Υπάρχουν τρεις βασικές κατηγορίες οδηγών αγώνων, οι δύο πρώτες συγκεντρώνουν και την συντριπτική πλειοψηφία στο grid. Η πρώτη κατηγορία είναι τα ταλέντα, αυτοί που ξεχώρισαν από μικροί σε αγώνες καρτ και ανέβηκαν σιγά-σιγά την ιεραρχία των μηχανοκίνητων σπορ μέχρι να φτάσουν στην κορυφή και να βρεθούν πίσω από ένα κόκπιτ μονοθεσίου της F1. Η δεύτερη δεν είναι τόσο γοητευτική, είναι αυτοί που «αγόρασαν» τη θέση τους στο grid. Κάποιοι από αυτούς έχουν μια πολύ ισχυρή οικογένεια που πληρώνει για τα χόμπι τους και άλλοι είναι απλά προϊόντα προώθησης ισχυρών χορηγών, κάτι σαν πρώιμοι influencers. Κάπου ανάμεσα σε αυτές τις δύο βασικές κατηγορίες υπάρχει και μια τρίτη, ολιγομελής και σίγουρα πιο ρομαντική, οι Φινλανδοί.
Για τους Σκανδιναβούς, και κυρίως για τους Φινλανδούς, η οδήγηση κάτω από ακραίες συνθήκες δεν είναι επιλογή, είναι επιβίωση. Από τους Hannou Mikkola και Juha Kankkunen, μέχρι τους Mika Hakkinen και Kimi Raikkonen έχουμε να κάνουμε με ένα μοναδικό είδος οδηγών. Σκόπιμα μπήκαν στην ίδια πρόταση πρωταθλητές των ράλι και της F1 γιατί για τους Φινλανδούς δεν έχει καμία απολύτως σημασία το τερέν. Η άσφαλτος της Monza, οι κροκάλες του Ακρόπολις, τα άλματα δεκάδων μέτρων στις Χίλιες Λίμνες, όλα είναι το ίδιο μπροστά στα μάτια ενός Φινλανδού.
Εκεί που οι άλλοι εκκολαπτόμενοι πρωταθλητές εξασκούνται στις πίστες κάρτ, ο αστικός μύθος των Φινλανδών οδηγών αναφέρει πως απλώς προσπαθούσαν να πάνε σχολείο οδηγώντας κάποιο πισωκίνητο Lada στον πάγο. Ένας μύθος που έχει ακουστεί για πολλούς Φινλανδούς οδηγούς και ακόμα κι αν δεν αληθεύει είναι μια ωραία ιστορία για να λέγεται ως ανέκδοτο.
Τι είναι αυτό που κάνει τόσο διαφορετικό των Raikkonen;
Γιατί είναι διαφορετικό να είσαι Φινλανδός οδηγός αγώνων
Είναι ωραία γιατί δείχνει την αντισυμβατική προσέγγιση των Φινλανδών όταν βρίσκονται πίσω από το τιμόνι. Κανείς άλλος δεν μπορεί να συνδυάσει τη γερμανική υπολογιστική ψυχρότητα των Γερμανών με το απερίσκεπτο πάθος των Λατινοαμερικάνων. Εκεί που ο Schumacher υπολόγιζε την ιδανική προσέγγιση του apex, ο Hakkinen έβλεπε την ευκαιρία για προσπέραση. Εκεί που ο Montoya έχανε τον έλεγχο, ο Raikkonen έβρισκε την πρόσφυση.
Ο Kimi έμεινε πιστός σε αυτόν τον φινλανδικό δυϊσμό σε όλη του την καριέρα. Μπορεί ο μοναδικός τίτλος που κατέκτησε, αυτός του 2007, να φαντάζει με φτωχή συγκομιδή μπροστά στον Schumacher, τον Hamilton και τον Vettel, όμως δεν είναι καθόλου τέτοια. Θα αρκούσε το γεγονός ότι έχει κατακτήσει το τελευταίο πρωτάθλημα οδηγών της Ferrari για να μπει στο Hall of Fame, αλλά έχει κι άλλα. Το ρεκόρ των 341 εκκινήσεων σε Grand Prix και η 20ετής παρουσία στο κορυφαίο μηχανοκίνητο σπορ είναι αποδείξεις μιας δέσμευσης και μιας σταθερότητας.
Λένε πως δεν μπορεί να υπάρξει F1 χωρίς τη Ferrari στη γραμμή εκκίνησης και μάλλον έχουν δίκιο. Ωστόσο μια F1 χωρίς το φινλανδικό αλατοπίπερο θα είναι σίγουρα πιο βαρετή. Η Alfa Romeo ανακοίνωσε πως με την αποχώρηση του Kimi Raikkonen στο τέλος της σεζόν, τη θέση του θα καταλάβει ο Valtteri Bottas. Η παράδοση της σκυτάλης από έναν Φινλανδό σε έναν άλλο είναι το μεγαλύτερο εχέγγυο για τη διατήρηση αυτής της ιδιαιτερότητας που κάνει τη Formula 1 λίγο πιο ενδιαφέρουσα.
O Kimi στη λιτή του ανακοίνωση είπε πως θέλει χρόνο για να αφιερωθεί περισσότερο στα δύο παιδιά του. Όλοι οι οδηγοί αγώνων αλλάζουν όταν κάνουν παιδιά και οικογένεια, όμως οι Φινλανδοί το παίρνουν πολύ πιο σοβαρά, το είδαμε και όταν έκανε οικογένεια ο Mika Hakkinen. Υποστήριξε ακόμα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να στραφεί σε κάποιο άλλο μηχανοκίνητο σπορ, κάποιο πιο «αργό» όπως συνηθίζουν οι απόστρατοι της F1. Όλοι ξέρουμε πως κάτι τέτοιο είναι ένα κραυγαλέο ψέμα και είναι θέμα μηνών από το τέλος της τρέχουσας σεζόν για να δούμε και πάλι τον Iceman να φοράει το κράνος του και να τρέχει σε κάποιον αγώνα αντοχής ή ράλι. Θα περάσουν ακόμα πολλά χρόνια για να αποχαιρετήσουμε τον Kimi.
