Πάντα, σε συζητήσεις με φίλους, λέγαμε πως ο χειρότερος ρόλος που έτυχε στον Joe Pesci ήταν εκείνος στο Φονικό Όπλο. Δεν ξέρω πόσοι τον θυμούνται, αλλά εκείνος ο γκαφατζίδικος χαρακτήρας που του γράψανε στο σενάριο, του φιλάργυρου πωλητή που προσπαθούσε να ζήσει σαν αστυνομικός την ζωή των Mel Gibson και Danny Glover, σκότωσε κάτι από τον Tommy DeVito, τον χαρακτήρα του στο Goodfellas.
Ο Pesci μέχρι σήμερα παραμένει ένας ιδιότροπος άνθρωπος και πολύ περισσότερο, ιδιότροπος χαρακτήρας. Θα μπορούσε να πει κανείς πως φταίει η ηλικία του για τις περιέργειες του, αλλά η αλήθεια είναι πως πάντα ήταν ένας δύσκολος άνθρωπος για να δουλέψει κανείς. Δεν του άρεσαν σενάρια, δεν του άρεσαν άνθρωποι με τους οποίους δούλευε, δεν του άρεσε το πως γράφανε το σενάριο των χαρακτήρων του και έκανε αρκετές φορές επεμβάσεις και διορθωτικές κινήσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η συμμετοχή του στο Raging Bull όπου ο σεναριογράφος Mardik Martin ανέφερε συγκεκριμένα πως «Ο μόνος λόγος που δέχομαι να δουλέψω με έναν τόσο δύσκολο άνθρωπο είναι το ασυναγώνιστο ταλέντο του».
Γιατί προφανώς αυτό είναι κάτι που δεν χρειαζόταν δεύτερη σκέψη για να το εξακριβώσεις. Το έβλεπαν όλοι όσοι συνεργαζόντουσαν μαζί του. Ο Robert De Niro με τον οποίο έγιναν φίλοι. Ο James Woods που στο Once Upon A Time in America είχε αναφέρει πως θεωρούσε τύχη να δουλέψει με έναν άνθρωπο σαν τον Joe Pesci. Και μετά ήταν ο Martin Scorseseπου, κατάφερε να δει πίσω από το παρουσιαστικό. Ας είμαστε ειλικρινείς. Με βάση την εμφάνιση του στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, ο Pesci ήταν μια κωμική φιγούρα. Είχε κοντό ανάστημα, πολύ πλατύ χαμόγελο, ένα κούρεμα ασυνήθιστο για την εποχή και μία τσιριχτή φωνή που έμοιαζε με το fast forward ενός παλιού κασετόφωνου. Το να μπορέσεις να δεις έναν απειλητικό χαρακτήρα σε έναν τέτοιο ηθοποιό, θα ήταν αδύνατον έως αστείο – ειδικά για εμάς που μεγαλώσαμε μαζί του στο Home Alone.
Όμως το Goodfellas έκανε κάτι περισσότερο από αυτό. Εξίσωσε την εμφάνιση του κάθε gangster της εποχής με εκείνη του Pesci. Οι wiseguys του Scorsese ήταν απλοί καθημερινοί άνθρωποι, που δεν είχαν καμία σχέση με τους καπελαδάτους με τα παλτά της δεκαετίας του ‘20 που δούλευαν για τον Al Capone. Το σύμπαν του Scorsese στο Goodfellas ήταν απλό. Μία παρέα καθημερινών τύπων που έπαιρναν το μερτικό τους δουλεύοντας για έναν capo όπως ο Paulie Sorvino και που έπρεπε να κάνουν ένα πράγμα. Να κρατούν το στόμα τους κλειστό. Ο χαρακτήρας του Pesci, για τον οποίο κέρδισε το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου με τον πιο σύντομο λόγο βράβευσης στην ιστορία της Ακαδημίας, ήταν το παζλ που δεν κούμπωνε. Ή μάλλον κούμπωνε μοναδικά με το υπόλοιπο καστ. Ο Tommy DeVito ήταν ο gangster που δεν ήθελε απαραίτητα να γίνει wiseguy. Είχε όμως τους δικούς του κανόνες και μπορεί να πει κανείς ότι αυτή είναι και η τρομαχτική του γοητεία στο Goodfellas.
Ουσιαστικά, ο Joe Pesci ήθελε ο χαρακτήρας του να αποτελέσει περισσότερο δίδαγμα. Το πως μπορείς να εξελιχθείς και να χαθείς τελείως μέσα σε ένα τέρας που καταλαβαίνει μόνο από φόνους και από μία εσωτερική ανάγκη εκτός εαυτού. Ο Tommy του Joe Pesci, ήταν ο πιο ανέλπιστα ψυχωτικός γκάνγκστερ της μεγάλης οθόνης. Οπού την μία μπορεί να λέγατε αστεία πίνοντας μπίρες και την άλλη να σε γέμιζε τρύπες από τις σφαίρες. Ήταν αυτό ακριβώς το στοιχείο που τον έκανε τρομαχτικό, ήταν αυτή ακριβώς η βίαιη πινελιά που κόσμησε ένα από τα μεγάλα αριστουργήματα του Scorsese. Για αυτό και ο ρόλος του δεν έμεινε μόνο στα κιτάπια της Ακαδημίας αλλά στην αιωνιότητα.
Όσο για το μέλλον; Είναι μάλλον αδύνατον να ξαναδούμε τον Pesci σε μία μεγάλη παραγωγή. Είχε ξεμακρύνει από αυτές πολύ νωρίτερα από το Irishman, το οποίο το είδε περισσότερο σαν ένα reunion με αγαπημένους φίλους παρά σαν δουλειά. O Joe Pesci βρίσκεται μόλις μερικά βήματα μέχρι τα 80 και ίσως το στοιχείο που τον διακρίνει, είναι πως δεν θεωρεί ότι έκανε και τίποτα σπουδαίο. Δεν είδε ποτέ δηλαδή τον χαρακτηριστικό ρόλο του Tommy DeVito σαν ένα μεγάλο σταθμό της καριέρας του. Ήταν απλά ένα φιλμ που δούλεψε με τους τρόπους με τους όποιους ήθελε και έτυχε να αρέσει και στο κοινό. Έχει λίγους φίλους, μία κόρη και τρία διαζύγια. Θα έλεγε κανείς ότι δεν διαφέρει από τον μέσο Αμερικάνο.
Αρκεί όμως να ξαναβάλεις το Goodfellas για να τον δεις σαν Tommy και να δεις πίσω από εκείνο το χαμόγελο και την όρεξη για χαβαλέ, μία απειλή που όμοια της δεν φανταζόταν ούτε ο ίδιος ο Scorsese. Ένας ρόλος που για κάποιους δεν είχε τίποτε το ιδιαίτερο και όμως είχε τα πάντα. Ένας ηθοποιός που θεωρεί ότι δεν έκανε σχεδόν τίποτα και όμως έκανε τόσα πολλά.
