Λίγες μέρες πριν, είδαμε τον Steph Curry να ρίχνει 4 τρίποντα στο φινάλε, δίνοντας το χρυσό μετάλλιο στην Εθνική Ομάδα των ΗΠΑ. Άλλωστε αυτός ήταν ο σκοπός που μαζεύτηκαν οι καλύτεροι των καλύτερων στην USA Team. Για να φέρουν ξανά τις ΗΠΑ στην κορυφή. Το είχαν ξαναζήσει άλλωστε το έργο εκείνη την άνομβρη 8ετία μεταξύ 2000-2008 ανάμεσα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίντνεϊ και εκείνους της Πεκίνου, όταν η επιτυχία ήταν άγνωστη λέξη πλέον για την κατά κύριο λόγο ισχυρότερη Εθνική Ομάδα του κόσμου. Της έλειπε κάτι, αυτό το winner mentality. Αυτό που ήρθε φέτος ο LeBron James για να μεταδώσει στους υπόλοιπους. Κάτι όμως που του είχε μεταδώσει πολύ νωρίτερα, κάποιος άλλος σπουδαίος. Και το όνομα αυτού, Kobe Bryant.
Μπορεί να λέμε συνεχώς ότι η νίκη της Εθνικής Ελλάδος το 2006 επί των ΗΠΑ ήταν το σημείο «μηδέν» για τους διαδόχους της Dream Team, ωστόσο τα βάσανα άρχισαν πολύ νωρίτερα από τα γεγονότα του «The Redeem Team».
Το ντοκιμαντέρ του Netflix μας μεταφέρει το δράμα της USA Team από τη διαχρονική υπερδύναμη και ομάδα-φόβητρο σε αστείο των αμερικανικού Τύπου, ειδικά μετά την αποτυχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, ακόμα και αν το κακό ξεκίνησε από το Μουντομπάσκετ της Ιντιανάπολις το 2002. Ένα γεγονός το οποίο έκανε skip η παραγωγή παρότι είχε τεράστια επίδραση στην γενικότερη πτώση.
Βέβαια μην ξεχνάμε ότι στις των 00's δεν ήταν μόνο αυτό που ώθησε τις ΗΠΑ να προχωρήσουν σε ριζική ανανέωση του ρόστερ, ποντάροντας στη νέα γεννιά του ΝΒΑ (LeBron, Anthony, Wade, Boozer) καθώς εκείνη την περίοδο οι σταρ του αθλήματος θεωρούσαν πως το να αγωνίζονται με τα χρώματα της USA γίνονταν αυτόματα στόχοι τρομοκρατών. Μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου και ακολούθως στον Πόλεμο του Ιράκ, οι Ray Allen, Garnett κλπ δεν είχαν καμία διάθεση να ρισκάρουν τις ζωές τους και τα διαδοχικά «NO» έβγαλαν μια ομάδα που σε ατομικό επίπεδο μεν τρόμαζε (είχε Allen Iverson, Tim Duncan, Stephon Marbury μεταξύ άλλων), αλλά ποτέ δεν έπεισε σαν σύνολο.
«Ήμασταν χωρισμένοι σε δύο στρατόπεδα» αναφέρει ο Carmelo Anthony και το χάλκινο μετάλλιο μάλλον ήταν το ταβάνι εκείνης της ομάδας.
Ύστερα ήρθε ο Jerry Colangelo
Ο «μάγος» των δύσκολων αποστολών, ο τύπος που έστησε την αυθεντική «Dream Team» και ανάγκαζε τους ΝΒΑερς να θεωρούν σκοπό της καριέρας τους να γίνουν μέλη αυτής ομάδας ανάλαβε ξανά τα ηνία και την προσπάθεια για το comeback. Εκείνος λοιπόν έφερε ξανά την αξιοπιστία στον οργανισμό και το 2006 φαινόταν πως οι ΗΠΑ θα έκαναν γερό statement με την κατάκτηση του Μουντομπάσκετ της Σαϊτάμα. Με προπονητή των άρχοντα του Duke, Mike Krzyzewski όλοι οι αστέρες έβαλαν εγωισμό και σταριλίκι κάτω και ετοιμάστηκαν για την επιστροφή στην πρώτη θέση. Η πορεία τους άλλωστε έδειχνε πως η σιγουριά είχε επιστρέψει για τα καλά στο αμερικανικό στρατόπεδο.
Μόνο που μέσα σε μια μέρα η μιζέρια και η κατήφεια επέστρεψαν και πάλι. Χρειάστηκαν μόλις 40 λεπτά -κατά τον Krzyzewski μία περίοδος- για να πέσει βόμβα στα θεμέλια του νέου εγχειρήματος. Ήταν 1η Σεπτεμβρίου του 2006 και στην απέναντι πλευρά του παρκέ 5 γαλανόλευκες φανέλες έγραφαν μία από τις μεγαλύτερες εποποιΐες στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Τελικό σκορ 101-95 και το πρόσωπο του Carmelo Anthony να κοιτάει σαν χάνος μένει αλησμόνητο.
Κάτι έπρεπε να αλλάξει. Η ομάδα είχε όλα τα φόντα να πρωταγωνιστήσει αλλά της έλειπε ένα κομμάτι. Μια μονάδα που να μεταφέρει το πνεύμα του νικητή. Αυτός που θα δείξει στους LeBron, Wade, Bosh και σία τι θα πει να είσαι νικητής.
Και το όνομα αυτού, Kobe Bryant.
Ο Kobe εξυψώνεται
Δεν έχει σημασία αν τον θεωρείς τον επόμενο σπουδαίο μετά τον Jordan ή ότι δεν αγγίζει καν την υπεροχή του LeBron, το «The Redeem Team» είναι ένα ντοκιμαντέρ που εξυμνεί το πόσο μεγάλη επίδραση είχε ο «Black Mamba» στην μετέπειτα καριέρα των κορυφαίων της προηγούμενης γενιάς.
Ήταν εκείνος ο απρόσιτος και κατά πολλούς (τότε) εξωστρακισμένος από το ΝΒΑ -είχε ζητήσει ανταλλαγή από τους Lakers- αλλά πραγματικά σπουδαίος τύπος που δίδαξε στους νεαρούς τότε LeBron, Anthony και Wade τη διαφορά του ταλαντούχου και του πειθαρχημένου. Του σταρ και του νικητή.
«Γυρίζαμε ένα βράδυ από έξοδο τα ξημερώματα και συναντήσαμε τον Kobe στο ασανσέρ. Εμείς ήμασταν έτοιμοι για ύπνο, εκείνος με αθλητικά στις 5:30 για βάρη στο γυμναστήριο» θα πει ένας εκ των αστέρων του «χρυσού» ντραφτ του 2003.
«Κοιταζόμασταν, λέγαμε τι φάση ο τύπος. Από την επόμενη μέρα όμως πήγαμε μαζί του για γυμναστική το πρωί και σταδιακά το βάλαμε στο πρόγραμμα και γενικότερα στη ζωή μας».
Καλό το ταλέντο, αλλά η πειθαρχία, η αφοσίωση και η ανάγκη για εξέλιξη είναι άλλο πράγμα. Ο Kobe Bryant ήταν το κομμάτι που έλειπε από το puzzle.
To «The Redeem Team» του Netflix ειδικά εδώ στην Ελλάδα έχουμε πολλούς λόγους για να το δούμε, καθώς έχει ουκ ολίγες αναφορές στη «γαλανόλευκη» και την επίδραση της νίκης στη Σαϊτάμα, το πόσο στοίχειωσε τους Αμερικανούς και τι ώθηση τους έδωσε για να επιστρέψουν στο προσκήνιο και να συνεχίσουν να σαρώνουν τα πάντα. Το ντοκιμαντέρ αυτό όμως πάνω από όλα είναι η απόδειξη ότι όλοι αυτοί οι παίκτες δεν θα μάθαιναν ποτέ το know how για τη δόξα αν δεν είχε δεχτεί ο Kobe Bryant να γίνει μέλος της Team USA.
Δεν έχει σημασία ποιος είναι καλύτερος ανάμεσα στον LeBron και τον Kobe, αλλά το ότι κανένας εκ των δύο δεν θα ήταν αυτό που έχει γίνει τόσα χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Ίσως δεν είναι υπερβολή ότι ο Black Mamba έσωσε το αμερικανικό μπάσκετ, έμαθε και ο ίδιος πώς είναι να κερδίζει χωρίς τον Shaquille O'Neal, κυρίως όμως μετέδωσε στον LeBron James και την υπόλοιπη παρέα τι θα πει Mamba Mentality.
