Το να είσαι lead singer σε μια μπάντα έχει πάντα μεγάλο πρεστίζ, ειδικά άμα πάνω σου βρίσκεται μεγάλο μέρος του show και της δημοφιλίας της. Ειδικά όταν είσαι η εικόνα των Rolling Stones και ονομάζεσαι Mick Jagger, τότε είναι λογικό πολλές φορές να ξεφεύγεις, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι η υπόλοιπη μπάντα θα δέχεται τα τερτίπια σου. Με λίγα λόγια όταν μια μέρα ο Mick Jagger φερόταν σαν η μπάντα να του ανήκει, ο Charlie Watts δεν σήκωνε πολλά. Για την ακρίβεια ένα πράγμα σήκωσε και αυτό ήταν η γροθιά του.
Πώς όμως έγινε το εν λόγω επεισόδιο;
Σύμφωνα με όσα έχει πει ο κιθαρίστας, Keith Richards, στην αυτοβιογραφία του, η ζωή των Stones ήταν σε τεντωμένο σκηνή και το ενδεχόμενο να διαλυθεί η μπάντα ήταν πολύ πιθανό σενάριο. Μέσα στον γενικότερο καβγά που είχε με όλους, ο Jagger φαίνεται να είπε στον Watts «εσένα τι σε νοιάζει, είσαι απλώς ο ντράμερ μου». Δύο τα λάθη στη συγκριμένη πρόταση.
Διαβάστε εδώ πώς αποχαιρετίσαμε τον σπουδαίο Charlie Watts.
Αρχικά ο ντράμερ δεν είναι μια συμπληρωματική θέση σε μια μπάντα, αλλά εκείνος που κρατάει τον ρυθμό και όλους τους άλλους σε κοινή πορεία μέχρι το τέλος του τραγουδιού, κάτι το οποίο όλοι γνωρίζουν, ιδιαίτερα ο Mick Jagger. Το μεγαλύτερο λάθος του ωστόσο ήταν ότι αποκάλεσε τον Watts «ντράμερ μου». Και Charlie Watts, όσο απλός και χαλαρός και να φαινόταν εξωτερικά, κανείς δεν μπορούσε να του πει τι να κάνει και ποιος είναι. Μερικοί λένε μάλιστα ότι από όλους της μπάντας ο Watts που πρόσφατα έφυγε από τη ζωη σε ηλικία 80 ετών, ήταν ο πιο «μάχιμος» και «τρελάρας» της παρέας.
Παρά τα λεγόμενα του Jagger, o Watts δεν μίλησε και αποχώρησε από το μίτινγκ με προορισμό το δωμάτιό του. Το γεγονός ότι τον αγνόησε δεν πέρασε στα ψιλά από τον lead singer της μπάντας και άρχισε να τον παίρνει τηλέφωνο –έχοντας πιεί πολλά λίτρα αλκοόλ- φωνάζοντας στο ακουστικό «πού είναι ο ντράμερ μου;». Ο Jagger νόμιζε ότι έκανε ό,τι ήθελε, ο Watts όμως είχε φτάσει στο αμήν.
Μόλις λοιπόν τον αντίκρισε, έπιασε τον Jagger από τον γιακά και λέγοντάς του «μην με ξαναποκαλέσεις ντράμερ σου» του προσγείωσε ένα δυνατό χουκ που έστειλε το «φίλο» του πάνω σε ένα πιάτο σολομού το οποίο μάλιστα εκσφενδονίστηκε έξω από το παράθυρο λόγω της πρόσκρουσης.
«Ο Jagger είχε αυτο το σύνδρομο του ηγεμόνα. Ήθελε να νιώθει ότι είναι καλύτερος και περισσότερο απαραίτητος από όλα τα άλλα μέλη της μπάντας» κατάληξε ο Keith Richards.
