Ένα πολεμικό φιλμ έχει πάντα τη δικιά του ιδιαιτερότητα και κυρίως φανατικό κοινό. Δεν αποτελεί νέο άλλωστε ότι πολλά από τα έργα που έχουν γραφτεί με χρυσά γράμματα στο βιβλίο του Hollywood, έχουν ως βάση τους μια χαρακτηριστική μάχη στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ταινίες όπως το «Platoon», το «Γεννημένος την 4η Ιουλίου», «Saving Private Ryan», «Black Hawk Down», «Zero Dark Thirty», το θρυλικό «Apocalypse Now» και πολλές άλλες. Αμέτρητες.
Τις τελευταίες μέρες στις κινηματογραφικές αίθουσες παίζονται δύο πολεμικές παραγωγές, οι οποίες έχουν τραβήξει το ενδιαφέρον του κόσμου. Αμφότερες έχουν ένα μεγάλο κοινό, τον Παγκόσμιο Πόλεμο, ωστόσο η καθεμιά εντελώς διαφορετική από την άλλη. Το «Midway» του Roland Emmerich και το παρασημοφορεμένο «1917» του Sam Mendes είναι τα δύο φιλμ με εντελώς διαφορετική φιλοσοφία, αλλά κυρίως η απόδειξη ότι μπορείς να αφηγηθείς με διαφορετικούς τρόπους μία ιστορία τραγική, ένα στόρι που έχει σκοπό να σου αποτυπώσει την απόλυτη φρικαλεότητα, όπως είναι ένας πόλεμος.
«Midway»: Η ανάδειξη ενός ήρωα
Σαν ένας Maverick αλλά όχι του «Top Gun», ο Dick Best είναι ίσως ο κορυφαίος και ταυτόχρονα πιο ριψοκίνδυνος πιλότος που διαθέτει η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Γνωρίζει σαν την παλάμη του τους αιθέρες, ξέρει να χειρίζεται όσο λίγοι το μαχητικό του αεροπλάνο και θα το προσγειώσει ακόμα και αν δεν λειτουργούν και οι δυο έλικες. Το γεγονός ωστόσο ότι η λέξη «κίνδυνος» είναι άγνωστη στο λεξιλόγιό του, τον καθιστούν αυτόματα προβληματικό και κυρίως ακατάλληλο στο να παίρνει κρίσιμες αποφάσεις την ώρα της μάχης.
Όταν όμως οι Ιάπωνες βομβαρδίζουν το Pearl Harbor και οδηγούν στο θάνατο τον καλύτερό του φίλο, μονάδες σαν τον Best δεν είναι πλέον πρόβλημα, αλλά «όπλα» τα απαραίτητα για να κερδίσεις. Απλώς τα οπλίζεις και περιμένεις να «εκπυρσοκροτήσουν» από μόνα τους.
To «Midway» είναι μια πολεμική ιστορία όπως έχουμε μάθει να την βλέπουμε. Με έναν πρωταγωνιστή-ήρωα, τοποθετημένο στα γεγονότα που πραγματεύεται το φιλμ, ο οποίος μέσα από τις δυσκολίες του θα αναδειχτεί, στην προκειμένη περίπτωση κατά τη διάρκεια της μεγάλης μάχης που έδωσε ουσιαστικά στις ΗΠΑ το πάνω χέρι απέναντι ακατάσχετη δύναμη της Ιαπωνίας στον Ειρηνικό. Πέραν αυτού πρόκειται για μια ταινία που πέραν των δραματικών σκηνών και της πορείας από του Best από την αμφισβήτηση προς την καταξίωση, δίνει μεγάλη έμφαση στη σημασία των αφανών ηρώων -στην προκειμένη περίπτωση των υποκλοπών του αμερικανικού στρατού που «έδωσε» τα στρατιωτικά σχέδια των Ιαπώνωω- αλλά και την ψυχοφθόρο διαδικασία της μαχητικής πτήσης. Από το άγχος της απογείωσης και της προσγείωσης, την απαραίτητη χημεία μεταξύ κυβερνήτη και συγκυβερνήτη και κυρίως τον βομβαρδισμό των εχθρικών αεροπλανοφόρων από θέσεις αέρος. Εκεί που όπως αποδεικνύεται, η επίθεση από ψηλά δεν σου εξασφαλίζει απαραίτητα και το πλεονέκτημα στη μάχη.
«1917»: Η σκηνοθετική μαγκιά του Sam Mendes
Επιτέλους μια ταινία για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ένα φιλμ βουτηγμένο στη μάχη και το αίμα, ωστόσο με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από τα συνηθισμένα πολεμικά. Και ενώ στο «Midway» πρωταγωνιστής είναι ξεκάθαρα ο Ed Skrein, στο «1917» το κεντρικό πρόσωπο είναι πάντα κοντά στην οθόνη ωστόσο δεν εμφανίζεται ποτέ. Δεν παίζει, αλλά επιβλέπει και δημιουργεί τα φανταστικά σκηνικά. Δεν είναι ηθοποιός, είναι ξεκάθαρα ο σκηνοθέτης, ο Sam Mendes.
Ένα έργο που σε κρατά καθηλωμένο από την αρχή μέχρι το τέλος, που θέλοντας και μη σε ρίχνει στη δύνη του πολέμου, σε ανατριχιάζει με τα φρικιαστικά του σκηνικά, σε ταράζει με την κάθε βόμβα ή πυροβολισμό που ακούς και βλέπεις, ωστόσο η μεγάλη μαγκιά του δημιουργού του «Skyfall» είναι η αγωνία που σου προκαλεί κάθε δευτερόλεπτο που περνά. Με το μονό πλάνο που ακολουθεί τους δύο στρατιώτες οι οποίοι πρέπει να μεταβιβάσουν ένα επείγον μήνυμα σε κοντινό στράτευμα περνώντας μέσα από τις εχθρικές γραμμές, είναι από τα σπάνια εκείνα φιλμ που δεν σου αφηγούνται απλώς την ιστορία, αλλά σε τοποθετούν μέσα σε αυτήν, προκαλώντας σου την απόλυτη αδρεναλίνη και ένα μέρος από τη φρίκη του πολέμου. Το πολεμικό τοπίο απλώνεται σαν απέραντο θέατρο την ώρα που εκτός από την αγωνία για το πότε θα σημειωθεί κάποια επίθεση ή αν θα φτάσει το μήνυμα εγκαίρως στον προορισμό του, σε κάνει να αναρωτιέσαι κάτι που δεν έχει να κάνει το θέμα του φιλμ: Θα αλλάξει άραγε ποτέ το πλάνο;
