Αν μας έχει μάθει κάτι η μεσαιωνική λογοτεχνία με τους ιππότες και τις περιπέτειες τους, όπως του Αρθούρου και της Στρογγυλής Τραπέζης για παράδειγμα, είναι πως κάποιοι ιππότες δεν ακολουθούν τον δρόμο της αρετής. Αλλά και ιστορικά, τόσο στην περίοδο του πρώιμου Μεσαίωνα όσο και στα μέσα του σε πολεμικές επιχειρήσεις όπως οι Σταυροφορίες, υπήρξαν ιππότες που ήταν ρεμάλια και τρωγλοδύτες, όσο φανταχτερή και αν ήταν η πανοπλία τους.
O Criston Cole θα λέγανε σήμερα ότι είναι ο ορισμός του toxic masculinity. Ένας τύπος που γύρισε ενάντια στη βασίλισσά του και στο δίκιο, μόνο και μόνο επειδή έφαγε απόρριψη. Αλλά είναι πολύ βαθύτερο το πρόβλημα. Ο Criston Cole είναι ένας άνθρωπος που στηρίζει το άδικο για προσωπικά οφέλη. Δεν πρόκειται για ένα προϊόν αιμομιξίας όπως ο Joffrey ο οποίος γεννήθηκε με τη βίδα λασκαρισμένη. Κάθε του κίνηση δείχνει και την ανάγκη του να γίνει κάποιος σημαντικός, αλλά και το κόμπλεξ που κρύβει για την απόρριψη της Rhaenyra. Είναι αυτός ο βασικός λόγος που στο τέλος του δεύτερου επεισοδίου στη δεύτερη σεζόν αποπλανεί την Alicent και που κυνηγάει την θέση του Otto Hightower για να γίνει Hand of The King.
Διάβασε επίσης: Πώς ο Daemon είπε την μεγαλύτερη αλήθεια για τον βασιλιά Viserys.
Ο δε βασιλιάς του, είναι πολύ άπειρος και χαζός για να καταλάβει το πιο απλό: ο Ser Criston δεν είναι ένας τίμιος ιππότης. Για την ακρίβεια, είναι ένας προδότης. Ένας που ορκίστηκε να προστατεύει την βασίλισσά του μέχρι το τέλος της ζωής του και όχι μόνο σπάει τους όρκους τους απέναντί της, αλλά και του ίδιου του τάγματός του. Ένας προδότης ιππότης δεν κερδίζει σε καμία περίπτωση τον σεβασμό. Είναι απλά ένα όργανο προς αξιοποίηση. Κανείς δεν λέει πως δεν είναι ικανός στρατιώτης ενδεχομένως και στρατηγικός νους, αλλά οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν το μίσος τους ως καύσιμο, στο τέλος την βρίσκουν από εκεί που δεν το περιμένουν.
Στο τρίτο επεισόδιο, ο Ser Criston Cole είναι ήδη Hand of The King με πρωτοβουλίες γύρω από το πώς να χτυπήσει τα εχθρικά στρατεύματα, δίνοντας μέχρι και οδηγίες στον αδερφό του βασιλιά, τον Aemond. Η πορεία του έχει σκοπό να αποδείξει ότι αξίζει, αλλά συνήθως όλοι αυτοί οι άνθρωποι ξεχνούν την μεγαλύτερη αλήθεια που ισχύει στη ζωή για τους μη-προνομιούχους.
Ότι δεν θα είχε καμία εξουσία, αν δεν του την είχε δώσει κάποιος άλλο. Μέχρι νεοτέρας, συνεχίζει να είναι ο πιο αντιπαθητικός χαρακτήρας του House of the Dragon.
