Ξεχάστε τα απλά, τίμια και βαρετά ρεπορτάζ. Not on Γιώργος Τσελίκας watch. Ο τύπος δεν είναι ένας συνηθισμένος ρεπόρτερ, είναι πλέον ιδέα. Ένας Δον Ζουάν πίσω από το προσωπείο ενός θνητού Κλαρκ Κεντ, που δεν καταλαβαίνει από κρυπτονίτες και κορονοϊούς και μπροστά στις γυναίκες ξεπροβάλει ως ένας γύπας Superman. Δεν χρειάζεται να πετάξει, έχει δικά του φτερά και ράμφος, ασχέτως αν δεν τα βλέπουμε όλοι εμείς που τον παρακολουθούμε. Τα καταλαβαίνουν εκείνες που τον φλερτάρουν on camera.
«Σήμερα ήταν η καλύτερη μέρα γιατί γνώρισα εσάς» δεν έχουμε καλά-καλά ακούσει στην πραγματική μας ζωή, πόσο μάλλον μπροστά σε κάμερα (εσείς μπορείς να το ακούσεις στο 2:02 του βίντεο). Ο Γιώργος Τσελίκας δεν είναι πλέον ένας απλός ρεπόρτερ στα μάτια μας, είναι κάτι ανώτερο. Μπορεί όλα τα φώτα να πέφτουν πάνω στον ρεπόρτερ του SKAI (και δίκαια) αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, υπάρχουν αρκετοί εκεί έξω που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο δεν έχουν κάτι να ζηλέψουν από εκείνον. Πρόκειται για διάφορους ρεπόρτερ με ευφυΐα και αυθεντικό δημοσιογραφικό δαιμόνιο, πάνω από όλα όμως όταν μιλάνε στην κάμερα, δεν δημοσιεύουν μονάχα πληροφορία, δέχονται και αρκετά (καλόβουλα) σχόλια για το άτομό τους.
Με λίγα λόγια μπορεί να έμπλεξαν με ντροπαλούς ομιλητές που δεν εξέφρασαν τα συναισθήματά τους on air, σίγουρα όμως αξίζουν μια θέση ως καθηγητές στη Στη Μεγάλη των Τσελίκα Σχολή.
Γρηγόρης Μπάκας
Δεν είναι ο Γρηγόρης, δεν είναι ο Μπάκας. Είναι ο παγκόσμιος «Gregory Bakas From Greece»». Η ελληνική δημοσιογραφία ωχριά χωρίς αυτόν και μαγευτικά του νησιωτικά ρεπορτάζ. Ο Τσελίκας πριν τον Τσελίκα. Μια μορφή διαχρονική που μας έκανε περήφανους εντός και εκτός συνόρων μέσα σε ένα θεότρελο παρτάρισμα μεταξύ 2004-2014. Το μεγαλύτερο ατού του; Η αυτοπεποίθηση και το κυνηγετικό του στυλ. Τουλάχιστον αυτό ίσχυε κάποτε. Πλέον πιο σοφός από ποτέ και έχοντας παραδεχτεί ότι «είχα καβαλήσει το καλάμι», καμία γυναίκα δεν έχει να φοβηθεί κάτι αντικρίζοντάς τον. Κανένα μυστήριο, παρά μόνο ένα ανοιχτό βιβλίο. Ένας «γύπας» με καλυμμένα φτερά που όμως για μας θα είναι ένα πτηνό ανήμερο. «Πεθαίνουμε» να τον ξαναδούμε in action.
Μάνια Αλιβιζάτου
Έχει θητεύσει πλάι στον Τσελίκα οπότε μας μεταφέρει έστω και για λίγο τη μαγεία του Έλληνα Alain Delon, ακόμα και από τη θηλυκή πλευρά. Δεν χρειάζεται στρατηγική όπως αυτή του Σταύρου Θεοδωράκη στους «Πρωταγωνιστές» με 90% πλάνα πάνω της και 10% στον συνεντευξιαζόμενο, δεν τα έχει ανάγκη αυτά η Μάνια. Είτε σου παίρνει δηλώσεις, είτε είσαι απλά περαστικός δεν ντρέπεσαι να εκφράσεις τη γνώμη σου.
Δημοσθένης Καρμοίρης
Υπάρχουν άνθρωποι που στην όψη του θλιμμένου συνανθρώπου κάτι παθαίνουν. Συμπονούν και στο τέλος βγάζουν συναισθήματα. Για τον Δημοσθένη Καρμοίρη, το καλοκαίρι δεν εξελίχθηκε όπως θα το περίμενε ο ίδιος καθώς με δύο δηλώσεις-«αυτογκόλ» βρέθηκε γρήγορα εκτός ΕΡΤ, την ώρα που ολόκληρο το ίντερνετ έβραζε για τη μη κάλυψη των Ολυμπιακών Αγώνων. Κακό timing θα έλεγε κανείς, κακή μοιρασιά, ή απλώς κακό φύλλο σε μια παρτίδα σκληρού πόκερ. Θα μπορούσαμε να πούμε πως ο Έλληνας δημοσιογράφος έπαιξε λάθος τα «χαρτιά» του, ωστόσο ως είθισται, όποιος χάνει στα χαρτιά κερδίζει την αγάπη.
Κώστας Βαϊμάκης
Όταν έχεις τον Γκουρού του Έρωτα, δεν χρειάζεσαι συστάσεις. Απλά κάθεσαι, ακούς συμβουλές και μαθαίνεις πώς γίνεται. Είναι ο Γκουρού και ποιεί τον έρωτα. Κάθε του διάλεξη στο ραδιοφωνικό «Fight Club» παραμένει σεμινάριο για αποθήκευση σε θησαυροφυλάκιο, ακόμα και αν είσαι Βέλγος -που σύμφωνα με τον μεγάλο γκουρού δεν υφίστασαι. Όταν ο Κώστας Βαϊμάκης αντίκρισε τη Shakira δεν νοιάστηκε να ποζάρει με χάρη. Για οποιονδήποτε η φωτό με την κυρία Πικέ είναι ευκαιρία ζωής, για τον Γκουρού είναι κάτι σαν τις σέλφι όταν δεν έχεις καθρέπτη. Η Shakira πάλι ακόμα τον ψάχνει να βγάλουν δεύτερη.
