Δεν έχω υπάρξει ποτέ εθισμένος σε κάτι στη ζωή μου. Τουλάχιστον όχι μέχρι τώρα. Το πιο κοντινό παράδειγμα εθισμού που έχω βιώσει ήταν ενός ξαδέρφου στα αντικαταθλιπτικά. Έχω ακούσει ιστορίες και μου έχει περιγράψει καταστάσεις για το πως περνούσαν οι μέρες και πως έχανε ολοένα τον εαυτό του, αλλά το ξέρω πως όσο και να θες να καταλάβεις έναν άνθρωπο και να τον στηρίξεις σε κάτι τέτοιο, μόνο ο ίδιος γνωρίζει τι περνάει. Όσον αφορά τον αλκοολισμό, η μόνη επαφή που έχω είναι μέσα από Χολιγουντιανές ταινίες και διηγήματα. Ακούγεται αστείο, αλλά αυτή είναι η αλήθεια και δεν βρίσκομαι εδώ για να εντυπωσιάσω. Το μόνο που μπορώ να κάνω από την θέση αυτή του αφηγητή, είναι να θαυμάσω τις αποφάσεις κάποιων ανθρώπων να μιλήσουν γι’ αυτό.
Η αλήθεια είναι πως δεν συμπαθώ τον Μπεν Άφλεκ. Δεν τον θεωρώ τοπ ηθοποιό και πιστεύω ότι ακόμη και να μην είχε εμφανιστεί δεν θα χάναμε δα και κάποιο τρελό ταλέντο. Έπρεπε να έρθει η δουλειά του με το Argo για να καθίσω και να παραδεχτώ πως έχει να δώσει πολλά, αλλά πρέπει ακόμη να βρει τα πατήματά του. Για τους περισσότερους σινεφίλ από εμάς, ο Άφλεκ είναι ένας τύπος με πολύ καλό ατζέντη που είχε παράλληλα την τύχη να γνωρίσει και την Τζένιφερ Γκάρνερ. Γενικά η ζωή σου μάλλον γίνεται καλύτερη αν γνωρίσεις την Τζένιφερ Γκάρνερ και πόσο μάλλον αν ξυπνάς καθημερινά στο ίδιο κρεβάτι μαζί της. Όμως εκτός από αυτό, ο Άφλεκ έχασε κάτι παραπάνω: τον ίδιο του τον εαυτό.
«Προσπαθείς να κάνεις τον εαυτό σου να αισθανθεί καλύτερα με το να τρως ή να πίνεις, να τζογάρεις ή να κάνεις σεξ ή οτιδήποτε. Τελικά νιώθεις χειρότερα. Αρχίζεις και τα κάνεις περισσότερο ώστε να κάνεις αυτή την ενόχληση που νιώθεις να φύγει και τότε ξεκινάει ο αληθινός πόνος. Είναι ένας φαύλος κύκλος. Τουλάχιστον σε μένα αυτό ήταν που συνέβη».
Ο Άφλεκ δεν είχε μιλήσει ποτέ ανοιχτά για τον αλκοολισμό του. Δεν ήταν από εκείνους τους celebrities που θα εμφανιζόντουσαν μεθυσμένοι σε κάποιο δημόσιο gala και στη συνέχεια θα εμφανιζόντουσαν στα πρωτοσέλιδα. Όμως κάποια στιγμή ο αλκοολισμός του έγινε ανεξέλεγκτος και βρήκε την δύναμη πριν μερικές ημέρες να μιλήσει γι’ αυτόν στη New York Times. «Αυτό που έκανα ήταν ότι ξεκίνησα να πίνω όλο και περισσότερο και ιδιαίτερα όταν είχα προβλήματα με τον γάμο μου. Το ποτό που προξένησε άλλα τόσα προβλήματα στη σχέση μου». Μετά από τόσο καιρό, πέταξε και εκείνη την ατάκα που περίμεναν όλα τα ξένα ταμπλόιντ και τα κουτσομπολίστικα περιοδικά για να την βάλουν τίτλο. «Δεν μετανιώνω για τίποτε άλλο περισσότερο στη ζωή μου από αυτό το διαζύγιο». Το είπε ξεκάθαρα και μπράβο του γιατί είναι δύσκολο να είσαι πρώτο όνομα στα δημοσιεύματα και να παραδέχεσαι ανοιχτά κάτι τόσο δύσκολο για σένα. Σημαίνει αν μη τι άλλο ότι είσαι έτοιμος να δεχτείς και όλα τα πυρά, τόσο από την κοινωνία όσο και από τον επαγγελματικό σου περίγυρο.
Το σημαντικότερο είναι αυτό που συμβαίνει εδώ. Τώρα. Ο 48χρονος πλέον Άφλεκ προσπαθεί να μαζέψει τα όποια κομμάτια της ζωής του έχουν απομείνει και να την βάλει σε τάξη. Όταν είσαι στην κορυφή, είναι πολύ πιο δύσκολο από το να είσαι στον πάτο. Ο πάτος συνηθίζεται αλλά η πτώση από την κορυφή κλονίζει. Μέχρι να πάρεις χαμπάρι τι ακριβώς έχει συμβεί χάνεις ολοένα και περισσότερα. Αυτό το ζόρικο ταξίδι το παρουσίασε μέσα από το The Way Back που υποδύθηκε ένα πρώην οικοδόμο που καλείται να αναλάβει την ομάδα μπάσκετ του παλιού του λυκείου και ταυτόχρονα δείχνει την πάλη του με τον αλκοολισμό. Συνεχίζει την ψυχοθεραπεία και βρίσκεται υπό επιτήρηση, αναφέροντας χαρακτηριστικά πως όλο αυτό το διάστημα του ενός έτους δεν έχει αγγίξει ποτό. Ίσως τα γεγονότα που έγιναν με τον Μπάτμαν να του κόστισαν, αλλά αυτό είναι και το τίμημα για να ξεκινήσεις να σκαρφαλώσεις και πάλι στην κορυφή.
Εδώ όμως δεν τασσόμαστε με τον Μπεν Άφλεκ τον ηθοποιό, αλλά τον άνθρωπο. Αυτόν που είχε τα κότσια να κοιτάξει το πρόβλημα κατάματα και να κάνει κάτι γι’ αυτό. Που δεν διστάζει να αναφέρει δημόσια όλα του τα προβλήματα, να μετανιώσει που έχασε την γυναίκα της ζωής του -γιατί ήταν πράγματι της ζωής του- και να αρχίσει δειλά-δειλά να ξαναβρίσκει τον εαυτό του. Ρισπέκτ σε κάθε Μπεν Άφλεκ εκεί έξω, που ίσως να θέλει κι αυτός να εξωτερικεύσει αυτή την ανάγκη να δηλώσει το πραγματικά δύσκολο «έχω πρόβλημα αλκοολισμού, αλλά κάνω κάτι γι αυτό γιατί θέλω να γίνω καλύτερος από αυτό που είμαι».
Τα πάθη μας, ο εθισμός μας, αυτά που μας κάνουν χειρότερους, ξεκινούν να λύνονται όταν αντιληφθείς το πρόβλημα. Όπως έκανε ο Μπεν Άφλεκ. Και ακόμη και αν δεν πάρει ποτέ πίσω ό,τι είχε πριν, θα έχει κερδίσει ξανά τον εαυτό του.
Κάποιοι που τον έχασαν, δεν τον ξαναβρήκαν ποτέ.
