Γερμανός φιλόσοφος. Γεννήθηκε στο Μέσκιρχ του Μπάντεν. Σπούδασε θεολογία, φιλοσοφία, ιστορία και φυσικές επιστήμες. Ο Heidegger κατέρριψε την έννοια της φιλοσοφίας των αντικειμένων με το να υποστηρίξει πως η αλήθεια απελευθερώνεται από την αναπαράσταση, κάτι που οδήγησε τη Δύση στον Μηδενισμό.
Προτείνει να περνάμε περισσότερο χρόνο στα νεκροταφεία γιατί έτσι θα συνειδητοποιήσουμε πως πρέπει να ζούμε μόνο για τον εαυτό μας και όχι για τους άλλους.
Στο ερώτημα αν η φιλοσοφία μπορεί να σώσει την ιστορία και τον άνθρωπο, ο Heidegger απαντά καταφατικά, όχι όμως με την παραδοσιακή της μορφή. Ομολογεί ότι ο ίδιος δεν είναι φιλόσοφος, αλλά διανοητής. Υπάρχει, κατά το Heidegger, ακόμη ένα είδος ανθρώπου που μεριμνά πνευματικά.
Ξαναγυρίζει έτσι το όνειρο της αρχαιότητας όταν η λογική, η ηθική και η φυσική δεν ζούσαν χωριστά, αλλά ήταν μέρη μιας ενιαίας και αδιαίρετης Ολότητας. Τον αθεϊσμό της πρώτης περιόδου διαδέχεται μια αόριστη και δύσκολο να προσδιοριστεί θρησκευτικότητα, στην οποία μερικές φορές φαίνεται ότι μπορούμε να συλλάβουμε την οδύνη και τη νοσταλγία του Heidegger για τον Όμηρο, όπου οι θεοί ζούσαν ανακατεμένοι με τους ανθρώπους.
Υποστήριζε πως για να είσαι αυθεντικός πρέπει να συνειδητοποιήσεις τις περιττές ασημαντότητες της καθημερινότητας και να "δεις" τον δικό σου θάνατο σαν πραγματικότητα και όχι σαν κάτι το φανταστικό.
Ο Heidegger όλη του τη ζωή απέφευγε τις μεγάλες πόλεις και περνούσε το χρόνο του στην εξοχή.
Σπουδαιότερα έργα του: «Είναι και χρόνος» (1927), «Ο Καντ και το πρόβλημα της μεταφυσικής» (1929), «Τι είναι μεταφυσική;» (1929), «Η θεωρία του Πλάτωνα για την αλήθεια» (1942), «Εισαγωγή στη μεταφυσική» (1953), «Τι είναι φιλοσοφία;» (1956), «Στο δρόμο προς τη γλώσσα» (1959), «Νίτσε» (1961), «Ηράκλειτος» (1970), «Η πραγματεία του Σέλιγκ για την ουσία της ανθρώπινης ελευθερίας» (1971).
