Ήταν δύο φίλοι. Ο Γιωρήκας κι ο Κωστήκας. Και οι δύο είχαν σχέση. Χώρισε ο Γιωρήκας. Πήγε, λοιπόν, να βρει τον Κωστήκα και να κλάψει στον ώμο του. Ο Κωστήκας, όμως, τον έγραψε στα φρύδια του γιατί εκείνος δεν είχε χωρίσει και έπρεπε να αφοσιωθεί στην κοπέλα του. Ο Γιωρήκας δεν άντεξε και αυτοκτόνησε. Κι από τότε σταματήσαμε να λέμε ανέκδοτα για Γιωρήκα και Κωστήκα. Ήταν δύο άλλοι φίλοι. Ο Τοτός κι ο Μπόμπος. Ο Τοτός είχε σχέση με την Αννούλα. Ο Μπόμπος δεν είχε σχέση. Χώρισε ο Τοτός και πήγε να βρει τον Μπόμπο να κλάψει στον ώμο του. Αλλά ο Μπόμπος έλλειπε. Ήταν με την Αννούλα. Κι από τότε βγήκαν τα μακάβρια ανέκδοτα για την Αννούλα.
Ήταν και κάτι άλλοι φίλοι. Ένας Γερμανός, ένας Ιταλός κι ένας Έλληνας. Και οι τρεις παντρεμένοι. Χώρισαν και οι τρεις, αλλά κανένας δεν συμπαραστάθηκε στον άλλο. Παρτάκηδες. Γι’ αυτό και έπεσε το αεροπλάνο.
Ηθικό δίδαγμα: Το να μην συμπαρασταθείς στον φρεσκοχωρισμένο κολλητό σου είναι χειρότερο κι από τα κρύα ανέκδοτα που μόλις προηγήθηκαν.
Και τώρα ξεκινάμε
Τώρα, σοβαρά. Η ιερότητα μίας φιλίας τσεκάρεται σε αυτό ακριβώς το σημείο. Καλές οι βόλτες, οι εκδρομές, τα ξύδια, η καυλάντα, αλλά σαν το κλαψούρισμα ωσάν μωρού παιδιού του κολλητού σου στα πόδια σου δεν έχει. Όχι ότι μας χαροποιεί το θέαμα, αλλά εκεί τεστάρονται πραγματικά τα θεμέλια μίας φιλίας. Κι εκεί είναι η ώρα που πρέπει να επέμβεις, να παρέμβεις και να δείξεις τι σόι κολλητάρι είσαι.
Ας υποθέσουμε ότι εγώ κι εσύ είμαστε κολλητοί. Λέμε τώρα. Κι εγώ χωρίζω μετά από μακροχροοοοόνια σχέση. Τι κάνεις; Τι ρόλο έχεις; Θα με βοηθήσεις; Ή θα με γράψεις στα φρύδια σου; Κι αν με βοηθήσεις τι ακριβώς θα κάνεις. Ξέρεις; Ακόμη κι αυτό θέλει τακτ ρε φίλε. Εκεί σε θέλω, στα δύσκολα. Όχι μόνο για αβανταδόρο όταν την πέφτουμε σε γκόμενες, τσιλιαδόρο όταν κάνουμε καφρίλες και μπαλαδόρο όταν πάμε στο 5Χ5.
Υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που πρέπει να κάνεις όταν ο κολλητός σου έχει μόλις χωρίσει. Πολλά και διαφορετικά.
Το πρώτο, όμως, που πρέπει να κάνεις είναι να του δείξεις ότι είσαι δίπλα του 24/7. Κάθε ώρα και στιγμή μέσα στη μέρα, μέσα στην εβδομάδα, μέσα στον μήνα, μέσα στον χρόνο και στα χρόνια. Όσο χρειαστεί κι όσο του πάρει να το ξεπεράσει. Όπα. Όχι να το ξεπεράσει. «Μαζί θα το περάσουμε», αυτό πες του για αρχή. Κι όσο κι αν κάνει πως το προσπερνά γιατί έχει και μια αντρική τιμή να περισώσει, λέγοντάς σου «τι είμαστε ρε μαλάκα σαν τις τύπισσες που μαζεύονται σε ένα σπίτι και κλαίνε όλες μαζί για τον πρώην της μιας;». Ναι, αυτό είστε. Γιατί κι αυτός άνθρωπος είναι και έχει δικαίωμα στο κλάμα.
Αφού του δείξεις ότι θα είσαι μαζί του και σε αυτό και ότι θα το περάσετε παρέα όπως περάσατε τόσες και τόσες βραδιές σε μπαράκια, τόσα και τόσα απογεύματα στο γήπεδο, στην μπάλα, στο ψάρεμα, παντού, ακολουθεί το «ξεμπλοκάρισμα». Ξεμπλόκαρέ τον. Κάντον να νιώσει άνετα. Να σου ανοιχτεί. Σε λέξεις, σε μπινελίκια, σε ξεσπάσματα, σε κλάματα. Να ανοιχτεί συναισθηματικά, να σου πει τα πάντα.
Να μην κρατήσει τίποτα για πάρτη του, βυθισμένος στην εσωστρέφεια, εγκλωβισμένος στην απομόνωση, παραδομένος στην καταθλιψάρα του.
Level 3: Κάντον «yes man». Κλασικό, αλλά δραστικό. Αν κάνεις τα πρώτα δύο θα έρθει και αυτό. Τι εννοώ; Σε κάθε τρέλα που του προτείνεις να σου λέει ναι. Να βγείτε. Να βγείτε πολύ. Να πιείτε, να γνωρίσετε γκόμενες, να μην γνωρίσετε γκόμενες, να βγείτε για να τα πείτε μεταξύ σας, να τα πείτε με άλλες, να χορέψετε, να ξεφτιλιστείτε, να θυμηθείτε εκείνον τον παλιό καλό καιρό όπου δεν σας ένοιαζε τίποτα άλλο εκτός από τα τομάρια σας. Γίνε ξανά ο αβανταδόρος του, γνώρισέ του κοπέλες, δώσε και το απαραίτητο μπουστάρισμα για να βρει ξανά τη χαμένη του αυτοπεποίθηση και… μιλιά μπροστά σε τρίτες.
Εδώ θα χρειαστεί να κάνεις και το τέταρτο βήμα
Διότι ο δικός σου πολλές φορές θα πέσει. Και δεν εννοώ από αυτά που θα τον ποτίζεις. Θα πέφτει ψυχολογικά. Εσύ θα είσαι εκεί για να τον ξανασηκώνεις. Μην αποφύγεις να μιλάτε για την τέλεια σχέση που νόμιζε ότι κάποτε είχε ακόμη κι αν έχει περάσει πολύς καιρός και σου δίνει την εντύπωση ότι για τον ίδιο ήταν χθες. Μην τον αφήσεις, βέβαια, να το παρακάνει κιόλας. Άστον να μιλάει όσο θέλει, αλλά πού και πού δείχνετε του ότι υπάρχουν κι άλλα πράγματα στη ζωή. Κι άλλα. Κι άλλες.
Μην κάνεις τον ξερόλα ούτε και τον βαρύμαγκα, με ατάκες όπως «έλα μωρή κυρία γίνε άντρας επιτέλους», ή, «σιγά μια γκόμενα ήταν πώς κάνεις έτσι», ή, «μην τολμήσεις και κάνεις αυτό», ή, «κάνε εκείνο ή το άλλο και θα ‘ναι πάλι δικιά σου, ξέρω εγώ τι σου λέω». Να τον συμβουλέψεις και να τον κατευθύνεις με προσεκτικά λόγια, με μεθοδικές κινήσεις, δείχνοντάς του ότι θα μπορούσες να ήσουν ή όντως ήσουν κι εσύ στη θέση του. Αν θες να τον αποτρέψεις από παράλογες σκέψεις, συμπεριφορές, πράξεις, επικεντρώσου στην αιτία που τον οδηγούν σε αυτές και όχι τόσο στο αποτέλεσμα. Δεν τον νοιάζει το αποτέλεσμα. Μεταξύ μας, ούτε η αιτία τον νοιάζει, αλλά αυτή μπορεί να γίνει τροφή για σκέψη.
Φυσικά και δεν υπάρχουν κανόνες σε αυτά. Κάθε χωρισμός, κάθε χωρισμένος, κάθε φίλος χωρισμένου είναι διαφορετικοί. Ξέρεις κατά βάθος πως ό,τι κι αν τον συμβουλέψεις στα λόγια, μάλλον τα μισά θα κάνει. Να είσαι κοντά, δίπλα, αλλά και σε απόσταση ταυτόχρονα. Να μην φοβάται να σου πει την απερισκεψία που έκανε χθες το βράδυ όταν πήγε κάτω από το σπίτι της για καντάδα, αλλά να μπορεί να έρθει να ζητήσει τη γνώμη σου πριν το κάνει. Να ξέρει πως ό,τι κι αν κάνει, εσύ θα είσαι δίπλα του. Ως φίλος. Ούτε ως γιαγκούλας, ούτε ως ψυχολόγος, ούτε ως ο Αντρέας Μικρούτσικος. Άκου τι σου λέει και μην τον εξοργίζεις...
Η περίοδος του χωρισμού είναι το καλύτερο κρας τεστ για μία φιλία. Κι όταν θα το έχει περάσει μαζί σου, τότε, μπορεί να έχει χάσει την πρώην, αλλά θα έχει κερδίσει ακόμη περισσότερο έναν φίλο.
Έναν πραγματικό κολλητό.
