Γεννημένος στην Κρήτη στις 2 του Νοέμβρη του 1911, με καταγωγή από τη Μυτιλήνη. Στερνοπούλι της Μαρίας Βρανά και του Παναγιώτη Αλεπουδέλη, που έκαναν άλλα πέντε παιδιά. Η ανθρωπότητα τον τίμησε με το βραβείο Νόμπελ. Οι Έλληνες τον δοξάζουμε κάθε φορά που ακούμε τα ποιήματα από το «Άξιον Εστί» με τους ήχους του Μίκη Θεοδωράκη. Ο Ελύτης έκανε την Ελλάδα λέξεις.
Της έδωσε μια λαμπρότητα, μια μεγαλοσύνη απέραντη. Αυτή που αξίζει τούτη εδώ η χώρα. Και θα ήταν πέρα για πέρα άδικο, αν τα ποιήματα του έμεναν υπόθεση για λίγους, αν δεν τραγουδιόνταν από όλους τους Έλληνες, στον τόνο που έδινε η φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση. Του πρώτου που ερμήνευσε αυτό το έπος… Για άκου ονόματα… Ελύτης, Θεοδωράκης, Μπιθικώτσης… Τι έχει βγάλει αυτή η πατρίδα… Τι έχουμε ευτυχήσει να ακούσουμε, να διαβάσουμε, να δούμε!
Δεν υπάρχει άλλο μέρος στον πλανήτη Γη, τόσο μικρό που να έχει βγάλει τόσο και τόσους μεγάλους ανθρώπους. Γίγαντες! Ο Οδυσσέας Ελύτης σιχαινόταν τις υπερβολές. Τα ήθελε όλα απλά. Ξεκάθαρα: «Για τον ποιητή – μπορεί να φαίνεται παράξενο αλλά είναι αληθές -η μόνη κοινή γλώσσα που αισθάνεται να του απομένει είναι οι αισθήσεις.
Εδώ και χιλιάδες χρόνια, ο τρόπος που αγγίζονται δύο σώματα δεν άλλαξε» είπε παίρνοντας στα χέρια του το Νόμπελ. Και ναι, το μόνο που δεν άλλαξε στο χρόνο είναι αυτό ακριβώς. Ο τρόπος που αγγίζονται τα σώματα. Κι ούτε θα αλλάξει. Ό,τι και αν συμβεί…
Ο Ελύτης εκείνη τη μέρα που… πάτησε την κορυφή του κόσμου έκλεισε την ομιλία του με μια φράση: «Κατά βάθος ο υλικός κόσμος είναι απλώς ένας σωρός από υλικά. Θα εξαρτηθεί από το αν είμαστε καλοί ή κακοί αρχιτέκτονες το τελικό αποτέλεσμα. Ο Παράδεισος ή η Κόλαση που θα χτίσουμε..».
Κι εκεί είχε δίκιο. Πιο μεγάλο δίκιο, όμως, είχε στο ποίημα «Το παράπονο» που μελοποίησε ο Δημήτρης Παπαδημητρίου και ερμήνευσε η Ελευθερία Αρβανιτάκη… Εκεί στην τελευταία στροφή, στις τελευταίες λέξεις, αυτός ο μεγάλος Έλληνας είπε όλο το νόημα της ζωής: «Δεύτερη ζωή δεν έχει…».
Ζήστε λοιπόν. Ζήστε γιατί τα χθεσινά δεδομένα, σήμερα είναι ζητούμενα. Να το θυμάστε. Σε ευχαριστούμε Οδυσσέα Ελύτη. Που υπήρξες. Που υπάρχεις.
