Ποτέ δεν ξέρεις πώς θα είναι μια σκηνοθετική επιτυχία στην έβδομη τέχνη χωρίς την ύπαρξη της κατάλληλης μουσικής υπόκρουσης πίσω από κάθε σκηνή της. Ο θεατής θέλει ρυθμό, χρειάζεται ένα ακόμα ερέθισμα εκτός από την εικόνα και τα λόγια του σεναρίου για να απορροφηθεί από το έργο το οποίο παρακολουθεί και εκεί είναι που ο μουσικοσυνθέτης πρέπει να υπερβάλλει εαυτόν για να πετύχει τον κατάλληλο συνδυασμό μελωδίας και σκηνικής δράσης.
Ο Hans Zimmer από την άλλη έχει κάνει κτήμα του τη δημιουργία μουσικών κομματιών που έχουν αφήσει εποχή στον κόσμο του σινεμά. Και όλα τους έχουν την ειδική μαγεία και στόμφο για να σε κρατήσουν μέσα στο έργο, ακόμα και όταν η υπόθεση κάνει κοιλιά και ο ύπνος αρχίζει να σε καταβάλλει.
Είναι ίσως ο πιο ξακουστός μουσικοσυνθέτης αυτή τη στιγμή στο Hollywood έχοντας επίδραση σε μερικές από τις κορυφαίες ταινίες που έχουν γυριστεί τα τελευταία σχεδόν 30 χρόνια όπως ο «Gladiator», το «The Last Samurai», το «Lion King», «Pirates of the Caribbean» ενώ πλέον είναι το πρόσωπο πίσω από κάθε επιτυχία του Christopher Nolan. Δεν το λες και κακό βιογραφικό.
Τι θα ήταν ο Nolan χωρίς τον Zimmer;
Θα είχαν την ίδια απήχηση τα Spaghetti Western δίχως την κλασική μελωδία του Ennio Morricone; Θα ενέπνεαν το σεβασμό οι ταινίες Godfather χωρίς το διάσημο OST τους; Ο Stanley Kubrick θα είχε τη σημερινή του βαρύτητα χωρίς την υπέροχη χρήση της κλασικής μουσικής στα πιο τρομακτικά σημεία των ταινιών του;
Το ίδιο και η ταινία Serpico χωρίς τη σύνθεση του Μίκη Θεοδωράκη.
Και πάμε τώρα στο άλλο ερώτημα: Τι θα έκανε ο Nolan χωρίς τις μουσικές εμπνεύσεις του Zimmer στις πιο εμφατικές ταινίες του; Θυμήσου απλά ότι στο Tenet -την τελευταία χρονικά ταινία του Nolan- δεν υπήρξε συνεργασία μεταξύ τους καθώς ασχολιόταν με το κινηματογραφικό Dune και δεν συμφωνούν όλοι για το αν ήταν καλή πραγματικά η ταινία ή όχι.
Οι εμπνεύσεις του Zimmer στις ταινίες «Inception», «Interstellar» και «Dunkirk» είναι ίσως μοναδικές στο είδος τους, ανοίγοντας ουσιαστικά ένα μεγάλο κεφάλαιο στον κόσμου της μουσικής και της ειδικής μετατροπής μελωδιών σε κάτι άλλο. Σε κάτι καινούργιο που εξελίσσεται σε επικό.
Ο Nolan δεν χρειάστηκε να κάνει ειδική ανάλυση του φιλμ στον Zimmer, απλώς μοιράστηκε μαζί του τη βασική ιδέα, ενώ για το «Insterstellar» απλώς του έδωσε την πρώτη σελίδα του σεναρίου για να μπει στο νόημα. Το αποτέλεσμα ήταν η απόδειξη ότι δύο μυαλό μπορούν να συνεργαστούν άριστα, όταν μπορού να συντονιστούν. Τόσο στο Inception, όσο και στο Insterstellar, αμφότεροι έπαιξαν με το χρόνο και τη διαστάσης της ζωής με τη μουσική υπόκρουση να αποτυπώνει ακριβώς αυτή τη μετάβαση. Σαν ο Nolan να δίνει άδεια και χώρο στον Zimmer να παίρνει θέση και να επηρεάζει με το δικό του ηχητικό τρόπο τα φιλμ του.
Το αποτέλεσμα μπορεί να μην του απέφερε κάποιο Όσκαρ, του προσέφερε όμως την μοναδική αναγνώριση από τον κόσμο.
Όταν βλέπεις Zimmer στους τίτλους…
Η ενασχόλησή του με κάποιο φιλμ σου δίνει μια σιγουριά ότι κάτι καλό θα δεις. Ή μάλλον ότι ένας τουλάχιστον ήχος θα σε εμπνεύσει.
Για όλους εμάς βέβαια το μεγαλύτερό του κατόρθωμα λέγεται «Why So Serious?» και είναι το εκρηκτικό soundtrack στο «Dark Knight» κατά το οποίο ο Joker του Heath Ledger εμφανίζεται, ληστεύει και στο τέλος αποκαλύπτεται.
Μια μουσική επενδεδημένη με ξυράφια και θραύσματα από μέταλλα που ακουμπούν τις χορδές της κιθάρας, με ένα ιδιαίτερο μοτίβο να ανεβοκατεβάζει την ένταση και να την κορυφώνει την ώρα της αποκάλυψης.
Η δουλειά δεν σταματάει ποτέ για τον Hans Zimmer. Έχοντας πάρει μια γεύση προσφάτως στο «No Time to Die» αλλά και το υπέροχο «Dune» όπου θα ξανασυνεργάστηκε με τον Dennis Villeneuve αναμένουμε με μεγάλη ανυπονομησία να δούμε μια νέα δημιουργία από τη μεγαλυφυΐα που λέγεται Zimmer.
