Η καθημερινότητα και τα βιώματά μας είναι σαν τα μαθηματικά, γεμάτα σταθερές και μεταβλητές. Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν από τη ζωή μας, οι καταστάσεις παραμένουν. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε ότι συμβαίνει και στον κινηματογράφο μόνο που από χτες (5/2) αισθανόμαστε ότι έχασε μια σταθερά του. Γιατί ο Christopher Plummer μπορεί στην τελική να ήταν ένας άνθρωπος, αλλά δεν αισθανόσουν ποτέ ότι θα «έφευγε». Ακόμα και αν είχε σταματήσει λόγω ηλικίας να έχει πρώτους ρόλους, ήταν πάντα εκεί, σε κάθε παραγωγή που ήθελε μια τόνωση ποιότητας.
Διότι ο Plummer δεν ήταν απλώς ένας τύπος που εμφανιζόταν σε ένα φιλμ ή μια παράσταση και έλεγες «ναι, κάπου τον έχω ξαναδεί». Ήταν εκείνος που η παρουσία του έκλεβε την παράσταση με το επιβλητικό του στυλ, το βαρύ του «παίξιμο» και τους ρόλους που ακόμα και αν δεν προορίζονταν να αγγίξουν τον κόσμο, εκείνος κατάφερνε να τους κάνει ξεχωριστούς.
Και το έκανε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του
Είναι ίσως λίγο άδικο για όλους εμάς τους μεταγενέστερους που δεν προλάβαμε να τον απολαύσουμε στην περίοδο της ακμής του. Τότε που έκανε το μεγάλο «μπαμ» πλάι στην Julie Andrews ως Captain Von Trapp στο κλασικό «The Sound of Music», ή αργότερα όταν ανάδειξε ιστορικούς χαρακτήρες στην 7η Τέχνη, όπως ο Commodus στο The Fall of the Roman Empire (1964), ο Arthur Wellesley στο Waterloo (1970), ο Rudyard Kipling στο The Man Who Would Be King (1975) και ο Mike Wallace στο The Insider του 1999. Όπως είναι άδικο που δεν μπορούσαμε να τον απολαύσουμε στο αγαπημένο του θέατρο, εκεί όπου ξεχείλιζε από ποιότητα και άφηνε εποχή υποδυόμενος τους Cyrano de Bergerac (Cyrano) και Iago (Othello).
Ο Plummer ήταν ένας άνθρωπος που η παρουσία του προσέδιδε χαρακτήρα και ποιοτική φινέτσα σε όποια παραγωγή και αν συμμετείχε, ακόμα και έβγαζε μάτι όταν ερχόταν από μια άλλη, πιο ρομαντική εποχή. Ήταν όμως εκείνος που με όπλο τα χρόνια και την εμπειρία, του προσέδιδαν το αυτοκρατορικό αυτό κύρος και το στόμφο που πολλοί μεταγενέστεροι ηθοποιοί θα ζηλεύουν για πάντα. Στοιχεία που ούτε ένα Όσκαρ –το 2010 για την ταινία «The Beginners»-, ή η Υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ Αντρικού Ρόλου που έγραψε ιστορία το 2017 –όταν αντικατέστησε τον Kevin Spacey ως Paul Getty στο «All the Money in the World» και έγινε σε ηλικία 88 ετών ο γηραιότερος που έχει προταθεί για Χρυσό Αγαλματίδιο- δεν μπορούν να αντικατοπτρίσουν το μεγαλείο του.
Αυτή η μεγάλη σταθερά του Hollywood λοιπόν και της 7ης Τέχνης γενικότερα έζησε μια πλήρη ζωή, «έφυγε» σε ηλικία 91 ετών γεμάτος επιτεύγματα και το κυριότερο, ήταν μαζί με τους αγαπημένους του ανθρώπους στις τελευταίες του στιγμές. Για μας ωστόσο θα είναι σαν να μην «έφυγε» ποτέ.
Διότι ο Christopher Plummer δεν ήταν απλώς έναςάνθρωπος, ούτε μόνο ένας μύθος. Είναι μια ολόκληρη ιδέα. Και οι ιδέες δεν «σβήνουν» ποτέ.
