Προσπάθησε να το κάνεις εικόνα: κλεισμένος εδώ και πέντε σε ένα δωμάτιο της πρεσβείας του Εκουαδόρ στο Λονδίνο να χτίζει σκέψεις για την ημέρα εκείνη που θα μυρίσει ξανά το άρωμα της Ελευθερίας. Μέχρι που οι σκέψεις του διακόπτονται ξαφνικά από ένα άλλο, γνώριμο, γυναικείο άρωμα. Και ναι διαολεμένε Έρωτα, να τη! Η Πάμελα η Άντερσον στέκεται μπροστά του, μέσα σε αυτό το ίδιο το δώμα που πριν από μερικά δευτερόλεπτα φάνταζε πιο μίζερο και από μισοάστερο ρουμ του λετ κάπου στη Σαλαμίνα! Η Πάμελά η Άντερσον με σάρκα και οστά και όχι ως ενάμιση μέτρο ιλουτσρασιόν αφίσας, σαν εκείνες που κυκλοφορούσαν κάποτε αβέρτα σε εκατομμύρια εφηβικά δωμάτια ανά τον κόσμο.
«Είναι δυνατόν;», αναρωτιέσαι. «Η Παμελίτα των εφηβικών μας χρόνων, Εκείνη που χαζεύαμε στις οθόνες μας όταν ο εγκέλαδος αποφάσισε να επισκεφθεί την Πάρνηθα το μακρινό '99, Εκείνη που έκανε ακόμη και τον Μιτς Μπιουκάναν να φαντάζει στα μάτια μας υποφερτός, είναι δυνατόν να πέσει στα δίχτυα του έρωτα του Τζούλιαν;».
Το χαμόγελο παγώνει στα χείλη σου, δεύτερες σκέψεις γεννιούνται μέσα στο θολωμένο σου μυαλό: «Μήπως την έχει στο χέρι; Μήπως έχει βάλει τα φιλαράκια του τους Anonymous να χακέψουν το διαδικτυακά της αποτυπώματα και την έχει παγιδεύσει απειλώντας την πως αν δεν τον καψουρευτεί θα τα βγάλει όλα στη φόρα;» Το μυαλό σου ξεθολώνει, σκέφτεσαι πως την δουλειά των Anonymous την είχε βγάλει μια χαρά και ο Τόμι Λι με εκείνο το αλησμόνητο sex tape, οπότε δεν είναι αυτός ο λόγος που η Πάμελα ξημεροβραδιάζεται πλέον στο οίκημα της πρεσβείας του Ισημερινού.
