«Ο Γερουσιαστής Robert Francis Kennedy πέθανε στις 1:44 τα ξημερώματα, στις 6 Ιουνίου του 1968. Μαζί με τον Γερουσιαστή Kennedy μέχρι την ώρα του θανάτου του βρισκόταν η γυναίκα του Ethel, οι αδερφές του (Jean Ann Kennedy, Patricia Kennedy Lawford), o γαμπρός του Stephen Smith και η νύφη του (Jacqueline Kennedy Onassis). Ήταν 42 ετών. Σας ευχαριστώ».
Σε ένα μικρό χωριό με το όνομα Mazatan, κάπου χωμένο στην πολιτεία Sonora του Μεξικού, γεννήθηκε ένα μελαμψό ανθρωπάκι αρσενικού γένους. Αυτό δεν αποτελεί είδηση. Γεννήθηκαν σίγουρα αρκετά εκείνη την ημέρα. Το όνομά του ήταν Juan Romero. Δεν είχε τίποτα το ξεχωριστό, ήταν απλά μία ακόμη ανθρώπινη ύπαρξη στον κόσμο αυτό. Εκείνος και οικογένειά του μετακόμισαν στη Baja California και από εκεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Los Angeles, όταν πια ο Juan ήταν δέκα ετών, ψάχνοντας όπως πολλοί άλλοι Μεξικανοί εκείνη την περίοδο για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.
Richard Nixon: Ένας λάτρης της διαπλεκόμενης πολιτικής
Λίγα χρόνια αργότερα, ως έφηβος πια, βρήκε δουλειά στο Ambassador Hotel σαν σερβιτόρος. Στο ενδιάμεσο, μεταξύ εργασίας και ανάπαυσης, παρακολουθούσε τις διαδηλώσεις που πραγματοποιούνταν από τους Μεξικανούς για τα δικαιώματά τους. Δεν πήρε ποτέ μέρος. Επέλεξε μία ζωή χωρίς αναταραχές. Αντί να βρίσκεται στο δρόμο, βρισκόταν στην κουζίνα του ξενοδοχείου όπου εργαζόταν και καθάριζε πιάτα.
Ένα βράδυ πριν από την ψηφοφορία για τις εσωκομματικές εκλογές των Δημοκρατικών στην Καλιφόρνια, βρέθηκε στο δωμάτιο του Robert F. Kennedy. Οι συνεργάτες του Γερουσιαστή είχαν καλέσει για room service και ένα από τα άτομα που ανέλαβαν να τους εξυπηρετήσουν, ήταν και ο Juan Romero. O Bobby, όπως συνήθιζαν να αποκαλούν τον Robert Kennedy, έσφιξε το χέρι του Romero. Αυτή είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική κίνηση των πολιτικών. Θα ακολουθούσε μία ακόμη χειραψία την επόμενη μέρα η οποία θα ήταν και η τελευταία που θα ανταλλάξουν οι δύο άντρες.
Ο Bobby τελικά κέρδισε και το χρίσμα των Δημοκρατικών έμοιαζε να βρίσκεται κοντά, υπερβολικά κοντά. Η Αμερική έψαχνε τον διάδοχο του John F. Kennedy και ο αδερφός του, έμοιαζε ως ο ιδανικός αντικαταστάτης. Στα μάτια των Αμερικανών, ο RFK ήταν η ελπίδα που πέθανε στο Ντάλας μαζί με τον JFK. Όταν αυτή αναστήθηκε, μεταπήδησε στο σώμα του Bobby. Η μοίρα τους, ωστόσο, ήταν ίδια. Και οι δύο δέχτηκαν σφαίρες στο κεφάλι. Ο ένας βρισκόταν σε ένα αυτοκίνητο, ο άλλος σε μία κουζίνα.
Henry Kissinger: Μια πολύπλευρη πολιτική οντότητα
Μετά τα ευχαριστήρια λόγια του Bobby προς τους ψηφοφόρους του, θα ακολουθούσε η ενημέρωση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε διαφορετική αίθουσα. Για να φτάσει πιο γρήγορα σε αυτή, αυτός και οι συνεργάτες του επέλεξαν να μπουν στην κουζίνα και να βγουν από την πλησιέστερη έξοδο. Εκεί ο Bobby θα συναντήσει ξανά τον Juan Romero τον οποίο και θυμόταν από το προηγούμενο βράδυ. Σφίγγουν τα χέρια.
Ο Sirhan Sirhan, ένας 24χρονος Παλαιστίνιος εμφανίζεται πίσω από την παγομηχανή και πυροβολεί τον μέχρι τότε αθάνατο από το αίσθημα της νίκης και του ενθουσιασμού, RFK. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Sirhan, ήθελε να πάρει εκδίκηση για τη στήριξη του Γερουσιαστή στο Ισραήλ. Ο δράστης ακινητοποιείται από την ασφάλεια του Bobby που δέχτηκε, μεταξύ άλλων, και μία σφαίρα στο κεφάλι.
Η δεξιά παλάμη του Juan Romero ήταν τοποθετημένη μεταξύ του αυχένα και του κεφαλιού του Robert F. Kennedy ο οποίος βρισκόταν στο έδαφος. Τα δάχτυλά του πρώτου είχαν γεμίσει με αίμα. «Είναι όλοι εντάξει;» ρώτησε ο Bobby τον έφηβο τότε Μεξικανό σερβιτόρο. «Ναι, είναι όλοι εντάξει» θα απαντήσει εκείνος. «Όλα θα πάνε καλά» θα του πει ο Kennedy και θα χάσει τις αισθήσεις του. O Romero έβαλε ένα προσευχητάρι στο χέρι του το οποίο, όπως αποδείχτηκε μερικές ώρες αργότερα, δεν κατάφερε να τον κρατήσει στη ζωή.
O σύμβουλος του Robert F. Kennedy, Frank Mankiewicz, κατευθύνεται με βαριά και κουρασμένα βήματα στο σημείο που βρίσκονται οι κάμερες. Οι πρώτες λέξεις μετά βίας βγαίνουν από το στόμα του. Πνευματικά και σωματικά εξαντλημένος ανακοινώνει στους δημοσιογράφους πως ο ένας ακόμα Kennedy, αυτή τη φορά ο Robert, είναι νεκρός.
Ο Juan Romero, o Μεξικανός από το Mazatan που φοβόταν τις διαδηλώσεις και ζητούσε μια καθημερινότητα ανιαρή και αθόρυβη, είδε το πρόσωπό του σε μία από τις πιο σημαντικές φωτογραφίες του 20ου αιώνα. Για μεγάλο χρονικό διάστημα κατηγορούσε τον εαυτό του για τη δολοφονία του Bobby, λέγοντας πως έπρεπε να κάνει κάτι για να σταματήσει τις σφαίρες από το όπλο του Shiran Shiran. Μέχρι τον θάνατό του το 2018 από ανακοπή καρδιάς, αναρωτιόταν πώς θα έμοιαζαν οι Ηνωμένες Πολιτείες αν o Robert F. Kennedy δεν είχε δολοφονηθεί.
