Το 1804, ένας ασυνήθιστος άνθρωπος βάδιζε προς την μεγαλύτερη στιγμή της ζωής του. Δεν ήταν απόγονος βασιλέων καθότι άνηκε στα χαμηλότερα στρώματα της αριστοκρατίας. Δεν ήταν γιος κάποιου μεγάλου στρατηγού, αλλά κόντεψε να κατακτήσει τον κόσμο. Δεν ήταν καν Γάλλος πολίτης, αλλά στέφθηκε αυτοκράτορας των Γάλλων και ολόκληρης της Ιταλίας.
Ο Ναπολέοντας Βοναπάρτης, άφησε το στίγμα του στον πλανήτη ως ένας άλλος Αλέξανδρος, με την στρατηγική του ιδιοφυία, τα μελετημένα κυβερνητικά νομοσχέδια και τον Ναπολεόντειο Κώδικα που έβαλε τέλος στο χαοτικό νομικό δίκαιο της χώρας. Ήταν κάτι παραπάνω από ένας αυτοκράτορας. Ήταν ένα αουτσάιντερ. Ένας άνθρωπος που σκαρφάλωσε μόνος του στην κορυφή, κατανοώντας την μεγαλύτερη αλήθεια της ζωής: Κανείς δεν πρόκειται να σου χαρίσει τίποτα. Όλα πρέπει να τα κερδίσεις μόνος σου.
Αυτός που κανείς δεν υπολογίζει
Εκεί κρύβεται και η τεχνική ενός πραγματικού αουτσάιντερ. 196 χρόνια μετά τον θάνατο του Ναπολέοντα (05/05/1821), με την άφιξη της νεότερης τεχνολογίας δείχνουν να έχουν αλλάξει πολλά ως προς τα μηνύματα που λαμβάνουμε σαν μονάδες. Σκέψου λίγο την υπερπροβολή που ήρθε μαζί με τα social media. Μία αδιάκοπη μάχη που κάνουν συγκεκριμένοι άνθρωποι καθημερινά μέσα από φωτογραφίες, βίντεο και check-ins, προσπαθώντας να πείσουν τον υπόλοιπο κόσμο ότι βρίσκονται ήδη στην κορυφή που θα επιθυμούσαν.
Ο άντρας αουτσάιντερ δεν ενεργεί έτσι. Περιμένει υπομονετικά στις σκιές για να χτυπήσει την κατάλληλη στιγμή. Όπως έκανε ο Ιούλιος Καίσαρας με τον αντίπαλο του, τον Πομπήιο. Ξέρει παράλληλα πότε να υποχωρεί στρατηγικά και πότε να μπήγει το μαχαίρι μέχρι το κόκκαλο. Όπως ο Αττίλας. Αυτό όμως που έχει την μεγαλύτερη σημασία, είναι να πιστέψει στο όνειρο του. Ότι προορίζεται για κάτι σπουδαίο, για κάτι μεγάλο. Για κάτι που πλησιάζει τα όρια της θεοποίησης και προκαλεί συνάμα τον φόβο και τον σεβασμό των υπολοίπων. Ακριβώς όπως έκανε και ο Αλέξανδρος.
Η ζωή ενός αουσάιντερ δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα
Σήμερα οι άντρες, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη εποχή, πρέπει να πασχίζουν να είναι τα αουτσάιντερς. Να μην είναι οι τύποι με το αστραφτερό χαμόγελο μπροστά στις κάμερες. Να είναι οι άλλοι. Αυτοί που είναι αφοσιωμένοι στο όνειρο τους και το κυνηγούν όσο όλοι οι υπόλοιποι τυφλώνονται και μεθούν από τους προβολείς των ψευδαισθήσεων τους.
Τα αουτσάιντερς χαρακτηρίζονται από την εγκράτεια και την υπομονή τους. Από την διαρκή μελέτη του αντικειμένου τους και την διαρκή επανάληψη του. Δεν βολεύονται με ημίμετρα, ούτε παρασύρονται από γήινες απολαύσεις. Ή τουλάχιστον, όταν παρασύρονται ξέρουν να βάζουν φρένο.
Το αντικείμενο τους είναι άσχετο. Από κάτι τεχνολογικό ή business, μέχρι κάτι που έχει να κάνει με τέχνες, μηχανικό ή έστω φιλοσοφικό. Πολύ περισσότερο, οι άντρες αουσάιντερς αποκτούν μία ερωτική σχέση με το αντικείμενο που επιλέγουν. Γι’ αυτούς δεν είναι δουλειά, ασχολία ή χόμπι. Είναι η σκάλα του Ιακώβ που τους οδηγεί στον δικό τους Θεό. Που τους οδηγεί στο μεγαλείο. Και το μεγαλείο αυτό δεν έχει να κάνει πάντα τόσο με την άμεση αναγνώριση, όσο ότι επιθυμούν να αφήσουν το στίγμα τους στον κόσμο.
Και το καλύτερο με τα αουτσάιντερ, είναι πως δεν έχουν ταυτότητα και ρίζες. Δεν είναι γόνοι πλουσίων, ούτε αποπαίδια. Δεν είναι φτωχοί, πτυχιούχοι, με γνωριμίες ή χωρίς γνωριμίες. Μπορεί να είναι ο καθένας. Αυτός που δεν περίμενες ποτέ να δεις στο βάθρο. Γι’ αυτό η νίκη ενός αουσάιντερ είναι πάντα πιο γλυκιά από εκείνη ενός τύπου που έχει λάβει όλα τα εφόδια έτοιμα και η επιτυχία του είναι λίγο-πολύ προκαθορισμένη και δεδομένη. Γιατί είναι άλλο να φτάνεις στην κορυφή του βουνού με ελικόπτερο και άλλο να σκαρφαλώνεις σε αυτή με τα νύχια.
Η δική μας αλήθεια
Στην Ελλάδα τα πράγματα ίσως να είναι πιο δύσκολα. Η κρίση φέρνει μαζί της εξωγενείς παράγοντες που συμβάλλουν στο να καθυστερήσεις. Να καθυστερήσεις όμως. Όχι να αποτύχεις. Γιατί το πραγματικό αουτσάιντερ βρίσκει λύσεις. Είναι ουσιαστικά μία αθάνατη μορφή ζωής που μαθαίνει να έρπεται τη στιγμή που όλοι έχουν γονατίσει. Μέχρι να ξανασηκωθεί στα δύο της πόδια. Και η ουσιαστική διαφορά, ακόμη και αν συναντήσεις το Βατερλώ σου (σ.σ.: θα συναντήσεις πολλά από αυτά στη ζωή σου), είναι πως το ταξίδι προς την επιτυχία είναι ασύγκριτα μαγικό. Προσφέρει πράγματα που κανείς άλλος δεν θα μπορέσει να αισθανθεί και να βιώσει. Εντυπωσιάζεις τον ίδιο σου τον εαυτό με τις αντοχές σου και το πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις. Δεν είσαι άλλος ένας τυχαίος που πέρασε από τον κόσμο. Είσαι αυτός που πήρε τον δύσκολο δρόμο.
Μπορείς να γίνεις Ναπολέοντας;
Αυτή ακριβώς πρέπει να είναι η οδός του σύγχρονου άντρα. Του άντρα που δεν γονατίζει στο δρόμο για την δόξα. Που κάθε δυσκολία είναι απλά μία ακόμη δοκιμασία για εκείνον, όταν όλοι οι υπόλοιποι σκορπίζουν σαν μία τρομαγμένη αγέλη από πρόβατα.
Αν στη ζωή σου είσαι ένα από τα αουτσάιντερ, αυτός που κανείς δεν περιμένει να αναδειχθεί, μην νιώσεις ούτε μία στιγμή κατώτερος. Γιατί το ταξίδι για σένα δεν τελειώνει ποτέ. Αρχίζει κάθε μέρα. Και αυτούς τους άντρες έχει ανάγκη ο κόσμος σήμερα. Γίνε ο Ναπολέοντας που κανείς δεν πίστεψε ότι θα κατακτήσεις τον κόσμο. Τον δικό σου κόσμο.
