Αν το #staycation ήρθε για να μείνει με τις τιμές που είδαμε (και) φέτος σε ακτοπλοϊκά και ξενοδοχεία, το μόνο σίγουρο είναι ένα. Δεν κατάφεραν όλοι να πάνε διακοπές. Η νέα πραγματικότητα που βλέπουμε να έρχεται, είναι πως οι διακοπές θα αποτελέσουν πολυτέλεια για μια μεγάλη μερίδα κόσμου. Οπότε τι κάνουμε όσο μένουμε πίσω; Κοιτάζουμε να περάσουμε καλά.
Σε μια Αθήνα και όχι μόνο, που ο κόσμος φεύγει μόνο τριήμερα, βουτάει σε θάλασσες του Σουνίου και γενικά προσπαθεί να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες, υπάρχει ένα μέρος που φροντίζει καθημερινά να είμαστε λίγο πιο ήσυχοι. Πιο γλεντζέδες. Φροντίζει με μεζεκλίκια, τσίπουρα, ρακές και ούζα, να περνάνε οι μέρες στην Αθήνα λίγο πιο χαρμόσυνα και μακριά από σκοτούρες. Όσο γίνεται δηλαδή. Και αυτό δεν είναι άλλο από το τσιπουράδικο.
Γιατί αν είναι να πας και να το απολαύσεις, θα το κάνεις τώρα που η Αθήνα είναι άδεια – όχι και τόσο δηλαδή, αλλά τέλος πάντων. Δεν κλείνουν όλα για τον Δεκαπενταύγουστο και το λες εξαιρετικό να κανονίζεις να πηγαίνεις το μεσημεροαπόγευμα, είτε φεύγεις από το γραφείο, είτε απλά αράζεις στο σπίτι σου. Το άραγμα στο τσιπουράδικο, είναι ευκαιρία να εκτιμήσεις τις μικρές χαρές της ζωής. Το ότι αυτό συμβαίνει πάνω από καλαμαράκια, σαρδέλα ψητή και τσίπουρο, είναι κάτι το άσχετο. Όμως όλη αυτή η ιεροτελεστία είναι μοναδική. Οι μόνοι άνθρωποι που θα συναντήσεις είναι κι άλλοι που ξέμειναν όπως εσύ ή που κατάφεραν να πάνε λίγες μέρες διακοπές. Μετά παίρνει το λόγο η μουσική, τα ποτήρια που τσουγκρίζουν και οι άνθρωποι που παίρνεις τριγύρω σου.
Βέβαια όλοι έχουμε ένα στέκι, τα έχουμε ξαναπεί. Και αν το τσιπουράδικο που πηγαίνεις είναι ανοιχτό, το πιο πιθανό είναι ότι θα κάνεις την επιλογή τελείως ασυνείδητα. Αν δεν βαριέστε να πηγαίνετε σε τσιπουράδικο στην παραλία, ακόμα καλύτερα. Είναι η φάση που πετάγεσαι από το τραπέζι για να ρίξεις βουτιά και επιστρέφεις για τα επόμενα τσίπουρα. Που έχεις πάει στις έξι το απόγευμα και τελικά συνειδητοποιείς πως έχει νυχτώσει. Που την επόμενη μέρα μπορεί και να δουλεύεις αλλά δεν σε νοιάζει, γιατί οι μέρες στην πόλη περνούν ξένοιαστα. Γιατί αυτό είναι που μας λείπει, η ξενοιασιά. Και με την πόλη να δείχνει έστω και λίγο πιο άδεια, όσο να ‘ναι αδειάζει και το κεφάλι μας από τα προβλήματα.
Περισσότερα τσίπουρα λοιπόν για όσους έμειναν πίσω. Που δεν τους πιάνουν λύπες και παράπονα για τους μακρινούς προορισμούς και μπορούν να περνάνε καλά παντού και παντός καιρού. Αυτοί είναι οι άνθρωποι οι ευτυχισμένοι.
Εβίβα.
