Είναι από αυτές τις ξεχωριστές παρουσίες που το ταλέντο υπερισχύει της εικόνας και όταν την σκεφτείς αυτό που σου έρχεται στο μυαλό είναι η λάμψη. Δεν είναι η εξωτερική εμφάνιση, είναι ότι η πραγματική ομορφιά αναβλύζει από μέσα μας και πιστεύω ότι πρόκειται για ένα τέτοιο παράδειγμα, στις 6 Νοεμβρίου γεννιέται η Εmma Stone. Το κορίτσι του La La land όταν το βλέπεις βγάζει μία ευγένεια και μαζί με τα χαμογελαστά της ματιά είναι αυτό που λέμε το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Ανεπιτήδευτη ομορφιά, η οποία ενισχύεται από ένα low profile, το οποίο ίσως τελικά «ενσαρκώνει» το «καλό και αγαθό». Ποιος να ξεχάσει άλλωστε τις στιγμές που μαζί με τον Γιώργο Λάνθιμο είχαν εμφανιστεί στο ΣΕΦ για αγώνα μπάσκετ. Και ποιος δεν θα ήθελε να συνοδεύει ένα τέτοιο κορίτσι, που να αφήνει στην άκρη τη λάμψη του Χόλιγουντ για να πάει να δει μπάσκετ κάπου στην Αθήνα.
Για αυτό λατρεύουμε την Έμα Στόουν στο Ratpack.
Αλήθεια, μπορεί να σκεφτεί κανείς στα πλαίσια του σημερινού δηθενισμού να πήγαινε μία σταρ τόσο απλά σε έναν αγώνα στην Ελλάδα; Είναι αυτή η προσωπικότητα, που βρίσκω πάντα γοητευτική, εκείνη που τα έχει καλά με τον εαυτό της και που δεν την ενδιαφέρει να δείχνει ποια είναι. Εκεί εντοπίζω τη γοητεία στους ανθρώπους, στην ομορφιά που πηγάζει από την απλότητα των πραγμάτων. Η επιτυχία του να είσαι cool είναι να βγαίνει αβίαστα, χωρίς προσπάθεια, τότε μάλιστα μπορείς να πεις ότι είσαι.
Ένα αστέρι γεννιέται
Η Emily Jean Stone γεννήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 1988 στο Scottsdale της Αριζόνα. Το επώνυμο της οικογένειάς της έγινε Stone, όταν ο παππούς της, ο οποίος είναι σουηδικής καταγωγής, μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Stone άρχισε την υποκριτική όταν ήταν 11 ετών, με τον πρώτο της σκηνικό ρόλο σε μια νεανική θεατρική παραγωγή του The Wind in the Willows. Κατά τη διάρκεια του γυμνασίου, εμφανίστηκε σε 16 θεατρικές παραγωγές. Στην πορεία, πήγε σε καθολικό σχολείο αποκλειστικά για κορίτσια για ένα εξάμηνο, όπου τα παράτησε για να επικεντρωθεί στην καριέρα της ως ηθοποιός. Για να πείσει τους γονείς της να την αφήσουν να μετακομίσει στο Λος Άντζελες, η ηθοποιός έφτιαξε μια παρουσίαση PowerPoint με τον εύστοχο τίτλο «Project Hollywood». Η τακτική της αποδείχθηκε επιτυχημένη και τον Ιανουάριο του 2004, σε ηλικία 15 ετών, μετακόμισε με τη μητέρα της σε ένα διαμέρισμα στο Λος Άντζελες. Η Stone επέλεξε το όνομα Εmma όταν έκανε εγγραφή στο Σωματείο Ηθοποιών (Screen Actors Guild - SAG) και το όνομα Έμιλι Στόουν ήταν ήδη καταχωρημένο.
Η οικογένεια και οι φίλοι της την φωνάζουν Έμιλι. Παρότι είναι γνωστή ως κοκκινομάλλα, στην πραγματικότητα είναι φυσική ξανθιά. Κατάφερε να κερδίσει τον πρώτο της ρόλο ως έφηβη, αφού πρώτα έβαψε τα μαλλιά της καστανά σκούρα. Η καριέρα της είναι γνωστή, πρωταγωνίστησε στο House Bunny (2008) και Zombieland (2009), πριν από την υποψηφιότητα της για Χρυσή Σφαίρα ως Olive Penderghast το 2010. Έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου στη σκοτεινή κωμωδία Birdman (2014) και κέρδισε το πρώτο της Όσκαρ για την ερμηνεία της ως επίδοξη ηθοποιό La La Land (2016). Το 2021 ενσάρκωσε την Κρουέλα.
«Νόμιζα ότι η ευαισθησία είναι κατάρα»
Σε συνέντευξή της, πηγαίνοντας προς τα πίσω το 2017 είχε μιλήσει για την ευαισθησία που τη διακρίνει. Σε ερώτηση για το εάν ήταν πάντα ευαίσθητη είχε πει: «Φυσικά! Όσο περνάει ο καιρός το διαχειρίζομαι καλύτερα. Δεν είμαι τόσο σκληρή με τον εαυτό μου πια και αυτό ήταν ένα μεγάλο κομμάτι της πίεσης που μου ασκούσα. Έχω μάθει ότι το άγχος στην ουσία του είναι φόβος. Και ποιος είναι ο κύριος φόβος; Ο φόβος του θανάτου. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να φοβάσαι. Έτσι, χρησιμοποιώντας τη θετική πλευρά αυτού, υπάρχει αυτός ο ενθουσιασμός για τη ζωή, ξέρετε, λένε ότι το άγχος είναι ενθουσιασμός χωρίς αναπνοή. Έτσι, αν αναπνέεις μέσα από αυτό, γίνεται ενθουσιασμός. Για πολύ καιρό πίστευα ότι το να είσαι ευαίσθητος άνθρωπος ήταν κατάρα».
«Αυτή η ενέργεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί για θετικά πράγματα, όπως η υποκριτική ή η αφήγηση ιστοριών ή η δημιουργικότητα, το να ζεις τις εμπειρίες σου. Και αυτή η αλλαγή έχει συμβεί πάνω μου. Κανείς δεν μπορεί να το κάνει αυτό για μένα. Ούτε λέξη, ούτε ταινία, ούτε τίποτα».
Αυτό το άλλαξες εξαιτίας του ενδεχόμενου πόνου; «Τα πράγματα με επηρεάζουν βαθιά μερικές φορές έως και πολλές φορές. Σε όλη μου τη ζωή ήταν το πιο δύσκολο πράγμα αυτό, καθώς μπορεί να νιώθω ότι κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ, αλλά τα πράγματα ξεφεύγουν, ξέρεις, είμαι άνθρωπος. Κάνω λάθη ή περίεργες επιλογές ή εύχομαι να είχα κάνει κάτι διαφορετικό. Αλλά μαθαίνω από τα λάθη... Ποτέ δεν αισθάνομαι ότι τα κάνω όλα καλά, αλλά αυτό είναι εντάξει. Το να είσαι άνθρωπος είναι εντάξει. Αυτό είναι ένα σκληρό μάθημα αν είσαι ευαίσθητος άνθρωπος, είναι δύσκολο, όταν νοιάζεσαι για τους ανθρώπους και δεν θέλεις να πληγώσεις κανέναν, ωστόσο έχω μάθει ότι όλα είναι παροδικά στη ζωή και ότι όλα περνούν».
