Από ηθοποιός σε σίριαλ για παιδάκια έκανε έφτασε να παριστάνει το βλαχαδερό που ερωτεύεται την αριστοκράτισσα (σ.σ.: στο Notebook). ενώ στη συνέχεια «ντύθηκε» τοξικομανής και άρχισε να διδάσκει σε σχολείο. Έκανε για λίγο ένα διάλειμμα και επανήλθε ως νέος γόης του Χόλιγουντ. Είδαμε την ζόρικη πλευρά του στο «God Only Forgives», έγινε ο αγαπημένος των γυναικών στο «Crazy Stupid Love», πήρε θέση πλάι στον Harrison Ford στο πολύ καλό «Blade Runner 2049» του Denis Villeneuve, ενώ ετοιμάζεται να ντυθεί λυκάνθρωπος στο ανανεωμένο «The Wolfman» αλλά και στο «Gray Man». Θες και άλλα;
Το 2004, όταν ο άρχοντας του στυλ γύρισε την πρώτη πραγματικά μεγάλη του επιτυχία το «The Notebook», ο σκηνοθέτης του έργου ο Nick Cassavetes του έδωσε τον ρόλο επειδή δεν θεωρούσε πως δείχνει πολύ cool και δεν ήταν ωραίος τύπος. Το λες και προσβολή. Πραγματικά ρε Nick κάποιο πρόβλημα έχεις.
Πάντως μόνο τυχαίο δεν μπορείς να αποκαλέσεις τον Ryan. Μην τον βλέπεις που είναι σε όλα τα πρωτοσέλιδα μόδας και βρίσκεται στην κορυφή των προτιμήσεων κάθε σκηνοθέτη για κινηματογραφική επιτυχία. Μην σε παραπλανεί το γεγονός ότι «εκπέμπει» κομψότητα από πάνω μέχρι κάτω. Δεν είναι κάνας φλωράκος για να τον κοροϊδέψεις. Σε αντίθεση με όλους τους άλλους τους λαμπερούς στο κόκκινο χαλί -τραγουδιστές, ηθοποιούς και ό,τι άλλο υπάρχει- δεν «πουλάει» στυλ.
Είναι ο ίδιος στυλ
...και δεν χρειάζεται καν να το προσπαθήσει για να το δείξει.
Τι περίμενες; Να φορά το ειδικό, πανάκριβο Gucci κοστούμι για να μπει στη λίστα των καλοντυμένων του «Forbes»; Ο άρχοντας ξέρει τι κάνει και το διδάσκει. Αν τον είχες κολλητό και βγαίνατε για ποτά και ζητούσες την συμβουλή του για ντυσίματα, τέσσερα πραγματάκια θα σου’ λεγε όλα κι όλα -αυτά που βρίσκονται στο παρακάτω άλμπουμ-:
Είπε κανείς ότι είναι κακός ηθοποιός;
Ο 42χρονος -από σήμερα- μπορεί να μην το έχεις παρατηρήσει αλλά ανήκει σε αυτή την σπουδαία κατηγορία ηθοποιών οι οποίοι θα έκαναν τα πάντα προκειμένου να μπουν στο πετσί του ρόλου τους. Ναι, δεν ήταν μόνο ο Ledger -Θεός σχωρέστον-, ο Christian Bale και ο Daniel Day-Lewis εκείνοι που κατάντησαν «παράσιτα» προκειμένου να γίνουν «ένα» με την ερμηνεία τους.
Ο Gosling στο πολύ καλό – για μένα η καλύτερη ερμηνεία του ever- «Half Nelson» κατάντησε να ζει μόνος σε ένα διαμερισματάκι της Νέας Υόρκης και κοιμόταν σε στρώμα για πολύ καιρό, προκειμένου ο Dan Dunne να είναι ο πιο πιστευτός ναρκoμανής δάσκαλος της μεγάλης οθόνης. Το αποτέλεσμα τον δικαίωσε.
Μέχρι όμως να φτάσει να παίζει όλους αυτούς τους ρόλους, να γίνει το fashion icon και γόης της εποχής βρήκε πολλούς «σκόπελους» στο διάβα του. Και δεν ήταν εύκολο να τους ξεπεράσει.
Το πρώτο ήταν η παιδική του ηλικία. Κανείς δεν τον καταλάβαινε και πολλοί από τους συμμαθητές του τον κορόιδευαν. Ήταν να μην δει όμως το «Rambo: First Blood» –ναι εκείνο που ο Stallone ανατινάζει ολόκληρη πόλη επειδή τον τραμπουκίζουν οι αστυνομικοί - και την επόμενη μέρα φρόντισε οι μπούληδες να μην τον αγγίξουν ποτέ ξανά.
Όχι δεν τους έσπασε στο ξύλο ή κάτι τέτοιο, απλά έσκασε «μύτη» με μαχαίρια στο σχολείο και άρχισε να τους τα πετάει! Αυτό αποτέλεσε αφορμή να απομακρυνθεί από το σχολείο, το οποίο πληροφοριακά ποτέ δεν τελείωσε.
Από τα 13 του άρχισε να ασχολείται με την υποκριτική σε παραγωγές της Disney ενώ ως έφηβος συμμετείχε σε show για μικρότερες ηλικίες με πιο ξακουστές το «Breaker High» (ένα σχολείο πάνω σε κρουαζιερόπλοιο), τον Ηρακλή - a.k.a. Kevin Sorbo σε μικρή ηλικία -ενώ έπαιξε και σε ένα επεισόδιο «Goosebumps». Όταν όμως θέλησε να φύγει από αυτό το στιλ ταινιών και να βρει αναβαθμισμένο ρόλο, η… ρετσινιά του ηθοποιού για τα παιδικά τον κυνηγούσε παντού.
Όλα αυτά μέχρι να έρθει η ώρα του «The Believer». Ως νεοναζί ξαπόστειλε μια και καλή την ταμπέλα του kids entertainer και έκανε τους πάντες να τον προσέξουν. Λίγο αργότερα στο «Murder by Numbers» παρέα με τον Michael Pitt (από το «Boardwalk Empire») πήγε να κάνει τον τέλειο φόνο βγάζοντας το… λάδι στην υπαστυνόμο Sandra Bullock. Για να τα λέμε όλα κι όλα βέβαια, δεν ήταν μόνο οι καλές κριτικές αυτές που κέρδισε από την ταινία, καθώς μόλις τέλειωσαν τα γυρίσματα άρχισε να βγαίνει με την συμπρωταγωνίστριά του!
Μετά ήρθε το «The Notebook». Ναι αυτό που μας έχουν σπάσει τα νεύρα όλα τα κοριτσάκια για το love story και για τις ερωτικές στιγμές του με τη Rachel McAdams. Για να’ μαστε σωστοί δεν έχουν κι άδικο καθώς όποιος είδε την –εξαιρετική αλλά σκέτη κατάθλιψη- ταινία, έχει να πει πως οι ερωτικές σκηνές ήταν τόσο αληθινές που σου έδινε την εντύπωση πως έβγαιναν και στην πραγματικότητα.
Αν πάντως θες κάτι να σου κάνει εντύπωση είναι ότι όχι μόνο δεν τα «είχαν» αλλά σύμφωνα με τις φήμες κόντεψαν και να πλακωθούν. Ο Ryan μάλιστα είχε φτάσει στο αμήν κάποια στιγμή και ζητούσε απεγνωσμένα αντικαταστάτρια στις τρυφερές σκηνές. Αλλά αυτά έχει το επάγγελμα. Για τέτοια ηθοποιάρα μιλάμε. Να τη σιχαίνεσαι την άλλη και να κάνεις μαζί της τις καλύτερες love scenes στην ιστορία. Άλλο τώρα, που αργότερα έκανε κάτι μαζί της και μάλιστα δύο φορές.
Η ταινία αυτή τον εδραίωσε μια για πάντα στο Χόλιγουντ αλλά για μία ακόμα φορά έγινε έρμαιο του ρόλου του. Η ερμηνεία του έκανε «μπαμ» δεν λέω, αλλά έγινε και πάλι γνωστός ως κάτι που δεν είναι, δηλαδή γλυκανάλατος. Ποιο ήταν το επόμενο βήμα; Να σταματήσει να παίζει! Μετά το 2007 υπήρξε μια περίοδος που τον έψαχνες και δεν τον έβρισκες. Αν δεν έπαιζε στο «Notebook» πιθανόν να μην υπήρχε ούτε καν φωτογραφία του στο Wikipedia.
Όλα αυτά μέχρι το 2011. Όταν δηλαδή αποφάσισε να κάνει το πλέον αποφασιστικό comeback.
The new King of Cool
Τότε επανασυστήθηκε στο κοινό με τρεις διαφορετικού τύπου ταινίες δίνοντας πολλαπλές πτυχές του ταλέντου του. Αρχικά στο «Drive» όπου έβγαλε στο κοινό την τρέλα που έχει με τις μηχανές, το οποίο και τον ανακήρυξε «νέο Steve McQueen», στο πολιτικό θρίλερ του George Clooney, «The Ides of March» και κυρίως στο «Crazy Stupid Love» που έφερε στο φως το «Gosling style». Εκεί που ένιωθες ότι έβλεπες έναν τύπο που μπορεί να ρίξει πιο πολλές γυναίκες ακόμα και από τον James Bond, χωρίς όμως gadgetάκια και Aston Martin, αλλά με «όπλο» τη γοητεία και τον κομψό του τύπο.
Έκτοτε είναι ότι πιο στιλάτο κυκλοφορεί στο Χόλιγουντ, οι περισσότεροι τον αντιγράφουν ενώ κάποιοι τον έχουν αποκαλέσει μέχρι και Marlon Brando του σήμερα. Παρά την Gosling-mania που επικρατεί ο ίδιος κρατάει χαμηλά το κεφάλι. Είναι πιο επιλεκτικός στους ρόλους του προκειμένου να μην καταντήσει μαϊντανός - για σας μιλάω James Franco και κυρίως Samuel Jackson- ενώ τελευταία το έριξε στη σκηνοθεσία. Μπορεί το ντεμπούτο του στην καρέκλα με το «Lost River» να μην ήταν τόσο επιτυχημένο ωστόσο είναι βέβαιο ότι θα επανέλθει δριμύτερος.
Το ίδιο έκανε με το εντυπωσιακό του comeback το 2011 και το ίδιο έκανε με τα «La La Land» και «Blade Runner 2049», λίγο αργότερα ως Neil Armstrong στο «First Man» αλλά και ως εκπαιδευμένος δολοφόνος στο «Gray Man».
Ήταν το Gray Man τελικά η ταινία που έσωσε το Netflix;
