Γιατί ο Στράτος Διονυσίου να είναι παράταιρος σήμερα;

Ο Στράτος Διονυσίου δεν ήταν ο μεγαλύτερος Έλληνας τραγουδιστής. Ήταν όμως αυτός που τραγούδησε όσα στο μυαλό μου σημαίνει η λέξη άντρας, πιο αντρικά από κάθε άλλον. Μεγάλοι, σπουδαίοι υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν κι άλλοι. Στράτος μόνο ένας. Ο Διονυσίου που γεννήθηκε σαν σήμερα (8/11) το 1935, την έκανε γρήγορα και ξαφνικά για την απάνω γειτονιά πριν καν κλείσει τα 55 χρόνια του κι έζησε σε μια ζωή όσα άλλοι δεν θα ζούσαν σε 100. Όχι χρόνια. Ζωές. 

 

 

 

 

Ο Στράτος που γούσταρε τις γυναίκες, τα γρήγορα αυτοκίνητα, τα άλογα, τον τζόγο, το αλκοόλ… Αλλά πάνω απ’όλα γούσταρε, απαιτούσε τις καθαρές κουβέντες. Ο Στράτος που δεν υπέγραφε συμβόλαια. Έδινε το χέρι. Κι ήταν νόμος. Μπέσα λέγεται και είναι πια σαν την καρέτα-καρέτα: Υπό εξαφάνιση…

 

Τον Στράτο τον άκουσα πρώτη φορά στο αυτοκίνητο μαζί με τον πατέρα μου. Σε ένα… διάλλειμα από τον Γιώργο Νταλάρα που έπαιζε 24/365. Ο κυρ Σπύρος έβαλε την κασέτα στο κασετόφωνο και άξαφνα ένιωσα να είμαι στο σχολείο. Της ζωής. Το σχολείο του άντρα. Εκεί που η λέξη υποχρέωση, είναι πάνω από τη λέξη ζωή. 

 

 

Ο Στράτος τραγουδούσε για τον έρωτα δωρικά. Χωρίς πολλά-πολλά. Ένα κι ένα κάνουν δύο. Δεν σαλιάριζε. Αγαπούσε τη γυναίκα αλλά δεν θα έπεφτε στα πόδια της ΠΟΤΕ. Όχι από εγωϊσμό. Γιατί ήξερε πως άμα η γυναίκα χάσει το θαυμασμό για τον άντρα (της) τελειώσαμε και μείναμε μονάχοι. Ο Στράτος τραγουδούσε για τον έρωτα και τη γυναίκα, χωρίς όμως να ξεχνάει ποτέ ότι είναι άντρας. Ύμνησε την αντρική φιλία με τρεις κουβέντες «Άκου βρε φίλε». Κι είπε τη μεγαλύτερη αλήθεια εις τους αιώνες των αιώνων: Της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος… Άβυσσος. Όταν το άκουσα δεν ήξερα τι σήμαινε η λέξη. 30 χρόνια μετά, έχει γίνει δεύτερο σπίτι μου. Λάθος. Πρώτο. Πρώτη κατοικία που λένε. Αυτές που δεν στις παίρνουν όσα κι αν χρωστάς… Που μένεις εκεί για πάντα. 

 

 

Η κοσμοθεωρία του Στράτου, όπως και του Άκη Πάνου, την εποχή της πολιτικής ορθότητας είναι σχεδόν απαγορευτική. Δεν ξέρω αν και ο ένας και ο άλλος είχαν προφητικές, μαντικές ικανότητες κι έφυγαν νωρίς για να μην τη ζήσουν… Ξέρω όμως πως κάθε φορά που νιώθω να μπουχτίζω με όλο αυτό το «κωλομπάρεμα», παίρνω το αυτοκίνητο, βάζω Στράτο, φτάνω μέχρι το Σούνιο και ξεμπουκώνω… 

 

Παράταιρος ο Στράτος σήμερα… Τόσο που θες να αλλάξεις εποχή για να μην αλλάξεις εσύ.