Κάθε φορά που πλησιάζει η 25η Μαρτίου, οι μέρες είναι αφιερωμένες σε όλους τους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία και 200 χρόνια πριν πέτυχαν το ακατόρθωτο. Να μετατραπούν από αουτσάιντερ σε «λιοντάρια», καταφέρνοντας να υπερνικήσουν τους υπεράριθμους Τούρκους ηγεμόνες διαμορφώνοντας σε μεγάλο βαθμό το χάρτη της χώρας μας σήμερα.
Σήμερα όλοι δοξάζουμε τον Κολοκοτρώνη, τον Νικηταρά, τον Κανάρη και όλους τους ήρωες που επέζησαν από τις μάχες και έφεραν νίκες, αλλά ταυτόχρονα δεν ξεχνάμε όλους εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους για να ζήσει η χώρα μας την ένδοξη ημέρα της απελευθέρωσης μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς. Ήρωες όπως ο Παπαφλέσσας, ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο Αθανάσιος Διάκος και πολλούς ακόμα που θυσιάστηκαν για την ελευθερία.
Στην Ελλάδα κάθε φορά που ακούγεται ένα όνομα από την Ελληνική Επανάσταση είναι λογικό να μας πιάνει ρίγος, ωστόσο υπάρχουν πολλά παραδείγματα αγωνιστών οι οποίοι δεν αντιμετωπίστηκαν με ανάλογο σεβασμό από το κράτος, ακόμη και αν έδωσαν τα πάντα για να πραγματοποιηθεί το όραμα της Φιλικής Εταιρίας.
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Κωνσταντίνος Κανάρης είναι εκ των πλέον ξακουστών ηρώων και επιζήσαντων. Και οι δύο άξιζαν να έχουν τιμές, υψηλά αξιώματα και αναγνώριση από όλους μετά τα κατορθώματά τους. Όμως η ιστορία έδειξε το αντίθετο.
Δείτε στο παρακάτω άλμπουμ ποια ήταν η τύχη του Κολοκοτρώνη και άλλων αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας. Άλλοι απόλαυσαν τα «λάφυρα» του πολέμου, άλλοι πάλι γνώρισαν το μένος του νεοσύστατου ελληνικού κράτους:
