Είναι αυτές οι Κυριακές που η κούραση της εβδομάδας έρχεται μαζεμένη στους ώμους, στις κλειδώσεις και, κυρίως, στα βλέφαρα. Που δεν υπάρχουν δυνάμεις για απολύτως τίποτα. Που το άγχος, οι ευθύνες και οι ώρες εργασίες σε ξεπάστρεψαν με τέτοια επιδεξιότητα, που ο μοναδικός στόχος για την ημέρα του Κυρίου είναι ένας: ύπνος. Σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε καλά, μόνο ύπνος. Ούτε καφέδες, ούτε φαγητά ούτε τίποτα. Αυτά τα κάνεις συνέχεια. Καιρός για αποσύνθεση.
Αρχικά να πούμε κάτι τίμιο. Πως ο κόσμος έχει δικαίωμα στη σαπίλα. Έχει το δικαίωμα να ονειρεύεται έναν δικό του κόσμο με πολλά αφράτα μαξιλάρια, την πόρτα κλειστή, τα παραθυρόφυλλα κατεβασμένα και μπόλικα ροχαλητά. Βλέπετε παιδιά, όλα ξεκινούν από το γεγονός πως αν έχεις ξεπεράσει τα 30 η ζωή σου κάπως αλλάζει. Μειώνονται οι αντοχές στο ξενύχτι και αυξάνεται η κούραση. Το ξέρω πως τις περισσότερες φορές, κάτι δηλώσεις τέτοιου τύπου ξυπνούν αντιδράσεις σαν τις παρακάτω: «Είσαι μούχλας». «Μα καλά, πάλι θα κοιμηθείς;». «Ρε κοιμάσαι όλη μέρα». Ναι, καλά κάνω, δεν κατάλαβα. Τι δηλαδή, υπάρχει κανόνας που λέει ότι κάθε ΣουΚου πρέπει να βγαίνεις έξω και να πίνεις τα κερατιάτικα σου μέχρι ωσότου να πέσεις κάτω;
Ανάμεσα σε σένα και το κρεβάτι σου δεν χωράνε τρίτοι. Δεν υπάρχει το σενάριο να «πεταχτεί» το κορίτσι μέχρι το σπίτι, ούτε να σκάσουν μύτη οι κολλητοί για μια ταινία. Δεν υπάρχουν αυτά. Το κομμάτι του σαπίσματος, απαρτίζεται από τον εξίσου άγραφο νόμο ότι δεν δέχεσαι επισκέψεις. Για κανένα λόγο. Μπορεί να τους κακοφανεί, να σε βρίσουν, το κορίτσι να σε πει παρτάκια, αλλά μπροστά στην προσωπική σου ευτυχία και την ανεμελιά, την ξεκούραση και την αποφόρτιση, δεν χωράνε άλλοι. Καλά θα κάνουν να καταλάβουν πως έχεις σκοπό να σαπίσεις στον ύπνο και να το χωνέψουν. Αν πάλι δεν θέλουν να το χωνέψουν, κακό του κεφαλιού τους.
Ιδού λοιπόν ένα άλλο σχέδιο
Ίσως λιγότερο έντονο, αλλά σίγουρα πιο απολαυστικό. Θα αποσυνδέσεις τηλέφωνα από τις πρίζες και θα κλείσεις κινητά. Θα έχεις ετοιμάσει κάτι για φαγητό (αν θες) από το προηγούμενο απόγευμα. Και μετά απλά θα πέσεις να κοιμηθείς σαν βόδι. Θα ξυπνήσεις την Κυριακή μετά τις 12 το μεσημέρι. Θα σηκωθείς με πρησμένα μάτια αλλά δεν θα πιεις καφέ. Αντιθέτως, μετά από τόσες ώρες ύπνο θα χρειάζεσαι φαγητό. Είτε θα χτυπήσεις αυτό που ετοίμασες, είτε θα εναποθέσεις τις ελπίδες σου σε ένα σουβλάκι. Θα αράξεις στο κρεβάτι μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι και μετά θα φας σαν λύκος. Αυτό ήταν το διάλλειμα. Τέλος. Τώρα θέλει πάλι ύπνο. Να ξαναπέσεις με το στομάχι γεμάτο, με χορτάτη συνείδηση και να συνεχίσεις την χειμερία νάρκη σου μέχρι να βραδιάσει. Αυτό είναι το σωστό σάπισμα.
Και μπορεί ο κόσμος να κοροϊδεύει, αλλά όλοι οι επιστήμονες φωνάζουν για το πόσο σημαντικός είναι ο ύπνος και πως οχυρώνει τον οργανισμό. Εκτός του ότι ξεκουράζει, κάνει καλό στην επιδερμίδα και επαναφορτίζει τις μπαταρίες του εγκεφάλου σου. Από τη στιγμή λοιπόν που νιώθεις την ανάγκη να το κάνεις, δεν τίθεται κανένας λόγος να αισθανθείς άσχημα. Δεν είσαι κάποιος κακομοίρης που προτιμά τον ύπνο. Είσαι κάποιος που τον έχει ανάγκη. Τόσο απλά.
Ο ύπνος είναι δικαίωμα. Και όποιος δεν το σέβεται είναι τραγικός και φασίστας. Αφήστε με να σαπίσω με την ησυχία μου. Ο ύπνος πολλές φορές, είναι ο καλύτερος σύμβουλος.
Δεν μιλάει, δεν ζητάει και προσφέρει απόλαυση.
