Για τον σύγχρονο άντρα η φιλία είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι στην καρδιά του. Μέσω της παρέας άλλωστε και της συναναστροφής με τους γύρω αθρώπους κανείς δεν βγήκε ποτέ χαμένος. Άλλωστε δεν μιλάμε για μια σχέση συνεργατών ή συναδέλφων αλλά έναν δεσμό διαπροσωπικό, που όταν ξεπερνά τα όρια του συνηθισμένου τον αναγάγεις σε κάτι άλλο, πολύ πιο δυνατό. Πολύ πιο βαθύ. Είναι αυτό το άτομο που έχεις δεθεί τόσο και τον αποκαλείς κολλητό σου. Ή αλλιώς, αδερφό σου.
Για ανθρώπους που δεν είχαν ποτέ αδέρφια, οι κολλητοί λειτουργούν σαν τα άτομα που ήθελαν να έχουν δίπλα τους όσο μεγαλώνουν αλλά δεν μπορούσαν ποτέ να έχουν. Όσο για εκείνους που έχουν μεγαλώσει με κάποια άτομα δίπλα τους, αυτά τα πλάσματα που τα έβλεπανν κάθε μέρα στο σπίτι, εκείνα που ήξεραν ότι βρίσκονται στο διπλανό δωμάτιο όταν το σκοτάδι σκέπαζε τα πάντα και έψαχναν ένα μέρος για συντροφιά, γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα την αξία ενός αδερφού/ής.
Ο κορονοϊός και γενικότερα το lockdown έφερε πολύ κόσμο που σπούδαζε ή δούλευε εκτός Αθήνας (ή γενικότερα μακριά από το σπίτι) πίσω στο πατρικό με αποτέλεσμα πολλές οικογένειες να θυμηθούν τα ξέγνοιαστα εκείνα χρόνια που ζούσαν πολλά άτομα κάτω από την ίδια στέγη.
Ακόμα και αν πλέον που έχουν περάσει τα χρόνια οι ανάγκες και οι ιδιοτροπίες της εφηβίας έχουν περάσεις ανεπιστρεπτί, ο χαρακτήρας, η επαγγελματική πορεία και η ωριμότητα δεν επιτρέπουν πλέον τις έντονες στιγμές του παρελθόντος, δεν σημαίνει ότι και σήμερα που μεγάλωσες δεν μπορείς να βιώσεις παρέα με αυτούς τους ανθρώπους που δεν τους αποκαλείς απλώς, αλλά είναι αδέρφια σου, τη διαφορετική ενέργεια που μπορούν μόνο εκείνοι να προσδώσουν σε σένα και στην ψυχή σου.
Το ότι δύο άτομα έχουν σχέση εξ αίματος και κοινά βιώματα δεν σημαίνει ότι αυτόματα θα έχουν μια ήπια σχέση. Η κοινή τριβή σε 24ωρη σχεδόν βάση δεν έβγαλε ποτέ κοινούς χαρακτήρες και αυτό είναι και το πιο δύσκολο της υπόθεσης. Εκτός από μια καθημερινή «φιλική» σχέση, το πάρε-δώσε με τα αδέρφια σου είναι μια διαδικασία που δοκιμάζεται χωρίς διαλείμματα από τότε που γεννήθηκες. Θα είναι μια σχέση με τα πάνω και τα κάτω της, με πολλές καλές και ακόμα περισσότερες έντονες στιγμές, που όμως θα σου δώσουν ένα μεγάλο μάθημα.
Το πώς να συμβιώνεις στον ίδιο χώρο με ένα ή παραπάνω άτομα, καθώς ζείτε και οι δυο κάτω από την ίδια στέγη, υπό τους ίδιους όρους. Και εκεί είναι το σημείο μηδέν και για τους δύο (ή παραπάνω ανάλογα με το πόσοι είστε). Το αν πλέον η τριβή σας αυτή ονομάζεται «αδερφική αλληλεγγύη», ή απλώς «ανοχή». Καλώς ή κακώς κάποια άτομα δεν ταιριάζουν, ακόμα και αν έχουν το ίδιο αίμα.
Αν όμως ταιριάζουν…
Σε όποιους λέω ότι είμαστε τρία αγόρια, το πρώτο πράγμα που αντικρίζω πάντα είναι δύο μάτια να γουρλώνουν και τη φράση «η καημένη η μητέρα σου» -εκείνα μας ήθελε αγόρια, οπότε μην τη λυπάστε-. Ναι, μάλιστα. Τρία αγόρια σπίτι, κάτι που ισοδυναμεί με καθημερινές καταστροφές (κεφαλιών ή επίπλων), τους γονείς να έχουν μάθει απ’ έξω τα εφημερεύοντα νοσοκομεία για να πεταχτούμε για ράμματα ενώ ακόμα δεν θα ξεχάσω την κόρη του νονού μου που δεν θυμόταν τα ονόματά μας, παρά μόνο ότι μας αποκαλούσε «Οι Βάρβαροι».
Γενικότερα το καλύτερο ξύλο το παίζεις πάντα με αδέρφια σου.
Παρά τις στιγμές έντασεις –πίστεψέ με, ήταν πολλές-, τους τσακωμούς για το ποιος θα παίξει περισσότερο PlayStation, ποιος θα φάει το μεγαλύτερο κομμάτι από τις μπριζόλες μέχρι το ποιος θα κάτσει μπροστά στο αυτοκίνητο, μπορώ να πω ότι σαν αδέρφια είμαστε πολύ δεμένοι, ακόμα και αν είμαστε εντελώς διαφορετικοί.
Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να κάνουμε παρέα ένα sleepover μετά από πολλά χρόνια και το μυαλό μου αυθόρμητα ένιωθε με έφερε σε μια κατάσταση γνώριμη. Μια φάση που είχα ξεχάσει πώς είναι αλλά να μπορώ να πω ότι με γέμιζε με ασφάλεια και μια θετική ενέργεια. Περισσότερο όμως κοιτώντας τους δύο μικρότερους αδερφούς μου στα μάτια και ήξερα ότι δεν υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που με καταλαβαίνουν καλύτερα από αυτούς.
Ακόμα και αν δεν ταιριάζουμε στις συνήθειες και τη νοοτροπία, υπάρχει κάτι που μας δένει χωρίς να έχει καν εξήγηση. Είναι αυτοί που θα νιώσεις καλύτερα μόνο και μόνο αν τους έχεις δίπλα σου, χωρίς καν να σου πουν κάτι. Τα αδέρφια μπορεί να εξελιχθούν σαν φίλοι στη ζωή εκτός σπιτιού, ωστόσο θα σου προσφέρουν ένα διαφορετικό συναίσθημα, μια διαφορετική ενέργεια από κάθε άλλο άνθρωπο. Τους κοιτάς στα μάτια και ξέρεις ότι δεν μπορείς να τους ξεγελάσεις, γιατί είναι απλά μια προέκταση του εαυτού σου. Αυτή που έχεις κλειδώσει στο παρελθόν τώρα που πέρασαν τα χρόνια και αυτοί είναι εκεί για να σου θυμίζουν συνεχώς ποιος πραγματικά είσαι.
Ποτέ καμία διαπροσωπική σχέση δεν ήταν ποτέ της εύκολη, ιδίως αυτή μεταξύ αδερφών. Κυρίως αυτή διότι έχει μια ξεχωριστή δύναμη σε σχέση με όλες τις άλλες. Αυτή που σου λέει ότι όπου και να βρεθείς, σε όποια κατάσταση –καλή η κακή- δεν θα είσαι ποτέ μόνος σου.
Σαν τα πιο φωτεινά αστέρια ένα πράγμα. Ξέρεις ότι μπορεί να είναι μακριά, αλλά θα είναι πάντα εκεί για σένα.
