Ήταν πραγματικά καιρός μία ταινία από το παρελθόν να σερβιριστεί με τακτ και σεβασμό στη σύγχρονη εποχή του κινηματογράφου. Άλλωστε στον καιρό των reboot και των χωρίς λόγο σίκουελ (αυτά που δίνουν συνέχειες ύστερα από 30-40 χρόνια) έχουμε φάει αρκετό σανό και στην περίπτωση του «Top Gun: Maverick» η ξενέρα καιροφυλακτούσε επικίνδυνα. Άλλωστε μιλάμε για ένα φιλμ-εικονικό, ένα αριστούργημα μιας ξεχασμένης εποχής όπου αναζητούσε δράση και ρομάντζο και είδε έναν στιλάτο χειριστή F-14 με ψευδώνυμο «Maverick» να το περνάει στην αιωνιότητα. Μια ταινία που αν δεν είσαι σίγουρος ότι έχεις να προσφέρεις, δεν την αγγίζεις και ψάχνεις άλλο project.
To πρώτο Top Gun επηρέασε μία ολόκληρη γενιά.
Περίπου 40 χρόνια μετά από την πρώτη πτήση με τα F-14 ο Pete «Maverick» Mitchell του Tom Cruise μπήκε ξανά στο πιλοτήριο -όχι ότι βγήκε ποτέ- και έκανε μια τελευταία πτήση έχοντας μαζί του τον υιό του αδικοχαμένου του φίλου, Goose, τον Bradley «Rooster» Bradshaw (Miles Teller). Αυτή τη φορά όμως δεν θα συγχωρέσει τον εαυτό του αν δεν καταφέρει να σώσει τον άντρα που έβλεπε πάντα σαν γιο.
Διάβασε την κριτική μας για την ταινία «Top Gun: Maverick» χωρίς κανένα spoiler.
Ο Tom Cruise σε ρόλο ηγέτη
Πριν αρχίσουμε τα περί Dorian Gray και πουλημένης ψυχής στο διάβολο για τον 60άρη που αρνείται να μεγαλώσει, είναι μεγάλη αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο ταινιών, εκείνο της δράσης, έχοντας σταματήσει από όλα τα άλλα στιλ ρόλων που του έδωσαν ένα κύρος στο Hollywood, όπως το «Γεννημένος την 4η Ιουλίου», το «Jerry Maguire» ή το «Μάτια Ερμητικά Κλειστά».
Το «Mission Impossible» franchise συνεχίζει ακάθεκτο και δεν θα δεχτεί άλλον Ethan Hunt πέρα από τον δικό του, ενώ σε κάθε ευκαιρία φροντίζει να τονίζει το πόσο αυθεντικός αισθάνεται να γυρίζει ο ίδιος τα stunts του, ακόμα και αν η ηλικία του για πολλούς είναι απαγορευτική. Αυτή του η τρέλα να γυρνάει μόνος του τις επικίνδυνες λήψεις ώστε να βγάζει όσο το δυνατόν πιο αυθεντικό αποτέλεσμα αποτέλεσε και τον βασικό λόγο που το «Top Gun: Maverick» έκανε ένα βήμα παραπάνω σε σχέση με τον προκάτοχό του σε επίπεδο δράσης.
Σε μια εποχή που τα CGI και τα ειδικά εφέ καθορίζουν τα πάντα λες και ζούμε στο Matrix, ο Tom Cruise ήταν εκείνος που διάλεξε τη δύσκολη οδό. Αυτή που ακολουθεί ολόκληρη τη ζωή του, εκείνη που του δίδαξε ο Maverick και ο Tony Scott το 1986. Να μην έχει όρια και να κάνει το αδύνατο δυνατό. Έτσι λοιπόν όλο το μάχιμο cast του «Top Gun: Maverick» δεν πέρασε απλώς από οντισιόν μαθαίνοντας τα λόγια του. Ετοιμάστηκε πραγματικά για μάχη.
Θυμηθείτε το cast στο παρακάτω άλμπουμ, εκτός του Tom Cruise:
«Ο Tom (Cruise) πέρασε όλα τα παιδιά από μία απίστευτα απαιτητική εκπαίδευση 4μιση-5 μηνών, όπου εκπαιδεύτηκαν σαν πραγματικοί χειριστές μαχητικών. Για να μπορέσεις να αντέξεις τα πολλά G λόγω του υψομέτρου και της εκκωφαντικής ταχύτητας έπρεπε να είσαι πραγματικά εκπαιδευμένος» δήλωσε ο Jon Hamm (Cyclone), με τον σκηνοθέτη, Joseph Kosinski να δίνει τα εύσημα στον Tom, λέγοντας πως «αν δεν ήταν εκείνος να μεταφέρει τη φλόγα, δεν θα είχαμε τέτοιο αποτέλεσμα».
Όσον αφορά την εκπαίδευση που πέρασαν οι «μάχιμοι» του Top Gun, αυτοί έγιναν σε ειδικούς προσομοιωτές του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ καθοδηγούμενοι από τους κορυφαίους χειριστές, ένιωσαν αρκετές φορές την πίεση, βίωσαν καταστάσεις που απειλείται η ίδια τους η ζωή -όπως πνίξιμο- και ύστερα από αρκετές μέρες κατάφεραν να ανταπεξέλθουν.
Όταν το νορμάλ ανθρώπινο σώμα βιώνει καθημερινά την πίεση του 1G από την βαρύτητα και σε ένα roller coaster κάποιου λούνα παρκ μπορεί να το πάει μέχρι και 5G, στους αιθέρες και τις αερομαχίες της ταινίας «έπρεπε να αντέξουμε μέχρι τα 8G που μας έβαζαν στον προσομοιωτή, ωστόσο το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν να μείνουμε σταθερά επί αρκετά λεπτά στα 4G» δηλώνει ο Miles Teller.
«Το να βλέπεις έναν τύπο σαν τον Tom (Cruise) να παίρνει τόσο σοβαρά τον τομέα της εκπαίδευσης και της δράσης, είναι ίσως ο μόνος τρόπος να γίνει μια τέτοια ταινία. Χωρίς αυτόν δεν θα γινόταν ποτέ το “Top Gun: Maverick”», θα πει σε άλλη του συνέντευξη ο διάδοχος του Goose.
Η αλήθεια είναι ότι το «Top Gun: Maverick» είχε έναν ιδιαίτερο ρεαλισμό σε κάθε του σκηνή, κυρίως διότι οι αντιδράσεις των πρωταγωνιστών λόγω της πίεσης στο πιλοτήριο, της ατμόσφαιρας αλλά και πολλών άλλων συμβάντων που αιχμαλωτίστηκαν στον αέρα έβγαζαν ένα αυθεντικό αποτέλεσμα. Κάθε ηθοποιός πέρα από τα λόγια έπρεπε να γίνει και σκηνοθέτης του ίδιου του του εαυτού. Να κάνει τις λήψεις από αέρος και να ξέρει πότε θα τις πετύχει.
Το «Top Gun: Maverick» δεν ήρθε για να επαναλανσάρει στον κόσμο την πιο κουλ ταινία των 80’s, ούτε να τραβήξει από τα μαλλιά μια δοκιμασμένη συνταγή για χάρη των εισπράξεων ή να κάνει τη χάρη στον Tom Cruise για άλλη μια ταινία δράσης. Το σίκουελ της ταινίας του Tony Scott βασίστηκε στα στοιχεία που το έκαναν ξεχωριστό, τα έφερε στο σήμερα και μας έδωσε το κάτι παραπάνω από ό,τι βιώσαμε το 1986. Περισσότερο ρομάντζο και κυρίως μια αυθεντική κατάσταση χειρισμού των μαχητικών F-18 - και του ρετρό F-14- με αυθεντικές αντιδράσεις, κατανόηση στις δυσκολίες και την αδρεναλίνη που βιώνουν οι πρωταγωνιστές. Κοινός παρονομαστής όλων; Θέλει και ερώτημα; Το όνομά του αρχίζει από «Tom» και τελειώνει σε «Cruise».
Αυτός που διακινδυνεύει σε κάθε του ταινία να τσακιστεί.
Ίσως τελικά να είναι και στην πραγματικότητα ο κατάλληλος για τα Mission Impossible του κινηματογραφικού θεάματος. Ποιος θα πετούσε με τέτοια τρέλα στην ηλικία του για χάρη μιας ταινίας που θα μπορούσε κάλλιστα να εξελιχθεί σε φιάσκο.
Αν σε ενδιαφέρει όλη η προετοιμασία της ταινίας και πώς γυρίστηκαν οι σκηνές δράσης, μπορείς να δεις το παρακάτω βίντεο. Δεν θα μετανιώσεις.
