Δεν είναι μόνο ότι χωρίς τον Xέμινγουεϊ δεν θα είχαμε τους μεγάλους λογοτεχνικούς θησαυρούς γνωρίζουμε σήμερα. Είναι πολύ περισσότερο η ίδια η περσόνα του, ήταν τέτοια που μπορούσε να υποστηρίξει μια σειρά από διαφορετικούς χαρακτήρες λες και βλέπεις κάποιο κλασικό θεατρικό έργο. Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ χτυπούσε μια γραφομηχανή με το ίδιο πάθος που διάβαζε βιβλία, με την ίδια όρεξη που μπορούσε να κρατήσει ένα ποτήρι ποτό, με το ίδιο απειλητικό βλέμμα που κρατούσε μια επαναληπτική καραμπίνα.
Αν όμως δεν ήταν τόσο ιδιαίτερος, το πιο πιθανό είναι πως ούτε η χημεία των λέξεων που χρησιμοποιούσε θα ήταν και αυτή ιδιαίτερη. Μετράμε πάνω από 50 χρόνια f από την εποχή που κυκλοφόρησαν τα πρώτα του κλασικά αριστουργήματα εκτός από τις ιστορίες αυτές καθαυτές, είναι τα διδάγματα του ίδιου για την ανθρώπινη φύση, για την ηθική, για το πάθος με όλα αυτά που μας κάνουν καλύτερους ή και χειρότερους, που δίνουν στις λέξεις του Χέμινγουεϊ ένα ελιξίριο νεότητας. Εκείνο που κάθε φορά που κατεβάζεις τις λέξεις του σαν ένα ποτό φτιαγμένο από τα ίδια του τα χέρια, συνειδητοποιείς, κάθε φορά, πόσα μαθήματα έχει ακόμα να σου δώσει και θα συνεχίσει να σου δίνει. Σε εμάς τουλάχιστον που είχαμε την τύχη να μεγαλώσουμε με τα βιβλία του, δίνει ακόμα.
«Τίποτα δεν είναι τέλειο την πρώτη φορά»
Τα πρώτα drafts των πραγμάτων που έγραφε ο Χέμινγουεϊ, κατέληγαν στα σκουπίδια με το χειρότερο τρόπο. Τα είχε φτύσει, τα είχε σκίσει, τα είχε κάψει. Άλλωστε ο πήχης ήταν πάντα για εκείνον τόσο ψηλά, πολλές φορές σε σημείο που αναγκαζόταν να ρίξει τον ίδιο του τον εαυτό. Ωστόσο δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με το να μην είναι κάτι τέλειο και ειδικά την πρώτη φορά. Ήταν κάτι που το αναγνώριζε ο ίδιος και που παρότι το ξέρουμε και εμείς οι ίδιοι πολλές φορές δυσκολευόμαστε να το κατανοήσουμε. Άλλωστε η ομορφιά της πρώτης φοράς, είναι να μπορέσεις να κοιτάξεις πίσω μέσα στα επόμενα χρόνια και να αναγνωρίσεις πόσο πολύ έχεις προχωρήσει. Σου οτιδήποτε κι αν είναι αυτό.
«Ο κόσμος διαλύει τους πάντες και μετά, κάποιοι καταλήγουν πιο δυνατοί σε κατεστραμμένα μέρη»
Οι δυσκολίες έχουν πάντα ένα στόχο. Να μας κάνουν πιο δυνατούς. Μας είναι δύσκολο να το σκεφτούμε εκείνη τη στιγμή πόσο μάλλον να κρατήσουμε στο μυαλό μας προσηλωμένο ώστε να διαπιστώσουμε πως όλες αυτές οι δυσκολίες θα είναι ένα μεγάλο μάθημα στο μέλλον. Για κάθε καταστροφή που γίνεται μέσα στην ψυχή μας, σφίγγουμε πιο δυνατά τις γροθιές και τα δόντια. Γιατί αυτό είναι το μόνο επόμενο λογικό πράγμα που πρέπει να κάνουμε για να επιβιώσουμε.
«Ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις αν μπορείς να εμπιστευτείς κάποιον είναι να τον εμπιστευτείς»
Πόσες φορές θα έχεις ακούσει στη ζωή σου ότι η εμπιστοσύνη είναι κάτι που χτίζεται. Πολλές, έτσι δεν είναι; η εμπιστοσύνη όμως ξεκινάει από το γεγονός ότι πρέπει να δώσεις την ευκαιρία σε κάποιον. Υπάρχει κόσμος που έχει θέματα εμπιστοσύνης και πόσο μάλλον όταν έχει προδοθεί, αλλά αν το σκεφτείς από την άλλη είναι άδικο για όλους τους υπόλοιπους. Εκείνους που πραγματικά θέλουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη σου χωρίς να περιμένουν τίποτα από σένα. Είναι ένα δύσκολο βήμα, αλλά ακόμη και αν προδοθείς μόνο κερδισμένος θα βγεις.
«Η ευτυχία στους έξυπνους ανθρώπους είναι το πιο σπάνιο πράγμα που ξέρω»
Ο κόσμος λέει ότι η ευφυία έρχεται με ένα τίμημα. Η ιστορία έχει δείξει ότι οι εξυπνότεροι άνθρωποι που πέρασαν από τον κόσμο, δεν τα κατάφεραν τόσο καλά ούτε με τις κοινωνικές συναναστροφές αλλά ούτε και με τον ίδιο τους τον εαυτό. Όταν το μυαλό τρέχει, τρέχουν μαζί του και η σκέψεις και οι αμφιβολίες και η συνεχής αμφισβήτηση των πραγμάτων. Από ένα σημείο και μετά το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να δεχτείς την πραγματικότητα.
«Η ζωή κάθε ανθρώπου τελειώνει με τον ίδιο τρόπο. Είναι οι λεπτομέρειες του πώς έζησε και του πώς πέθανε που διαφοροποιούν τον έναν άνθρωπο από τον άλλο»
Ο προορισμός της ζωής είναι να κερδίσεις ό,τι μπορείς από εκείνη. Αλλά να το κάνεις με τέτοιο τρόπο ώστε να της δώσεις αξία, όχι μόνο επειδή είναι δική σου, αλλά επειδή το χρωστάς στην ίδια σου την ύπαρξη σε αυτό τον κόσμο. Τα έγραψε και ο Επίκτητος και ο Μάρκος Αυρήλιος πριν τον Χέμινγουεϊ. Ζήσε σαν να είναι η τελευταία σου μέρα και ακολούθα την Ηθική.
«Να ακούς με προσοχή όταν οι άνθρωποι μιλούν. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ακούν».
Ποτέ κανείς δεν έχασε παραμένοντας σιωπηλός και απλά παρατηρώντας τους άλλους να μιλούν. Για την ακρίβεια μπορείς να μάθεις πάρα πολλά από τους ανθρώπους όταν μιλούν, με τον τρόπο με τον οποίο το κάνουν, αλλά και την ιδιαίτερη γλώσσα του σώματος που χρησιμοποιούν. Το κάνουν άλλωστε ήδη οι ψυχολόγοι και για αυτό τους είναι αρκετά εύκολο να καταλάβουν τον κόσμο. Εν ολίγοις άσε τον κόσμο να μιλάει. Δεν έχεις να χάσεις από αυτό.
«Δεν υπάρχει πιο πιστός φίλος από ένα βιβλίο»
δεν υπάρχει κάποιο περίεργο μήνυμα εδώ ή έστω κάτι που να ήθελε να θίξει σχετικά με τις φιλίες ο συγγραφέας. Είναι αυτό ακριβώς που διαβάζεις. Το βιβλίο δεν γκρινιάζει, δεν προδίδει, δεν προσφέρει κολακείες και δεν πληγώνει. Μορφώνει, προβληματίζει, κάνει παρέα και σε ταξιδεύει. Λίγοι άνθρωποι μπορούν να τα κάνουν όλα αυτά μαζί στη ζωή σου.
