Κάποτε μεγάλωσα κι εγώ κι έγινα περίπου 15 χρονών, κάπου εκεί ανακάλυψα την δισκοθήκη του πατέρα μου, χωμένη κάτω από ένα απαρχαιωμένο Hitachi στερεοφωνικό εφοδιασμένο με πικάπ και έναν καλό ενισχυτή. Εδώ άρχισε για μένα το ταξίδι στη χώρα του κιθαριστικού ήχου. Ανάμεσα από μεγαθήρια του είδους, όπως Deep Purple, Black Sabbath, Iron Maiden και Metallica, βρήκα ένα παράξενο δίσκο με την ονομασία Jeff Beck Group, ηχογραφημένο το 1972. Μου τράβηξε αμέσως την προσοχή το εξώφυλλο που έδειχνε τον ίδιο τον κιθαρίστα σε πολλές παραλλαγές χρωμάτων. Αυτό όμως που βγήκε από τα ηχεία δεν το περίμενα. Μέχρι τότε είχα μάθει λίγο πιο κλασικά ακούσματα, rock μεν αλλά πιο straight forward πράγματα. Αυτός ο δίσκος με έβαλε κι επίσημα στη φάση του jazz rock και της fusion.
To παρασκήνιο πίσω από το Master of Puppets των Metallica στο Stranger Things
Γεννημένος το 1944 στο Λονδίνο, ο Jeff Beck θεωρείται από πολλούς σαν ένας από τους κορυφαίους κιθαρίστες όλων των εποχών. Το παίξιμο του συνδύαζε όλα τα καλά μαζί. Από σκληρά σόλο μέχρι κλίμακες jazz που δεν θα τις έπαιζε εύκολα ένας κλασικός ροκάς. Πέρασε μάλιστα για ένα μικρό διάστημα κι από το θρυλικό συγκρότημα του Jimmy Page, τους Υardbirds. Εκεί είχε την ευκαιρία να παίξει με τον Eric Clapton και φυσικά με τον Page, ο οποίος αργότερα έφτιαξε τους Led Zeppelin.
Ο Gene Simmons από τους Kiss υποστήριζε πως κανείς δεν έπαιξε ποτέ κιθάρα όπως το έκανε ο Jeff Beck. Η τεχνική του συνέβαλε τόσο πολύ στον μοντέρνο ήχο που ακόμη και σήμερα οι νέοι κιθαρίστες του είδους τον μνημονεύουν σαν βασική τους επιρροή. Το παίξιμο του ήταν ζεστό αλλά ταυτόχρονα άγριο, τα σόλο του είχαν το στοιχείο του shredding αλλά ήταν ικανός να εναλλάξει τις κλίμακες του σε πιο jazz πεδία και ηχοχρώματα. Εκείνος ο δίσκος που άκουσα όταν ήμουν 15 με στιγμάτισε. Ακόμη και σήμερα τον έχω στην δισκοθήκη μου και τον ακούω πολύ συχνά. Ένας κλασικός δίσκος για όποιον θέλει στα σοβαρά να καταλάβει τι είναι το jazz rock.
Led Zeppelin: Η άνοδος και η πτώση των θρυλικών ιερέων του hard rock
Η καριέρα του Jeff Beck είναι τεράστια σε μέγεθος αλλά και σε σημασία. Ο τρόπος με τον έπαιζε επηρέασε όχι μόνο το rock αλλά και το metal. Ήταν ο πρώτος κιθαρίστας που κατάφερε να μπλέξει με πολύ όμορφο τρόπο την jazz και το rock. Σε συνέντευξη του στο ‘The Rock Show with Johnnie Walker’ του BBC ο Alice Cooper έπλεξε το εγκώμιο του Jeff Beck, χαρακτηρίζοντάς ως το δημιουργικότερο κιθαρίστα, πριν και μετά την εποχή των Yardbirds. Ο Alice Cooper είπε συγκεκριμένα:
Κάθε φορά που τελειώναμε ένα τραγούδι, μας έδιναν το ΟΚ με τον αντίχειρα, γιατί ήμασταν αρκετά καλοί, παίξαμε τα τραγούδια τους αρκετά καλά. Και μετά ανέβηκαν στη σκηνή και μας διέλυσαν, επειδή ήταν οι Yardbirds.
Δεν είχα ξαναδεί ποτέ κανένα να παίζει κιθάρα έτσι – τόσο αλαζονικά. Τότε, μπορείς να φανταστείς, επιδεικνυόταν όσο περισσότερο μπορούσε και ήταν εκπληκτικός. Η κιθάρα του φαινόταν λες και είχε συρθεί πίσω από λεωφορείο για χρόνια – μια παλιά Telecaster με μεγάλα κομμάτια να της λείπουν και όλα τα σχετικά – και έκανε αυτό το πράγμα να ακούγεται σαν Stradivarius.
Ο Beck πέθανε την Τρίτη αφού «προσβλήθηκε ξαφνικά από βακτηριακή μηνιγγίτιδα», επιβεβαίωσε ο εκπρόσωπος του. «Η οικογένειά του ζητά προστασία της ιδιωτικής ζωής ενώ επεξεργάζεται αυτή την τεράστια απώλεια», πρόσθεσε.
Καλό ταξίδι σου ευχόμαστε Jeff, καλά σολαρίσματα εκεί ψηλά, παρέα με τους άλλους θρύλους.
