Στη ζωή τελικά τα πάντα έχουν να κάνουν με την ψυχολογία. Ασχέτως της αξίας του καθενός μας, αν αυτή δεν λειτουργεί υπέρ μας, είναι ικανή να μας καταδικάσει ή έστω να μας βάλει πολύ δύσκολα. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση, μετά την εμφάνιση-statement που έκανε στο Game 2 της Euroleague κόντρα στην Μακάμπι Τελ Αβίβ.
Σαφώς και όλα τα φώτα πήγαν στον Σλούκα με την καλύτερη επιθετική συγκομιδή της καριέρας του (29 πόντοι) στην νίκη του Παναθηναϊκού AKTOR με 95-79, αλλά ο Χ-Factor Παπαπέτρου ήταν εκείνος που μίλησε στην ψυχή μας.
Για αυτό ο Σλούκας είναι ηγέτης και όχι απλά ένας καλός παίκτης.
Διότι η φετινή σεζόν θα ήταν για εκείνον μια μεγάλη ευκαιρία για ένα μεγάλο restart, ωστόσο, τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα τα περίμενε.
Όταν πρέπει να αποδείξεις ότι αξίζεις
Για τον Ιωάννη Παπαπέτρου δεν χρειάζονται συστάσεις όσον αφορά την μπασκετική του αξία. Μάλιστα σε εκείνη τη φουρνιά των 94άρηδων στις μικρές Εθνικές Ομάδες, έμοιαζε ως ο πιο έτοιμος παίκτης από όλους πλάι στους Μποχωρίδη, Λαρεντζάκη, Αγραβάνη, και τον άγουρο ακόμα Αντετοκούνμπο, και στη συνέχεια της καριέρας του εξελίχθηκε σε ένα από τα βασικά γρανάζια οποιασδήποτε ομάδας και αν έπαιξε, φτάνοντας να γίνει και αρχηγός του Παναθηναϊκού. Μετά το περσινό του πέρασμα από την Παρτιζάν, είχε φτάσει η ώρα το καλοκαίρι να επιστρέψει, αλλά ένας τραυματισμός τον έστειλε στα πιτς για αρκετό καιρό και από την ημέρα επιστροφής του ένιωθε σαν να μην είναι ο εαυτός του.
Στα 30 του χρόνια έπρεπε να αντέξει το γεγονός του να κάθεται στον πάγκο και να περιμένει καρτερικά για μερικά λεπτά, σαν να είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Και κάθε φορά που έμπαινε, έπρεπε να αποδεικνύει ξανά και ξανά στον ίδιο του τον εαυτό ότι μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτό που του ζητάει ο προπονητής.
Δεν είναι εύκολο από υπολογίσιμη δύναμη -και πρωταγωνιστής- στη Euroleague να βλέπεις συνεχόμενα DNP ή ελάχιστα λεπτά συμμετοχής. Σαφώς και ο Παπαπέτρου δεν ξέχασε το μπάσκετ, και στο κρισιμότερο σημείο της σεζόν ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη από εκείνον, σε άμυνα και επίθεση.
Στο παιχνίδι κόντρα στην Μακάμπι τα συναισθήματά του έβγαιναν παντού στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ, και η καρδιά στον κόσμο στο φινάλε του αγώνα ήταν το επιστέγασμα της μεγάλης βραδιάς του. Μιας βραδιάς για την οποία δούλεψε πολύ καιρό αλλά δεν πρόκειται να την απολαύσει. Γιατί ξέρει ότι πρέπει να κάνει και άλλες παρόμοιες για να έχει νόημα η επικράτηση απέναντι στους «δαίμονές» του.
Όταν έχεις μάθει να είσαι πρωταγωνιστής, είναι πολύ σκληρό σε αυτή την ηλικία να καταλήγεις κομπάρσος. Για αυτό και η εμφάνιση του Παπαπέτρου κόντρα στην Μακάμπι Τελ Αβίβ είναι ένα πραγματικό statement απέναντι σε όσους τον είχαν ξεγραμμένο, κυρίως όμως στον ίδιο του τον εαυτό. Αυτόν που τελικά μπορεί πλέον να κερδίσει και άνετα.
