Είναι απορίας άξιο γιατί το Χόλυγουντ δεν έχει εκμεταλλευτεί σεναριακά τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Πραγματικά πρόκειται για μια εποχή που σου δίνει στο πιάτο λύσεις για να γυρίσεις ό,τι σειρά τραβάει η όρεξή σου.
Θες κωμικοτραγικές καταστάσεις; Έχει. Θες βία; Έχει. Θες δολοπλοκίες και πισώπλατα μαχαιρώματα; Έχει. Θες μάχες; Ουυυυ με τον σωρό! Θες σέξι σκηνικά στον ιππόδρομο και τα αυτοκρατορικά δωμάτια; Να φάνε και οι κότες.
Πέρα από τον χαβαλέ τώρα, πραγματικά υπάρχει υλικό. Αλλά μέχρι στιγμής οι Δυτικοί δεν το έχουν πάρει χαμπάρι. Μας έχει μείνει παρακαταθήκη μια αλήστου μνήμης, ελληνική ασπρόμαυρη σειρά με τον –ω ναι!- Αλμπέρτο Εσκενάζυ να παίζει τον Βυζαντινό στρατιώτη.
Σήμερα, λοιπόν, τη μέρα που η Κωνσταντινούπολη γινόταν πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 330 μ.Χ και ξεκινούσε τρόπον τινά η πορεία του Βυζαντίου, είπαμε να δώσουμε μερικά μαθήματα απλής, σεναριακής οικονομίας στους Κουτόφραγκους. Τι θα γίνει μωρέ, θα γυρίσετε καμιά σειρά με το Βυζάντιο; Μασημένη τροφή σας δίνουμε!
1. Θεέ μου, σχώρα με αλλά θα τους πάρει ο Διάολος όλους (SITCOM)
Πικρή και μαύρη κωμωδία με πρωταγωνιστή τον Προκόπιο. Ο διάσημος ιστορικός του Βυζαντίου, έζησε από κοντά τα χρόνια του Ιουστινιανού. Τα πρώτα του βιβλία είναι ένας ύμνος προς τον αυτοκράτορα και τη συμβία του Θεοδώρα, όμως στην «Απόκρυφη Ιστορία» βγάζει όλο το μένος του για τις ασχήμιες, δολοπλοκίες και γενικά ανωμαλίες που έβλεπαν τα ματάκια του.
Στη σειρά τον βλέπουμε να ζει μια διπλή ζωή. Το πρωί κάνει ολημερίς τεμενάδες στα αφεντικά του, το βράδυ όμως κλείνεται στο δωματιάκια του και γράφει αιχμηρά λιβελλογραφήματα με ένα σατανικό χαμόγελο αλά Ιζνογκούντ στα χείλη. Σαν άλλος πανελίστας τα βγάζει όλα στη φόρα: για το βρακί-κορδόνι της Θεοδώρας, για το παρελθόν της που τη γλένταγε ο ένας κι άλλος και για τον Ιουστινιανό που τον έσερνε λες και ήταν καράβι. Γενικά, χώνει χώνει χώνει μέχρι να του τελειώσει το μελάνι, έρθει το πρωί, γυρίσει στη μίζερη θεσούλα του και συνεχίσει να μισεί τους πάντες και τα πάντα (στα κρυφά).
2. The Varangian Guard: Armed, drunk and dangerous (ΕΠΙΚΗ ΣΕΙΡΑ)
Οι Βαράγγοι ήταν η μισθοφορική φρουρά του Αυτοκράτορα από τον 9ο αιώνα και μετά. Δεν ήταν ντόπιοι, βάρβαροι από τις εσχατιές της Ευρώπης ήταν. Σάξονες, Βίκινγκς και γενικά κάθε καρυδιάς καρύδι. Καλά παιδιά δεν τους έλεγες, αφού αυτά τα γιγαντιαία και αμόρφωτα ντούκια είχαν αρκετά απλές συνήθειες: κράδαιναν τσεκούρια και σπαθιά, έπαιζαν μάπες, πληρώνονταν για αυτό και γινόντουσαν λιάρδα καθημερινά.
Σε αυτή τη μίνι σειρά βρισκόμαστε στα 1081 μ.Χ όπου ο Αυτοκράτορας Αλέξιος Κομνηνός έχει πάρει τα φουσάτα του για να συναντήσει του Νορμανδούς που θέλουν να μπουκάρουν στα χωράφια του. Στο Δυρράχιο η κατάσταση βρωμάει μπαρούτι. Στις τάξεις των Βαράγγων, που πολεμούν για τους Βυζαντινούς, υπάρχουν Σάξονες –το έθνος δηλαδή που έχασε την κυριαρχία της Βρετανίας το 1066 από τους Νορμανδούς. Όπως καταλαβαίνεις υπάρχει πολύ κακό προηγούμενο. Οι εντολές του Αυτοκράτορα είναι απλές: δε θα ορμήσετε αν δε δώσω πρώτα σύνθημα εγώ κοθόρνια. Έλα όμως που όταν είσαι χώμα από τα ποτά, ο τσαμπουκάς σου βγαίνει αβίαστα. Οι μισθοφόροι, που λες, κάνουν ότι τους κατεβεί στο κεφάλι και χάνουν τα αυγά και τα πασχάλια –παρά τις κραυγές του Αυτοκράτορα που ουρλιάζει μανιασμένος «που πάτε μωρέ κωλόζωα μεθυσμένα»! Κορυφαία σκηνή: η πρώτη συνάντηση Νορμανδών και Σαξόνων όπου σε όλο το πεδίο μάχης ακούγεται η ιαχή «ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ»;
3. The Acritans (ΣΑΠΟΥΝΟΠΕΡΑ)
Οι Ακρίτες ήταν φρουροί που βρίσκονταν στα ανατολικά όρια της Αυτοκρατορίας. Τους δίνονταν χωράφια να τα καλλιεργούν με αντάλλαγμα να φυλάνε τα σύνορα από εχθρούς και ληστές. Με άλλα λόγια περνούσαν μια ζωή με τη τσουγκράνα και το σπαθί στο χέρι, να αποκρούουν επιθέσεις και να κυνηγάνε κλεφτοκοτάδες μέσα στη νύχτα. Κι όλα αυτά δίπλα στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς των Αράβων.
Το σκηνικό έχει στηθεί για έναν αλλόθρησκο έρωτα που καμία από τις δύο πλευρές δε θέλει -σε μια καθημερινή σειρά που θα ραγίσει καρδιές. Ο Ανδρόνικος κάνει περιπολία καβάλα στο άλογο, χάνεται πάνω στα βουνά και βρίσκεται από την άλλη πλευρά των συνόρων. Στην αναζήτησή του για λίγο νερό θα λιποθυμήσει δίπλα σε ένα πηγάδι. Θα τον βρουν τα κορίτσια τα μουσουλμανικά μισοζώντανο από τις κακουχίες. Η Φάτιμα θα αγαπήσει Ανδρόνικο από την πρώτη ματιά αλλά θα τρομάξει που ’ναι χριστιανός. Ο Ανδρόνικος ξυπνάει σαν από όνειρο φωνάζοντας «Στάσου μύγδαλα, μήπως έχεις να μου δώσεις γιατί ψοφάω της πείνας»; Κάπου εκεί θα γίνει ένα μπερδεγούει με soundtrack Σταμάτη Γονίδη που δε θα δούμε όμως για να μην είναι X-rated η σειρά.
Όταν θα γυρίσει πίσω ο Ανδρόνικος δε θα μπορεί να την ξεχάσει. Η μάνα του θα του πει «Καλά μωρέ άχρηστε, μουσουλμάνα πήγες και ερωτεύτηκες, χάθηκαν οι ντόπιες»; Της Φάτιμα θα της ξυρίσουν το κεφάλι και θα τη φυλακίσουν σε ένα κάστρο να τη φυλάει ένας δράκος για τιμωρία. Ο Ανδρόνικος θα κάνει κάτι τελετές μαύρης μαγείας να ξυπνήσει τα νεκρά του αδέρφια γιατί κανείς άλλος δε θέλει να τον βοηθήσει. Αυτά θα σηκωθούν από τον τάφο αλλά αντί να βάλουν ένα χεράκι θα παίξει καυγάς για κάτι χωράφια που δεν είχαν μοιραστεί σωστά στην κληρονομιά. Η κοπέλα θα του στείλει γράμμα στα κρυφά που του λέει «Φάτιμα Αγαπάει Ανδρόνικο». Εκείνος θα βγάλει κινητό, για να μη μπλέκει τώρα με ταχυδρομεία, και θα στείλει sms : «Μωρό, όχι τώρα, έχω δουλειά». Τελικά η Φάτιμα θα τα φτιάξει με τον Δράκο και τον Ανδρόνικο θα τον φάνε μπαμπέσικα τα αδέρφια (τα νεκρά). Μετά ως άλλοι White Walkers θα ξυπνήσουν τους υπόλοιπους νεκρούς και θα αλώσουν την Κωνσταντινούπολη πέρα ως πέρα. Τρομερά σκηνικά στο τέλος με ζόμπι να κάνουν όργια, πλιάτσικο και rave πάρτι μέσα στην κατεστραμμένη πόλη υπό τους ήχους του Dance with The Devil .
