ένα δημοφιλές πιάτο του Μεσαίωνα.
Τζορτζ Πλάντατζνετ
Πώς πέθανε: Πνίγηκε σε ένα βαρέλι κρασί.
Ο δούκας του Κλάρενς ήταν αδελφός των βασιλιάδων Εδουάρδου Δ' και Ριχάρδου Γ' και έπαιξε σημαντικό ρόλο στον Πόλεμο των Ρόδων πριν από το θάνατό του το 1478. Αφού συνωμότησε εναντίον του αδελφού του, Εδουάρδου Δ΄, καταδικάστηκε για προδοσία και εκτελέστηκε ιδιωτικά στον Πύργο του Λονδίνου. Η τυπική μέθοδος εκτέλεσης εκείνη την εποχή για τους ευγενείς ήταν ο αποκεφαλισμός, αλλά αυτό δεν ίσχυε για το συγκεκριμένο. Δεδομένης της περίφημης φήμης του για αλκοολισμό, ο Τζορτζ πνίγηκε βίαια σε μια μεγάλη δεξαμενή με κρασί Malmsey, το αγαπημένο του ποτό, κατόπιν δικής του επιθυμίας. Το πτώμα του μεταφέρθηκε αργότερα στο αβαείο στην ίδια δεξαμενή γεμάτη κρασί, πριν από την ταφή του. Ίσως ο πιο lame θάνατος του Πολέμου των Ρόδων.
Ανδριανός Δ'
Πώς πέθανε: Πνίγηκε από μια μύγα στο κρασί του.
Ο πάπας Ανδριανός ο 4ος βασίλεψε στην παπική καρέκλα για πέντε χρόνια μέχρι τον πρόωρο θάνατό του το 1159. Είναι ενδιαφέρον ότι είναι μέχρι στιγμής ο μόνος Άγγλος που πήρε ποτέ τον θρόνο και γεννήθηκε ως Nicholas Breakspeare, μέχρι τη στέψη του. Κατά τους τελευταίους μήνες της ζωής του, ο Ανδριανός υπέφερε από μια παράξενη μορφή αμυγδαλίτιδας, η οποία προκαλεί υπερβολικό πύον να συσσωρεύεται στο στόμα και το λαιμό. Πιστεύεται ότι αυτό συνέβαλε στον θάνατό του, όταν ήπιε μια γουλιά κρασί και άρχισε να πνίγεται από μια μύγα, που επέπλεε μέσα στο κύπελλο του. Η συσσώρευση πύου σε συνδυασμό με την παρουσία της μύγας στο λαιμό του προκάλεσαν έναν θανατηφόρο συνδυασμό, ο οποίος προκάλεσε τον θάνατό του μέσα σε λίγα λεπτά από τον πνιγμό.
Μπέλα Α’ της Ουγγαρίας
Πώς πέθανε: Το κουβούκλιο πάνω από το θρόνο έπεσε στο κεφάλι του.
Ο Μπέλα Α' της Ουγγαρίας κυβέρνησε ως βασιλιάς μόνο για μια σύντομη περίοδο τριών ετών πριν από τον παράξενο θάνατό του το 1063. Ενώ καθόταν στον θρόνο του, το κουβούκλιο από πάνω του κατέρρευσε πάνω του προκαλώντας ακαριαίο θάνατο. Οι σύγχρονοι πίστευαν ότι το περιστατικό ήταν κάτι περισσότερο από ένα απλό ατύχημα και, ίσως, το αποτέλεσμα μιας έξυπνης απόπειρας δολοφονίας. Ο Μπέλα άλλωστε, είχε πολλούς πολιτικούς εχθρούς αφού ο ίδιος σφετερίστηκε τον θρόνο από τον βασιλιά Ανδρέα Α' της Ουγγαρίας. Παρά τις υποψίες, τον Μπέλα διαδέχθηκε ο Σολομών της Ουγγαρίας.
Τόμας Μπέκετ
Πώς πέθανε: Μερικώς αποκεφαλισμένος ενώ αντιστεκόταν στη σύλληψη.
Ο Τόμας Μπέκετ υπηρέτησε πρώτα ως Καγκελάριος της Αγγλίας, προτού εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι υπό τον Ερρίκο Β' της Αγγλίας από το 1162 μέχρι το θάνατό του. Μετά από πολυάριθμες διαφωνίες με τον Ερρίκο σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις του τυραννικού νόμου του βασιλιά, ο Μπέκετ διαπίστωσε ότι η ζωή του βρισκόταν σε κίνδυνο. Η αιματηρή και εξαιρετικά φρικιαστική κορύφωση της βεντέτας σημειώθηκε τον Δεκέμβριο του 1170, όταν τέσσερις ιππότες έφτασαν στον καθεδρικό ναό του Καντέρμπερι και διέταξαν τη σύλληψη του Μπέκετ.
Αφού αρνήθηκε να υποταχθεί, ένας από τους ιππότες έσπασε το ξίφος του στο κεφάλι του Μπέκετ, γονατίζοντας τον. Τότε ο Μπέκετ άρχισε να προσεύχεται, δευτερόλεπτα πριν από το μοιραίο χτύπημα. Ένας άλλος ιππότης πέταξε προς τα εμπρός και έκανε ένα χτύπημα που έκοψε την κορυφή του κεφαλιού του Μπέκετ ακριβώς πάνω από τα μάτια. Το χτύπημα είχε τέτοια δύναμη που το ξίφος έσπασε στο πάτωμα σε κομμάτια. Στη συνέχεια, ένας τρίτος ιππότης είπε απλά: «Αυτός ο τύπος δεν θα ξανασηκωθεί».
Εδουάρδος Β’
Πώς πέθανε: Δολοφονήθηκε με ένα καυτό σίδερο στον πισινό του.
Ο Εδουάρδος Β' κυβέρνησε για είκοσι χρόνια ως Βασιλιάς της Αγγλίας. Η βασιλεία του ήταν εξαιρετικά καταστροφική και αμαυρώθηκε από πολιτική δυσπιστία και στρατιωτικές αποτυχίες. Αμέσως μετά την παραίτησή του από τον θρόνο, οι πολιτικοί εχθροί του Εδουάρδου αποφάσισαν ότι δεν είχαν την πολυτέλεια να τον κρατήσουν στη ζωή. Ενώ ήταν φυλακισμένος στο Κάστρο του Μπέρκλεϋ, μια ομάδα δολοφόνων τον αντιμετώπισε τη νύχτα και, σύμφωνα με φήμες, δολοφόνησαν τον πρώην βασιλιά βάζοντας με τη βία ένα καυτό σίδερο απευθείας στον πισινό του Η δημόσια κηδεία του έγινε αργότερα το ίδιο έτος, επιβεβαιώνοντας τον θάνατό του στον λαό της Αγγλίας. Λέγεται ότι όταν κάποιος επισκέπτεται το Κάστρο του Μπέρκλεϋ σήμερα, οι κραυγές αγωνίας του Εδουάρδου ακούγονται μερικές φορές αχνά μέσα από τους τοίχους.
