Είναι μεγάλη παγίδα οι φιλίες στη δουλειά. Γιατί; Γιατί ο περισσότερος κόσμος δεν μπαίνει στη διαδικασία να διαπιστώσει πως οι περισσότερες από αυτές τις σχέσεις δεν είναι φιλίες. Μπορεί να είναι καλές σχέσεις, θερμές σχέσεις, άνθρωποι που έχουν κολλήσει μεταξύ τους και που τα χνώτα τους τείνουν να συμφωνούν, αλλά πέντε μπίρες μετά τη δουλειά και ακόμη και ένα τριήμερο διακοπές μαζί, δεν κάνουν κάποιους φίλους. Ίσως ο ύψιστος τίτλος που θα μπορούσε να δώσει κανείς, είναι ο «η παρέα μου από την δουλειά».
Και νομίζω ότι οι περισσότεροι συμφωνούμε σε αυτό όσον αφορά την φιλία, την αληθινή φιλία. Κάποτε μεγαλώναμε με την κλασσική ατάκα «οι άντρες κάνουμε εύκολα φιλίες». Δεν είναι λάθος αυτό, αλλά προσωπικά είχα πάντα την πεποίθηση ότι ακόμη και αν έχουμε πολλούς φίλους, είναι λίγοι αυτοί που ονομάζεις ουσιαστικοί. Είναι ακόμη λιγότεροι αυτοί που θα σου μείνουν στα προσεχή χρόνια. Δεν εύχομαι σε κανένα να μπει στη διαδικασία να στερηθεί φίλους του, αλλά όσο κοντά σου και να έχεις τον άλλο, η αποξένωση και η μη φυσική παρουσία, έχουν επιπτώσεις στις σχέσεις. Τουλάχιστον αυτό έχω βιώσει εγώ. Ελπίζω κάποιος άλλος να έχει καλύτερη ιστορία.
Αυτή η σειρά γέννησε αντρικές παρέες.
Έχουν συμβεί πολλά στις δουλειές που έχω βρεθεί μέχρι σήμερα. Έχω κάνει φιλίες, έχω κάνει σχέσεις που νόμιζα ότι ήταν φιλίες, έχω αγαπήσει και με έχουν αγαπήσει. Πολλά μπορούν να συμβούν στη δουλειά και το ξέρουμε όλοι. Είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Δεν είναι κάτι το παράλογο. Όμως αν υπάρχει κάτι που δεν συμβαίνει και τόσο συχνά, είναι η περίπτωση που ο καλύτερος σου φίλος προκύπτει μέσα από τη δουλειά – που καλώς ή κακώς προϋποθέτει πως πρέπει να είσαι και αρκετά χρόνια στη δουλειά αυτή. Για κάποιους, το να δημιουργήσεις κολλητό στη δουλειά σου, πιθανώς να τους ακούγεται κάτι απλό. Είναι όμως από τις φιλίες που πραγματικά δοκιμάζονται. Όταν είσαι κάθε μέρα με κάποιον και καλείστε να εκπληρώσετε υποχρεώσεις, να βγάλετε το αντικείμενο της εργασίας σας και να διαχειριστείτε, ο καθένας διαφορετικά, την τοξικότητα ή τις δυσκολίες που δέχεστε, το να καταλήγετε και να μπορείτε να συνεργαστείτε αλλά και να κάνετε παρέα είναι πράγματι κάτι πολύ σπάνιο. Είναι κάτι που δεν συμβαίνει συχνά και που άλλοι τομείς, όπως είναι η παιδεία και το επίπεδο, σε κερδίζουν σε αυτόν τον άνθρωπο. Οι επιτυχίες του, είναι και δικές σου επιτυχίες όταν είστε συνάδελφοι. Και είσαι πραγματικά περήφανος για εκείνον όταν τον βλέπεις να εξελίσσεται. Όπως κάνουμε άλλωστε όλοι όσοι δεν είμαστε κομπλεξικοί με τους φίλους μας.
Μετά είναι το όλο κομμάτι που συμβαίνει έξω από τη δουλειά. Οι ουσιαστικές στιγμές είναι αυτές που θα περίμενες από κάθε άνθρωπο, αλλά παράλληλα εκπλήσσεσαι ευχάριστα όταν βλέπεις αυτή τη φιλία να ανθίζει. Κοιτάς πίσω στο χρόνο, θυμάσαι πώς ξεκίνησαν όλα και εκτιμάς κάθε στιγμή ακόμη περισσότερο. Την πρώτη καλησπέρα στο γραφείο. Την πρώτη φορά που αντιλήφθηκες ότι έχετε κοινά ενδιαφέροντα. Όταν μιλήσατε για τις σχέσεις σας, τις κατίφλες σας, τα άκυρα που έχετε φάει από την ζωή και τις πρώτες μπίρες που ήπιατε έξω. Και αυτά πες είναι τα απλά, τα πρώτα. Το τηλέφωνο του που σου έσωσε την ζωή ένα βράδυ από μία ανοησία που πήγες να κάνεις. Η παρουσία του στην κηδεία του πατέρα σου όταν σου έλεγε «εγώ είμαι εδώ». Οι φίλοι δεν προκύπτουν παιδιά. Οι φίλοι δημιουργούνται. Είναι θέμα τιμής και εμπιστοσύνης, είναι θέμα αγάπης και αποδοχής. Το ότι θες να ανοίξεις την καρδιά σου σε έναν άνθρωπο που στο βγάζει για να σου εμφανίσει τελικά το μεγαλείο της δικής του.
Τον καλό συνάδελφο αξίζει να τον έχεις φίλο
Όλα αυτά και άλλα τόσα, είναι από τα όμορφα που μπορούν να συμβούν από την μικρή μας παρουσία σε αυτή τη ζωή. Είναι κομμάτι της ατομικής μας ευτυχίας. Πολλές φορές δεν νομίζω ότι συνειδητοποιούμε την αξία του καλού φίλου. Πολλές φορές δε, δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να το πούμε και εμείς στον ίδιο. Ένα απλό «αδερφέ μου όλα θα ήταν χειρότερα αν δεν είχες εμφανιστεί δίπλα μου». Οπότε αν σας συμβαίνει εκτιμήστε το σαν να είναι η πρώτη φορά που σας συμβαίνει και θα νιώσετε λίγο πιο πλούσιοι σαν άνθρωποι.
Οι πραγματικοί φίλοι, είπε κάποτε ένας άνθρωπος που αγάπησα πολύ, είναι εκείνοι που συνεχίζουν και υπάρχουν όταν η πραγματικότητά σου αλλάζει ολοσχερώς. Είναι εκεί για να εκπροσωπήσουν την ελπίδα για την καλύτερη ζωή. Την δική σου.
