Δεν θα σου πω ψέματα, δεν ήμουν ποτέ μεγάλος φαν των Power Rangers. Δε λέω ότι δεν είχα ιδέα για τους νεαρούς υπερήρωες της παιδικής μας ηλικίας, που μαζευόμασταν στα πάρκα και τσακωνόμασταν για το ποιος θα κάνει τον μαύρο, τον πράσινο, ή τον κόκκινο Ranger –κίτρινος και ροζ ήταν για τα κορίτσια και ο μπλε απλώς για τα μπάζα - ή που σκάγαμε μύτη στο σχολείο με ένα παιχνίδι-φιγούρα στην τσέπη και κάναμε πόλεμο στα διαλείμματα.
Τη νέα ταινία πάντως του Dean Israelite μπορώ να σου πω ότι την αντιμετώπισα στην αρχή με τεράστια δυσπιστία και σίγουρα δεν ήμουν ο μόνος. Αφορούσε άλλωστε ένα franchise που τόσα χρόνια ήταν νεκρό. Που ήταν καταραμένο να απευθύνεται σε παιδιά και σου προκαλούσε τεράστια ερωτηματικά για το πώς θα μπορέσει να παρακινήσει τον κόσμο να τη δει. Διότι κακά τα ψέματα οι Power Rangers είναι αποκλειστικά για εκείνους που υπήρξαν παιδιά στα τέλη ’80 και αρχές ’90, που μεγάλωσαν με το σόου, αλλά πλέον δύσκολα θα το ξανάβλεπαν. Όλα αυτά βέβαια μέχρι να δω το τρέιλερ.
Εκεί άρχισα να πιστεύω πως κάτι έχει αλλάξει στο franchise. Και τελικώς μετά από δύο ώρες παρακολουθώντας την παρέα των τριών αγοριών και δύο κοριτσιών να πολεμούν τη Rita μπορώ να πω ότι είδα ένα τελείως διαφορετικό τοπίο από εκείνο που θυμόμουν.
Σκηνοθέτης, σεναριογράφος και όσοι δημιούργησαν το φιλμ έκαναν ακριβώς ότι χρειαζόταν για να μετατρέψουν το παιδικό σόου σε πραγματική ταινία. Ξεκίνησαν την ιστορία από την αρχή, απέβαλαν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά τα οποία το έκαναν να μοιάζει (πλέον) απωθητικό, έδωσαν μεγάλη προσοχή στην ιστορίες των ηρώων και γενικότερα των χαρακτήρων (από τον Alfa μέχρι και τα Zords) με διαλόγους απλούς, καθόλου κουραστικούς και με χιούμορ ακριβώς όποτε χρειαζόταν. Με λίγα λόγια το «καρτούν» των παιδικών μας χρόνων έδωσε τη θέση του σε μια ταινία δράσης την οποία γούσταρες κάθε δευτερόλεπτο που την παρακολουθούσες.
Λίγα λόγια για την ταινία
Τα τρέιλερ που κυκλοφόρησαν, λίγο πολύ μας είχαν δώσει μια πρώτη γεύση του τι θα παρακολουθήσουμε. Θα βλέπαμε επιτέλους πώς τα μικρά παιδιά από το Angel Grove κατέληξαν να υπερασπίζονται την ανθρωπότητα απέναντι στη σατανική Rita της Elizabeth Banks, τι είναι αυτό το τεράστιο κεφάλι που λέγεται Zordon και από πού πηγάζει τελικώς η δύναμή τους.
Όλη η ταινία εστιάζει στην προσπάθεια των Billy, Zach, Triny, Kimberly και Jason να δεθούν μεταξύ τους καθώς βασική προϋπόθεση για να αποκτήσουν όλες τους τις δυνάμεις και να μεταμορφωθούν είναι να μπορούν να επικοινωνούν τέλεια μεταξύ τους. Μέσα από τις δύσκολες καταστάσεις, τους καβγάδες αλλά τη μεγάλη καρδιά που κρύβουν μέσα τους θα καταφέρουν να γίνουν «ένα». Και μόλις γίνει αυτό… it’s morphin time!
Άλλο ένα μεγάλο ερώτημα που προσπαθούσαμε να καταλάβουμε χρόνια είναι το γιατί η Rita θέλει τόσο πολύ να σκοτώσει τους Rangers. Η απάντηση έρχεται από την αρχή κιόλας της ταινίας που αποδεικνύεται ότι η κακιά της υπόθεσης ήταν κάποτε Power Ranger πλάι στον Zordon (Bryan Kranston). Ωστόσο η μεγαλομανία της τους οδηγεί στη σύγκρουση με αποτέλεσμα να καταστραφούν σχεδόν ολοσχερώς. Αντί αυτού βέβαια έπεσαν σε νάρκη για πάνω από 60 εκατομμύρια χρόνια ακριβώς στο σημείο που χτίστηκε μετέπειτα το Angel Grove.
Όταν πλέον ξυπνάνε ο Zordon που πλέον ζει ως ολόγραμμα έχει αναλάβει την καθοδήγηση των Rangers απέναντι στη μεγάλη αντίπαλό του η οποία θα προσπαθήσει να καταστρέψει τον κόσμο μέσω της δημιουργίας του μεγάλου τέρατός της, τον υπαρχηγό της στο παλιό σόου, Goldar.
Τα περιττά πήγαν στα σκουπίδια
Όπως είπαμε παραπάνω ο μόνος τρόπος για να καταφέρει ο Israelite να ξαναπαρουσιάσει τους Power Rangers με πιο σοβαροφανές ύφος ήταν να στείλει στα άχρηστα όλα εκείνα που το έκαναν να φαίνεται παιδικό. Επομένως άμα περίμενες να δεις τις κραυγές τύπου «χάι-για» που ακούγονταν σε κάθε μάχη, τις τραγικές πτώσεις και μούφες διαλόγους, τα τερατάκια της Ritas που ήταν πιο χαζά πεθαίνεις, κάτι σπαθιά που… μιλάγανε και τα Zords που έμοιαζαν με παιχνίδια σε προειδοποιώ από τώρα, δεν θα τα δεις. Α ναι, μην το ξεχάσω, και αυτόν.
Επειδή όμως είμαι ένα βήμα πριν το spoiler, δεν θα δώσω περαιτέρω διευκρινήσεις. Το μόνο που μπορώ να πω είναι αναμφίβολα πως όποιος παρακολουθήσει το φιλμ χαμένος δεν θα βγει. Διότι μέσα από τις δύο ώρες της ταινίας θα βιώσει την απόλυτη συγκίνηση παρακολουθώντας την ιστορία που στιγμάτισε τα παιδικά του χρόνια, θα συνειδητοποιήσει ταυτόχρονα το πόσο ωρίμασε και τέλος θα χαρεί που ακόμα και σήμερα μπορεί να το παρακολουθήσει.
Διότι αυτό είναι που χαρακτηρίζει τους Power Rangers του 2017. Όλους εμάς. Που πλέον μπορεί να μεγαλώσαμε αλλά που θα ανατριχιάσουμε μόλις ακούσουμε έστω και για λίγα δεύτερα στην ταινία το αθάνατο «Go-Go Power Rangers».
Υ.Γ. Για όσους αναρωτιούνται γιατί ο Tommy (a.k.a. πράσινος Ranger) δεν παίζει σας συνιστώ να δείτε την ταινία. Υπάρχει απάντηση.
