Όταν ήμουνα πιτσιρικάς κάθε καλοκαίρι κάναμε διακοπές με τους γονείς μου στη Ζάκυνθο. Χαζεύαμε τις τουρίστριες όλη μέρα στην παραλία, εγώ και κάτι άλλα τσακαλάκια που είχαμε γίνει μια παρέα. Κάποια στιγμή όμως ερχόντουσαν οι μανάδες μας να μας μαζέψουνε γιατί καλό το «ντουφέκι» αλλά κινδυνεύαμε με ηλίαση.
Έτσι έπρεπε να βρούμε κάτι άλλο να κάνουμε γιατί δεν έβγαινε αλλιώς η μέρα. Αρχίσαμε να μπουκάρουμε κάθε μεσημέρι σε ένα κοντινό ψιλικατζίδικο με την ελπίδα να βρούμε κάτι να περάσουμε την ώρα μας. Ω φίλε! Θησαυρούς βρήκαμε εκεί που δεν το περιμέναμε. Τι Strange, τι εκδόσεις Αρχέτυπο, τι κάτι ξεχασμένα ΒΙΠΕΡ που μίλαγαν για εξωγήινους. Χαμός!
Το μεγάλο κόλλημα που έφαγα με την «απαγορευμένη γνώση» είναι κάτι που κρατάει μέχρι σήμερα –και φταίει εκείνο το καλοκαίρι για αυτό. Τότε, βέβαια, είχα φτάσει σε σημείο να πιστεύω πως όντως έχω καταγωγή από την Ατλαντίδα. Ήμουν υιοθετημένος έλεγα, οι γονείς μου χάθηκαν στην καταστροφή έλεγα, έλάτε να με πάρετε να με πάτε πίσω σπίτι έλεγα, εκεί κάτω από το νερό.
Με τα χρόνια κατάλαβα πως οι Χαμένοι Πολιτισμοί είναι γαμάτο χόμπι. Νιώθεις λίγο Ιντιάνα Τζόουνς (από τα Lidl, αλλά δεν πείραζει), τριπάρεις και κυρίως παίρνεις ελπίδα πως υπάρχουν καλύτερες πατρίδες. Και τις θέλουμε.
Παρακάτω ακολουθεί η λίστα με το δικό μου ΤΟΠ5 χαμένων πολιτισμών που θα ήθελα να πάω διακοπές, έτσι όπως την έχω ζήσει όλα αυτά τα χρόνια που την ψάχνω τη φάση. Περιμένω, στα σχόλια, να μου πεις και εσύ που θα ήθελες να κάνεις «φανταστικό τουρισμό».
1. Ατλαντίδα για ψαροντούφεκο
Ελληνικό προϊόν και σουπερ-σταρ των χαμένων πολιτισμών, διάσημη ουτοπία όσο λίγες. Πριν 11 χιλιάδες χρόνια «έπαιζε μπάλα» όπως μαθαίνουμε από τον Πλάτωνα. Εκεί δε ζούσανε ανθρωπάκια, εκεί ζούσανε αρχόντοι με υπερδυνάμεις.
Που βρίσκεται; Έλα ντε; Πέρα από το Γιβραλτάρ ή στη Σαντορίνη (μάλλον).
Ο λόγος που την ψάχνουμε: Γιατί εκεί ζούνε οι πιο ωραίες Ελληνίδες (με super powers) που πέρασαν ποτέ.
2. Άβαλον αντί για Αράχωβα
Α, ωραία πράγματα! Ατμοσφαιρικά και σκοτεινά σα να πηγαίνεις σε γκοθάδικο. Δάση, κάστρα και οι ιππότες της στρογγυλής τραπέζης. Εδώ ζούσε ο Βασιλιάς Αρθούρος, ο μάγος του ο Μέρλιν και η σίγουρα γκομενάρα Βασίλισσα η Γκουίνεβιρ.
Που βρίσκεται; Στην Αγγλία προφανώς, για αυτό και οι μισές pub της έχουν ονόματα που παραπέμπουν σε αυτό.
Ο λόγος που το ψάχνουμε; Αν έχεις δει στο STAR ογδόντα χιλιάδες φορές την ταινία Excalibur (1981) θα με καταλάβεις.
3. Γιόγκα στη Σάνγκρι-Λα
Κανονικός παράδεισος επί γης χτισμένος πάνω σε απάτητα βουνά. Εδώ μιλάμε για την επιτομή της βουδιστικής ηρεμίας: ζεν και Άγιος ο Θεός. Οι άνθρωποι εδώ δεν πεθαίνουνε, απλά λίγο γερνάνε και ξανά προς τη γιόγκα τραβούν. Μοναχοί με πορτοκαλί στολές, γκόνγκ και χαλάρωμα όλη μέρα. Καλή φάση.
Που βρίσκεται; Χαμένη κάπου στα Ιμαλάια
Ο λόγος που την ψάχνουμε; Για να βρούμε την υγεία μας. Και την ηρεμία μας.
4. Τεκίλα Σανράις στο Ελ Ντοράντο
Τροπικά δάση, ψυχεδελικά φυτά και ημίγυμνες ινδιάνες να χορεύουν δίπλα σε βωμούς. Ήλιος, ζέστη, κάψα. Εδώ πέρα πρέπει να γινόντουσαν ρέιβ πάρτι καλύτερα από της Βαρυμπόμπης –με τη διαφορά ότι όλα ήταν επίχρυσα, μέχρι και τα χερούλια της τουαλέτας.
Που βρίσκεται; Στη ζούγκλα του Αμαζονίου
Ο λόγος που το ψάχνουμε; Για το πάρτυ. Και για το χρυσάφι. Γιατί δεν θα χρειαζόταν να δουλέψουμε ξανά ποτέ, ζωάρα θα κάναμε με τις Ινδιάνες.
5. Η Ελλάδα του 1980
Αδερφέ όλοι οι υπόλοιποι πολιτισμοί ήτανε «γατάκια» μπροστά σε αυτήν εδώ τη μαγεία. Επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις, δουλειά τρίωρη, φραπές, τσιγάρο, μουστάκια, συνεστίαση, ελληνικοί χοροί, καφενείο, γήπεδο και διακοπές στο χωριό. Ότι γουστάρει και τραβάει η ψυχή σου.
Που βρίσκεται; Στην καρδιά μας.
Ο λόγος που το ψάχνουμε; Θέλω να γυρίσω στα παλιά, θέλω την παλιά μου γειτονιά.
