Έχετε δει Power Rangers; Μην ντρέπεστε, όλοι έχουμε δει το μοναδικό παιδικό πρόγραμμα το σενάριο του οποίου είναι σαν να το έχουν γράψει οι τηλεθεατές του. Σε κάθε, μα κάθε επεισόδιο η πλοκή είναι ακριβώς η ίδια. Πέντε τύποι με τα ρομπότ τους καλούνται να αντιμετωπίσουν μια εξωγήινη απειλή και τρώνε άπειρο ξύλο μέχρι να πέσει στο τραπέζι η ιδέα να ενώσουν τις δυνάμεις τους, να σχηματίσουν το Megazord, το ρομπότ που παρότι βασίζεται σε πέντε άχρηστα ρομπότ καταφέρνει να σώσει τον πλανήτη για ακόμα εβδομάδα.
Εμείς στο Ratpack ευτυχώς έχουμε πλήρη συνείδηση των δυνατοτήτων μας και δεν περιμένουμε να μεσημεριάσει για να ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Είμαστε 5 εντελώς ετερόκλητοι χαρακτήρες που κάθε πρωί φτιάχνουμε ένα Megazord με σκοπό να αντιμετωπίσει το τέρας της επικαιρότητας και όσων απασχολούν τη σύγχρονη αντρική παρέα.
O Στέλιος Παπαγρηγορίου έχει καλύτερες άκυρες ατάκες από τον Βλάση των Απαράδεκτων
Ο Στέλιος είναι συγγραφέας και μουσικός, στο πλαίσιο του διαμοιρασμού ενός 24ώρου σε 8 ώρες ύπνου, 8 ώρες δουλειάς και 8 ώρες ψυχαγωγίας, το οκτάωρο της ψυχαγωγίας του το περνάει στο Ratpack γράφοντας κείμενα. Όπως περίπου έκανε και ο Βλάσης όταν άραζε στο γραφείο του Σπύρου χωρίς κάποιο προφανή σκοπό.
Δεν ξέρουμε ποιο παιχνίδισμα της μοίρας έφερε το ανήσυχο καλλιτεχνικό πνεύμα του Στέλιου στο Ratpack, αλλά χωρίς τις φαρμακερές ατάκες του να σπάνε την αμήχανη σιωπή στο γραφείο σε άκυρο χρόνο, το μόνο σίγουρο είναι δεν φανταζόμαστε τη ζωή μας στο γραφείο χωρίς τον Στέλιο. Όπως επίσης δεν μπορούσε να δουλέψει και ο Σπύρος χωρίς το δημιουργικό χάος του Βλάση απέναντί του.
O Χρήστος Κάβουρας πεινάει περισσότερο από τον Joey Tribbiani
Υπάρχουν δύο ειδών meeting στο Ratpack. Αυτά που αφορούν τη θεματολογία των κειμένων και αυτά που αφορούν το τι θα παραγγείλουμε να φάμε. Ας μιλήσουμε λίγο για τα δεύτερα. Το lunch break σε κάθε γραφείο είναι μια ξεχωριστή εμπειρία bonding. Είναι εκεί που έχεις λίγο χρόνο να χαλαρώσεις και να πεις δυο κουβέντες με φίλους και συνεργάτες, όχι όμως και στο Ratpack που όταν τρως πρέπει να είσαι σε μεγαλύτερη ετοιμότητα κι από τον Tom Cruise στο Top Gun. O κίνδυνος δεν είναι άλλος από τον Χρήστο Κάβουρα. Η όρεξη του Χρήστου Κάβουρα έχει δύο mode. Πεινάει πολύ ή πεινάει πάρα πολύ. Αν έχεις κάνει το λάθος να αφήσεις αφύλακτο το φαγητό σου, δεν θα το δεις ποτέ ξανά.
Κάθε φορά που παραγγέλνουμε, όταν φτάνουμε στο τέλος της παραγγελίας βάζουμε μία ακόμα μερίδα στην τύχη γιατί αν δεν χορτάσει, που δεν θα χορτάσει, μπορεί να κατασπαράξει κάποια ανυπεράσπιστη μερίδα κάποιου συναδέλφου. Είναι τόσο αδίστακτος που μπορεί να φάει ακόμα και μπιφτέκια γαλοπούλας.
O Κώστας Χρήστου παίρνει τον τίτλο του καλύτερου αφεντικού από τον Michael Scott
Τι θα ήταν το Ratpack χωρίς τον διευθυντή του; Μάλλον μια αυτοδιαχειριζόμενη κολεκτίβα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο Κώστας Χρήστου είναι το αφεντικό που ονειρεύεται κάθε υπάλληλος. Κι αυτό όχι γιατί είναι είναι το κλισεδιάρικο inspirational αφεντικό που νομίζουν όλοι ότι είναι αυτό που ψάχνει κάθε υπάλληλος, αλλά γιατί θεωρεί πολύ σημαντική δουλειά - όλα όσα δηλαδή σιχαίνεται ένας υπάλληλος. Τόσο σημαντική την θεωρεί, που αναλαμβάνει να την κάνει ο ίδιος.
Αν η Σκύλλα για έναν υπάλληλο είναι τα emails με 56 άτομα cc και η Χάρυβδη τα meetings, ο Κώστας Χρήστου σαν άλλος Michael Scott είναι εκεί να τα αναλάβει για όλους μας και τον ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας γι’αυτό. Δεν ξέρουμε αν το κάνει επειδή είναι πολύ καλός και προστατευτικός ή όντως του αρέσει και τα θεωρεί πολύ σημαντικά για τη δουλειά μας, αλλά και πάλι νιώθουμε πρέπει να τον ευχαριστήσουμε που αναλαμβάνει αυτά τα tasks.
O Άγγελος Κωνσταντούλιας είναι πιο σκοτεινός κι από τον Alfie Solomons
Ο Alfie Solomons μπήκε ξαφνικα στο σύμπαν των Peaky Blinders, εξίσου ξαφνικά βγήκε και ακόμα πιο ξαφνικά ξαναμπήκε. Έτσι μπήκε και στην παρέα του Ratpack μιας και είναι η πιο πρόσφατη προσθήκη της ομάδας, αλλά μερικές φορές του αρέσει να εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Δεν έχουμε κρυμμένες αποθήκες, ούτε κάποιο δαιδαλώδες σύστημα καναλιών μεταξύ Λονδίνου και Μπέρμιγχαμ, όμως έχουμε μια ωραιότατη έξοδο κινδύνου στην οποία έχει διαλέξει να κάθεται δίπλα ο Άγγελος για να εξαφανίζεται αθόρυβα με τo κινητό στο χέρι και τα ακουστικά στα αυτιά.
Δεν ξέρουμε πού πηγαίνει, δεν ξέρουμε καν πότε έρχεται. Η μόνη ένδειξη ζωής που δίνει είναι όταν βλέπουμε να περνάει κάποιο κείμενο του στο σάιτ και είμαστε σίγουροι ότι όπου κι αν είναι, είναι καλά. Όπως ακριβώς έκανε και ο Alfie Solomons με τις αθόρυβες αλλά πάντα στην ώρα τους παραδόσεις των ποτών του.
